Προχτές ο Felix Salmon έγραψε ένα ενδιαφέρον άρθρο για τις διαφορές μεταξύ της S&P και της Moody΄s, στο οποίο εξηγεί για ποιο λόγο η S&P υποβάθμισε την Αμερική και για ποιο λόγο δεν θα δούμε την ίδια αξιολόγηση από την Moody΄s.
H S&P, μας λέει ο Felix Salmon, κοιτάζει αποκλειστικά τις πιθανότητες αθέτησης πληρωμών. Τίποτα άλλο δεν μετράει. Δεν κοιτάζει το πόσο καιρό ενδέχεται ένας εκδότης να παραμείνει σε κατάσταση default, δεν κοιτάζει το πως η κατάσταση μπορεί να διευθετηθεί, και πάνω από όλα, δεν ασχολείται με το πόσο θα είναι το recovery value, το ποσοστό ανάκτησης σε περίπτωση αθέτησης πληρωμών.
Την Μoody΄s από την άλλη, δεν την ενδιαφέρει αποκλειστικά το γεγονός της αθέτησης πληρωμών, αλλά οι χασούρες που .........απορρέουν από ένα τέτοιο γεγονός Το ποσοστό της χασούρας είναι αναπόσπαστο κομμάτι ενός default και την Moody΄s την ενδιαφέρει πάρα πολύ τι θα γίνει μετά από το γεγονός της αθέτησης πληρωμών.
Οι διαφορές όπως αντιλαμβάνεστε είναι τεράστιες, ειδικά όσον αφορά την αξιολόγηση των ΗΠΑ.
Για παράδειγμα, ακόμα και αν οι ΗΠΑ αναγκαστικά έκαναν στάση πληρωμών λόγο των διαφωνιών στο Κογκρέσο, που είδαμε πρόσφατα, όλοι νομίζω ότι θα συμφωνήσουμε ότι κανένας επενδυτής δεν θα έχανε λεφτά. Μπορεί η αμερικάνικη κυβέρνηση να μην πλήρωνε τα κουπόνια των επενδυτών για μερικές μέρες ή και εβδομάδες, αλλά στο τέλος κανένας δεν θα έχανε τίποτα καθώς οι υποχρεώσεις αυτές θα είχαν πληρωθεί στο ακέραιο.
Όλα αυτά όμως είναι αδιάφορα για την S&P. H S&P δεν λέει ότι είναι επενδυτική τράπεζα και δεν δίνει συμβουλές σχετικά με ποια ομόλογα είναι καλά και ποια όχι, Το μόνο που κάνει είναι να αξιολογεί τα ομόλογα με βάση την πιθανότητα που υπάρχει ο εκδότης να κάνει αθέτηση πληρωμής.
Αντιθέτως, η Moody΄s ενσωματώνει στην αξιολόγηση της και άλλους παραμέτρους, όπως για παράδειγμα πόσα λεφτά θα πάρουν πίσω οι επενδυτές μετά από μια στάση πληρωμών και όχι απλά ζυγίζοντας τις πιθανότητες του αν θα γίνει μια αθέτηση πληρωμών η όχι.
Η S&P κάνει τα πάντα για να γνωστοποιηθεί ότι δεν στέλνει στίγμα προς την αγορά με τις αξιολογήσεις της και ότι, μια υποβάθμιση, δεν συνεπάγεται προτροπή για πώληση. Οι της Moody΄s όμως είναι πολύ πιο ρεαλιστές όσον αφορά τις αξιολογήσεις τους και θέλει οι επενδυτές να χρησιμοποιούν τις αξιολογήσεις της για να φτιάχνουν ένα χαρτοφυλάκιο ομολόγων, αγοράζοντας και πουλώντας ανάλογα με την αξιολόγηση. Αν δηλαδή η Moody΄s υποβαθμίσει τις ΗΠΑ, τότε αυτό θα είναι ένα μήνυμα προς την αγορά να πουλήσει αμερικανικά ομόλογα και να αγοράσει κάτι άλλο.
Σε ένα άλλο άρθρο στους NY Times, ο Nate Silver μας ενημερώνει σχετικά με ορισμένα άλλα θέματα που αφορούν τις αξιολογήσεις της S&P. Μας λέει για παράδειγμα ότι οι αξιολογήσεις της S&P λαμβάνουν υπόψη και το Corruption Perceptions Index της οργάνωσης διεθνής διαφάνεια.
Λέει επίσης ο Nate Silver, ότι οι δείκτες διαφάνειας παίζουν περισσότερο ρόλο στις αξιολογήσεις της S&P από ό,τι το ΑΕΠ, η ανάπτυξη και ο πληθωρισμός. Δεν του αρέσει το ότι η S&P λαμβάνει τόσο πολύ την πολιτική πλευρά των πραγμάτων υπόψη.
Προσωπικά με εκπλήσσει αυτό, αλλά αντιλαμβάνομαι την αναγκαιότητα να έχουν ενσωματώσει οι αξιολογήσεις τέτοια δεδομένα, καθώς πολλές χώρες έχουν κάνει στάση πληρωμών και έχουν κυριολεκτικά μηδενίσει το χρέος τους, όχι διότι δεν μπορούν, αλλά διότι δεν θέλησαν να πληρώσουν. Μια τέτοια περίπτωση είναι το Ecuador.
Λαμβάνοντας λοιπόν όλα αυτά υπόψη, καταλήγω στο συμπέρασμα ότι οι διαφορές μεταξύ των οίκων αξιολόγησης είναι αρκετά μεγάλες και η κάθε αξιολόγηση σημαίνει διαφορετικό πράγμα στον κάθε ένα.
Ειδικά όσον αφορά την S&P, αν η αξιολόγηση των ΗΠΑ απλά αντανακλά το ότι υπάρχει πιθανότητα να γίνει στάση πληρωμών από ένα πολιτικό βραχυκύκλωμα (κογκρέσο κτλ), άσχετα αν οι επενδυτές δεν θα χάσουν τίποτα, την βρίσκω σωστή με βάση το σκεπτικό του οίκου. Το αν είναι σωστό όμως το σκεπτικό του οίκου δεν είναι σε έμενα να κρίνω, αλλά στην αγορά την ίδια.
Σε κάθε περίπτωση όμως, οι αξιολογήσεις κρατικών χρεωγράφων και εταιρικών ομολόγων δεν προσφέρουν τίποτα στην αγορά, διότι είναι μονίμως πίσω από τις εξελίξεις (behind the curve). Και ο λόγος που είναι πίσω από τις εξελίξεις (πάντα σε σχέση με την αγορά) είναι διότι οι οίκοι αυτοί δεν προσφέρουν επενδυτικές υπηρεσίες.
Οι οίκοι (μεταξύ άλλων) προσφέρουν μια γνωμάτευση βασισμένη πάνω σε διαφορετικές μεθοδολογίες και σκεπτικό. Ο κάθε επενδυτής πρέπει να κάνει χρίση του πόρισμα αυτής της γνωμάτευσης με βάση το σκεπτικό της μεθοδολογίας. Ένα όμως είναι το σίγουρο, ότι αυτά τα πορίσματα δεν θα βοηθήσουν κανέναν να κάνει λεφτά.
Αν κάποιος θα ήθελε την στιγμιαία άποψη της αγοράς για την κάθε χώρα και το κάθε εταιρικό ομόλογο, οι τιμές των CDS είναι σαφώς μια καλύτερη ένδειξη.