Η Ευρωζώνη στο θέμα της Ελλάδας έκανε μόνο όσα ήταν αναγκαία να κάνει ώστε να μην επεκταθεί η κρίση και όχι όσα έπρεπε να κάνει για να λυθεί η κρίση. Εγκλωβισμένη στηνθεωρία των PIIGS δούλεψε μόνο για την ευρωζώνη και όχι για την Ελλάδα. Το εθνικό συμφέρον προήλθε από σπόντα και αυτό διότι η λύση αποφασίστηκε από κοινού σε παραμάγαζο μεταξύ Γαλλίας και Γερμανίας χωρίς την Ελλάδα. Στην Ελλάδα υπαγορεύτηκε και η επιτυχία βρίσκεται στο ότι πετύχαμε να αιτηθούμε την μείωση του χρέους. Αν όμως τα πράγματα δεν ήταν τόσο δραματικά όσο τα άφησε ο Παπακωνσταντίνου (που είχε αναγγείλει στάση πληρωμών 20 Ιουλίου) δεν θα γίνονταν τίποτα.
Για αυτό η κρίση χρέους του ευρώ δεν λύθηκε και μοιραία επεκτείνεται σε άλλες χώρες όπως ήταν φυσικό.
Βλέπουμε ήδη Ισπανία και Ιταλία να πιέζονται από τις αγορές και αντιλαμβανόμαστε ότι η συνταγή της Ελλάδας -με το μικρό και εθελοντικό κούρεμα του χρέους- είναι μια ασπιρίνη που δεν .......
επαρκεί σε καμία περίπτωση για την Ιταλία και την Ισπανία. Τυχών μικρό κούρεμα χρέους σε χώρες τέτοιου μεγέθους θα οδηγήσει σε χρεωκοπία τραπεζών και αλυσιδωτή αντίδραση.Έτσι εμείς κερδίσαμε λίγο χρόνο αλλά από αυτή την διαδικασία δεν θα επέλθει τίποτα. Είναι βέβαιο ότι όσο συνεχίζονται οι περικοπές τόσο θα βαθαίνει η ύφεση θα αυξάνεται το ταμειακό έλλειμμα και θα καταστρέφονται επιχειρήσεις.
Ο Καπιταλισμός έχει δυο πυλώνες πάνω στους οποίους στηρίζεται: Τον ιδιωτικό δηλαδή τις τράπεζες και τον κρατικό. Η κρίση των τραπεζών κατέστησε τον ένα πυλώνα ανάπηρο και το βάρος στήριξης του καπιταλισμού μεταφέρθηκε στα κράτη. Μαζί με αυτό μεταφέρθηκε και το χρέος με τρεις τρόπους:
Καθώς έκλεινε η κάνουλα του δανεισμού, είτε οι υπερχρεωμένες επιχειρήσεις έκλειναν δημιουργώντας ύφεση και άρα απώλεια εσόδων στα κράτη.
Είτε περιορίζονταν η κατανάλωση και άρα τα κράτη είχαν μειωμένα έσοδα από ΦΠΑ και φορολογία κατανάλωσης,
Είτε τα κράτη έδωσαν απευθείας στις τράπεζες ρευστό και εγγυήσεις… τελικά όλο το χρέος κατέληξε και συνεχίζει να καταλήγει στα κράτη.
Και ανάπτυξη δεν μπορεί να υπάρξει όσο ο ένας πυλώνας είναι ανάπηρος και δεν κάνει τίποτα για να αυτοιαθεί να δυναμώσει και να βαλει πλάτη,
Αντίθετα με τις περικοπές παντού το ελληνικό δημόσιο θα συνεχίσει να φορτώνεται με τους παραπάνω τρόπους ιδιωτικό χρέος και την ίδια στιγμή το δικό του χρέος θα αυξάνεται καθιστάμενο και πάλι μη βιώσιμο.
Έτσι η κρίση δε λύθηκε αλλά σπρώχθηκε στο πολύ κοντινό μέλλον και εφόσον η ευρωζώνη έχει επιλέξει να στηρίζει άνευ όρων τις τράπεζες που δεν κάνουν τίποτα ώστε να αυτοιαθούν να δυναμώσουν η κρίση δεν θα λυθεί.
Παρά μόνο όταν οι τράπεζες και η διατραπεζική αγορά το θελήσουν.