Γράφει η Φιλία Βαγιάκα
Πολλές φορές βρισκόμαστε μπροστά σε διλλήματα που μας κάνουν να αναρωτιόμαστε τι
ή ποιο είναι το σωστό. Ένα τέτοιο δίλλημα βιώνουμε εδώ και καιρό όσοι αγαπάμε και θέλουμε να βοηθήσουμε την πατρίδα μας. Δεν γίνεται να μην υπάρχουν λύσεις γι’ αυτή την κατάντια και τον διασυρμό που δεχόμαστε από ” φίλους και εχθρούς”.
ή ποιο είναι το σωστό. Ένα τέτοιο δίλλημα βιώνουμε εδώ και καιρό όσοι αγαπάμε και θέλουμε να βοηθήσουμε την πατρίδα μας. Δεν γίνεται να μην υπάρχουν λύσεις γι’ αυτή την κατάντια και τον διασυρμό που δεχόμαστε από ” φίλους και εχθρούς”.
Ευτυχώς που υπάρχουν και αλλόεθνοι υποστηρικτές και αρθρώνουν την φωνή τους -είτε στο Ευρωκοινοβούλιο, είτε στα ξένα Πανεπιστήμια- για να μας στηρίξουν. Έχουν δίκιο να μας υποστηρίζουν διότι αναγνωρίζουν πέραν της Ιστορίας μας και τις ικανότητες μας. Άλλωστε το αποδεικνύουμε συχνά πυκνά. Με όποιον τομέα ασχοληθούμε διαπρέπουμε, αλλά στο εξωτερικό.
Διαπρέπουμε διότι διοχετεύουμε την....... δημιουργικότητά μας και τις ικανότητές μας σε κατευθύνσεις ωφέλιμες, ενώ οι χορηγοί επενδύουν σε εμάς διότι μας εμπιστεύονται.
Στην πατρίδα γίνεται το αντίθετο. Θα φέρω ένα παράδειγμα, την ομάδα ΒΑΝ, του καθηγητή Βαρώτσου. Όλοι θα έχετε ακούσει ότι η ομάδα έχει δημιουργήσει ένα σύστημα ανίχνευσης και εντόπισης με προσέγγιση χώρου και χρόνου για έναν επερχόμενο σεισμό. Ξέρετε τώρα που εφαρμόζεται το σύστημα αυτό; Στην Ιαπωνία.
Σε κάθε τομέα υπάρχουν φωτεινά μυαλά που μπορούν να δίνουν λύσεις. Στην προκειμένη περίπτωση στέρεψαν οι ιδέες; Οικονομικοί εγκέφαλοι δεν υπάρχουν ώστε να βγάλουν τη χώρα από την στενωπό; Ως πότε θα αντέξουμε αυτήν την οικονομική αφαίμαξη και στην ουσία δεν βοηθάει να λιγοστέψει το έλλειμμα.
Έτσι δημιουργούνται διλλήματα αν πρέπει να γίνει εκείνο ή το άλλο. Άκουσα πρόσφατα τη δωρεά 30 εκατομμυρίων E που έκανε η Εθνική Τράπεζα στο Νοσοκομείο Ευαγγελισμός για την δημιουργία νέων χειρουργικών εγκαταστάσεων και άλλων λειτουργιών του Νοσοκομείου.
Σε αυτή την κρίσιμη χρονική περίοδο μήπως θα έπρεπε οι δωρεές να δίνονται για το έλλειμμα της χώρας διότι αν συνεχίσουμε σε αυτή την εξαθλίωση δεν θα υπάρχουν άνθρωποι για να χειρουργηθούν ούτε στα νέα ούτε στα παλιά χειρουργεία.
Κατά τη σύσταση του κράτους μετά την επανάσταση του 1821 η Ελλάδα ήταν καταχρεωμένη και πάλι. Μην ξεχνάμε την πτώχευση που κήρυξε ο Χαρίλαος Τρικούπης τον Δεκέμβριο του 1893. Τότε υπήρξαν οι λεγόμενοι ” Εθνικοί Ευεργέτες” οι οποίοι στήριξαν την πατρίδα, πράγμα που καλούνται και σήμερα να κάνουν όσοι υπάρχουν. Αν ζούσε ο Αριστοτέλης Ωνάσης ίσως να μην ήταν στα άμεσα σχέδιά του η ανέγερση και η λειτουργία του κτιρίου των γραμμάτων και των τεχνών. Ίσως αυτά τα χρήματα να τα χρησιμοποιούσαν οι κατάλληλοι άνθρωποι ώστε να μπορέσει η πατρίδα να ξεφύγει από αυτή την στενωπό.
Συγχωρέστε με, δεν θέλω να θίξω κανέναν. Διλήμματα με κατακλύζουν μες την αγωνία μου για να δοθεί διέξοδος. Γιατί πρέπει να υπάρχει τρόπος.
Ώστε να ξεφουσκώσουν τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα, να πάνε στην απραξία με αυτούς που τα ξεστόμισαν και να μας αφήσουν να δημιουργήσουμε την πατρίδα των ιδανικών, της ελευθερίας και του δικαίου που προσδοκούμε και μας αξίζει.
Με τιμή
Φιλία Βαγιάκα