Γράφει ο Βασίλης Χασιώτη;
Ο Νόμος του H. L. Mencken
Αυτοί που μπορούν-κάνουν.
Αυτοί που δεν μπορούν-διδάσκουν.
Η προσθήκη του Martin
Αυτοί που δεν μπορούν να διδάξουν-διοικούν.
Arthur Bloch : Ο Νόμος του Μέρφυ, εκδ. Γράμματα, Αθήνα, 1992, σελ. 67
Σύμφωνα με τον Ιρλανδό δραματουργό Τζόρτζ Μπέρναρντ Σο (1856-1950)
Εσείς βλέπετε κάτι και λέτε : «Γιατί;». Όμως εγώ ονειρεύομαι πράγματα που δεν υπήρξαν ποτέ. Και λέω : «Γιατί όχι;».
Helen Exley : Η Τέχνη του Επιχειρείν, εκδ. Παπαδόπουλος, Αθήνα, 1993
Από παιδιά έχουμε διδαχτεί πολλά και ενδιαφέροντα πράγματα (τα οποία δυστυχώς δεν τα έχουμε πάντα τοποθετημένα στα πιο ευμνημόνευτα εγκεφαλικά μας διαμερίσματα), όπως και πράγματα από αδιάφορα ως άχρηστα που όμως όχι σπάνια έμμεσα ή άμεσα απασχολούν τη φαιά ουσία ή καθορίζουν τον τρόπο ζωής μας.
Σίγουρα όλοι όμως θυμόμαστε τον μύθο του ψεύτη βοσκού. Έχοντας επικαλεστεί ψευδώς τόσες φορές την απειλή του λύκου, στην οποία ο κόσμος ανταποκρίνονταν και βέβαια θύμωνε όταν διαπίστωνε το.........
ψέμα, στο τέλος, όταν η απειλή αυτή έγινε πραγματικότητα, κανείς δεν τον πίστεψε και κανείς δεν έσπευσε προς βοήθειά του. δυστυχώς όμως, τη φορά αυτή ο λύκος ήταν πραγματικότητα, και η τραγωδία επίσης…Στο ζήτημα της αντιμετώπισης της κρίσης, περίπου ζούμε ένα ανάλογο σενάριο. Η Πολιτικό Σύστημα και κυρίως εκείνο το μέρος του που συγκροτεί το «σύστημα εξουσίας», πολλές φορές, για να αντιμετωπίσει άλλοτε (πραγματικά ή επινοούμενα) κρίσιμα και άλλοτε (επίσης (πραγματικά ή επινοούμενα) επείγοντα ζητήματα που όμως απαιτούσαν την έκτακτη οικονομική συνδρομή του κόσμου, πάντα, την έπεφτε στα μόνιμα υποζύγια, και πάντα, «αναγνώριζε» τούτο το σύστημα αυτή την αδικία και πάντα υπόσχονταν πως όταν ηρεμούσαν –τη κάθε φορά- τα πράγματα, φυσικά και θα έβαζε στη θέση τους όσους κατά σύστημα και επάγγελμα φοροδιαφεύγουν, εισφοροδιαφεύγουν, κλέβουν δημόσιο χρήμα, κλέβουν δημόσια περιουσία, τους μιζαδόρους των δημοσίων προμηθειών, κ.λπ., πράγμα που πολύ θα ήθελε να το κάνει ΤΟΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΜΙΛΑΕΙ (ΜΙΛΟΥΣΕ), ΟΜΩΣ ΤΟ ΚΑΤΕΠΕΙΓΟΝ ΤΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΟΣ ΔΕΝ ΕΠΕΤΡΕΠΕ (ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΙ) ΝΑ ΑΣΧΟΛΗΘΟΥΝ ΜΕ ΑΥΤΆ ΤΑ ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ, ΚΑΙ ΣΠΟΥΔΑΙΟΙ ΛΟΓΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΟΣ ΕΠΕΒΑΛΑΝ ΝΑ ΑΝΑΒΑΛΛΟΥΝ ΓΙΑ ΑΡΓΟΤΕΡΑ. Προείχε και προέχει πάντα, να εισφέρουν τα μόνιμα υποζύγια! ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΩΣ ΠΑΝΤΑ ΤΟΥΤΗ Η ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΑ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΟΜΕΝΗ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ (ΝΑ ΠΛΗΡΩΝΟΥΝ) ΚΑΠΟΤΕ ΟΧΙ ΜΠΝΟ ΟΙ ΝΟΜΙΜΩΣ ΕΧΟΝΤΕΣ ΚΑΙ ΚΑΤΕΧΟΝΤΕΣ ΜΑ ΚΑΙ ΟΙ ΠΑΡΑΝΟΜΩΣ ΕΧΟΝΤΕΣ ΚΑΙ ΚΑΤΕΧΟΝΤΕΣ (ΔΙΟΤΙ ΕΚΕΙ ΒΡΙΣΚΕΤΙΑ ΤΟ ΠΟΛΥ ΧΡΗΜΑ ΚΑΙ Η ΑΙΣΘΗΣΗ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ) ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΟΝΤΑΝ ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΑΠΑΤΗ!!!
Ζούμε ακόμα μια φορά τούτο σενάριο : του κατεπείγοντος, που επιβάλλει για λόγους εθνικού (ή υπέρτερου δημοσίου) συμφέροντος, για ακόμα μια φορά να ξαναπληρώσουν οι ΝΟΜΙΜΩΣ ΕΧΟΝΤΕΣ ΚΑΙ ΚΑΤΕΧΟΝΤΕΣ, και για ακόμα μια φορά βεβαίως ξανακούμε υποσχέσεις για μια μελλοντική τακτοποίηση των αδικιών, και μια υπόσχεση μελλοντικά να ασχοληθεί η Πολιτεία με τους ΕΘΝΙΚΟΥΣ ΑΠΑΤΕΩΝΕΣ (δηλαδή, τη μεγαλοφοροδιαφυγή, τη μεγαλοεισφοροδιαφυγή, την κλοπή δημοσίου χρήματος και πλούτου, τις μίζες). Έτσι, ο βοσκός, φωνάζει ξανά για τον κίνδυνο του λύκου, μονάχα που φοβάμαι, πως τώρα που ο λύκος είναι μια πραγματικότητα, βρισκόμαστε στο σημείο εκείνο του μύθου, που ο κόσμος έστρεψε τη πλάτη του σε κάποιον που κατά σύστημα τον κορόιδευε, κατά σύστημα ψευδολογούσε, ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΔΕ ΤΑ ΕΧΕΙ ΜΕ ΤΟΝ ΒΟΣΚΟ ΠΑΡΑ ΜΕ ΤΟΝ ΛΥΚΟ –που στο κάτω-κάτω τη δουλειά του κάνει!!
Σήμερα, ένα Πολιτικό Σύστημα Εξουσίας που θεωρείται αθροιστικά : ανίκανο, ενδοτικό, αναξιόπιστο, αναληθές και ΚΥΡΙΩΣ ΑΝΕΝΤΙΜΟ, βγάζει κραυγές περί ΥΠΕΡΤΕΡΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΟΣ, που στα αυτιά των ΕΝΤΙΜΩΣ ΕΧΟΝΤΩΝ ΚΑΙ ΚΑΤΕΧΟΝΤΩΝ, και πολύ περισσότερο ΟΛΩΝ ΕΚΕΙΝΩΝ ΠΟΥ ΚΙΝΟΥΝΤΑΙ ΕΙΤΕ ΣΤΙΣ ΠΑΡΥΦΕΣ ΕΙΤΕ ΕΝΤΟΣ ΤΟΥ ΚΥΚΛΟΥ ΤΗΣ ΦΤΩΧΕΙΑΣ, κραυγές που μεταφράζονται σαν μια νέα ανέντιμη λεηλασία του έχειν τους, μια ακόμα επανάληψη του έργου ΟΠΟΥ ΛΟΓΟΙ ΠΟΛΥ ΕΠΕΙΓΟΝΤΕΣ, ΛΟΓΟΙ ΕΘΝΙΚΟΥ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΟΣ, ΕΠΙΒΑΛΛΟΥΝ ΝΑ ΜΗΝ ΑΣΧΟΛΟΥΜΑΣΤΕ ΠΙΑ ΚΑΘΟΛΟΥ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΑΡΑΝΟΜΩΣ ΕΧΟΝΤΕΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΝΟΜΩΣ ΚΑΤΕΧΟΝΤΕΣ, ή όπερ το χειρότερο, ΕΠΙΒΑΛΛΟΥΝ ΑΚΟΜΑ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΤΟ ΣΥΝΟΛΟ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΝΑ ΥΠΟΣΤΕΙ ΘΥΣΙΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΥΠΟΣΤΟΥΝ ΚΑΜΙΑ ΘΥΣΙΑ ΟΣΟΙ ΟΥΔΟΛΩΣ ΜΕΤΕΧΟΥΝ ΤΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΒΑΡΩΝ, ΟΣΟΙ ΚΑΤΑ ΣΥΣΤΗΜΑ ΚΑΙ ΚΑΤ’ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ ΔΕΝ ΜΕΤΕΧΟΥΝ ΚΑΝΕΝΟΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΒΑΡΟΥΣ.
Στην επικείμενη συζήτηση στη Βουλή για το Μεσοπρόθεσμο, τις επόμενες μέρες, θα ξανακουστούν κορώνες περί υπέρτερου εθνικού συμφέροντος!
Όμως, η κυβέρνηση, η συγκεκριμένη κυβέρνηση που αντιμετωπίζει την συγκεκριμένη κρίση, οφείλει να απολογηθεί για πολλά πράγματα, ένα από τα οποία, και ίσως το πιο κρίσιμο, είναι ακριβώς αυτό : ΠΡΙΝ ΖΗΤΗΣΕΙ ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΕΝΑ ΕΥΡΩ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΝΟΜΙΜΩΣ ΕΧΟΝΤΕΣ ΚΑΙ ΚΑΤΕΧΟΝΤΕΣ, ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΟΣΟΥΣ ΚΙΝΟΎΝΤΑΙ ΕΝΤΟΣ ή ΕΠΙ ΤΗΣ ΠΕΡΙΦΕΡΙΕΑΣ ΤΟΥ ΚΥΚΛΟΥ ΤΗΣ ΦΤΩΧΕΙΑΣ, ΟΦΕΙΛΕΙ, ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΗ ΕΚ ΛΟΓΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΟΣ, ΝΑ ΜΑΣ ΠΕΙ ΠΟΣΗ ΦΟΡΟΦΙΑΦΥΓΗ ή ΕΙΣΦΟΡΟΔΙΑΦΥΓΗ ΣΥΝΕΛΑΒΕ, ΠΟΣΟΥΣ ΚΛΕΦΤΕΣ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΧΡΗΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΠΛΟΥΤΟΥ ΣΥΝΕΛΑΒΕ ΚΑΙ ΠΟΣΑ ΚΛΕΜΕΝΑ ΧΡΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΠΑΡΑΝΟΜΩΣ ΚΤΗΘΕΙΣΕΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΕΣ ΚΑΤΕΣΧΕ, ΠΟΣΟΥΣ ΜΙΖΑΔΟΡΟΥΣ ΕΝΤΟΠΙΣΕ ΚΑΙ ΚΑΤΕΣΧΕ ΤΙΣ ΜΙΖΕΣ. Αν δεν απαντήσει σ’ αυτά, κάθε της λόγος και κάθε της έκκληση, θα απευθύνεται σε μια κοινωνία που πια δεν έχει τη δύναμη να ακούει άλλο τον ήχο κροτάλων. Κυβερνά η παρούσα κυβέρνηση κοντά 2 χρόνια. Αν ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΚΑΤΑΦΕΡΕ σε όσα παραπάνω ζητούν εξήγηση, ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΠΟΤΕ ΝΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙ ΚΑΤΙ.
Η ψήφος που θα δοθεί στη Βουλή για το Μεσοπρόθεσμο, είναι κρίσιμη. Όχι για το αν πάρουμε ή όχι την 5η δόση, διότι είμαι πεπεισμένος ότι και την 5η δόση θα πάρουμε, και την 6η, αδιάφορα αν ψηφιστεί ή όχι το Μεσοπρόθεσμο, και τούτο διότι, το διακύβευμα για τους δανειστές μας, ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΑΥΤΗ, εξακολουθεί να είναι πολύ μεγαλύτερο απ’ το δικό μας, ΣΥΝΙΣΤΑ ΔΕ ΤΟΥΤΟ ΤΟ ΔΙΑΚΥΒΕΥΜΑ ΤΩΝ ΔΑΝΕΙΣΤΩΝ (ΚΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥΝ : ΔΗΛΑΔΗ ΤΗ ΘΕΤΙΚΗ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΖΩΝΗΣ) ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΣΥΓΚΡΙΤΙΚΟ ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑ ΠΟΥ ΤΟ ΑΠΕΜΠΟΛΟΥΜΕ!. Από την άλλη, όσα Μεσοπρόθεσμα κι αν ψηφίσουμε, ΟΤΑΝ ΟΙ ΔΑΝΕΙΣΤΕΣ ΜΑΣ ΘΑ ΚΡΙΝΟΥΝ ΠΛΕΟΝ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΣ ΤΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΤΟΥΣ ΕΧΕΙ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΘΕΙ ΕΠΑΡΚΩΣ, ΕΚΕΙ ΘΑ ΜΑΣ ΑΦΗΣΟΥΝ ΣΤΗ ΤΥΧΗ ΜΑΣ. Κι εκεί ακριβώς θα βρίσκεται η καρδιά της ελληνικής τραγωδίας. Διότι εκείνη τη στιγμή η χώρα, έχοντας ξεπουλήσει τα πάντα, και έχοντας αφαιμάξει όλα τα εισοδήματα ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΥΠΕΡ ΤΩΝ ΟΦΕΙΛΕΤΩΝ, ΕΧΟΝΤΑΣ ΘΥΣΙΑΣΕΙ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΤΗΣ ΣΥΓΚΡΙΤΙΚΑ ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑΤΑ ΕΙΧΕ ΟΤΑΝ ΟΙ ΔΑΝΕΙΣΤΕΣ ΜΑΣ ΕΤΡΕΜΑΝ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΕΜΑΣ ΤΗ ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΠΑΥΣΗ ΠΛΗΡΩΜΩΝ, ΚΑΙ ΜΗ ΕΧΟΝΤΑΣ ΚΝΑΕΙ ΤΙΠΟΤΑ ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΤΗ ΜΟΝΗ ΑΞΙΟΠΙΣΤΗ ΕΞΟΔΟ ΑΠ’ ΤΗ ΚΡΙΣΗ : ΤΗΝ ΑΝΑΤΑΞΗ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ, θα βρεθεί η χώρα όχι απλά χωρίς ρευστό αλλά και χωρίς αξιόλογα περιουσιακά στοιχεία στα χέρια της, θα βρεθεί κυριολεκτικά σε μια ανεξέλεγκτη κοινωνική έκρηξη με ό,τι αυτό θα σημαίνει. Τι πρόκειται να ζήσουμε τότε; Εύχομαι να μη φτάσουμε εκεί και να μη χρειαστεί να το δούμε. Δυστυχώς όμως Η ΙΔΙΑ Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΤΗΣ ΣΥΜΦΩΝΙΑΣ ΜΕ ΤΗ ΤΡΟΊΚΑ ΟΔΗΓΕΙ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ ΠΡΟΣ ΤΑ ΕΚΕΙ : ΣΤΗ ΣΩΤΗΡΙΑ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΤΩΝ ΔΑΝΕΙΣΤΩΝ ΚΑΙ ΣΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ. Αυτό το λένε επιλογή, ΚΑΙ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ!
Μπορούσαν τα πράγματα να ήταν διαφορετικά : λέω χωρίς δισταγμό ναι, ΑΝ ΕΙΧΑΜΕ ΜΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΜΕ ΠΟΛΕΜΙΚΟ ΠΝΕΥΜΑ ΚΑΙ ΜΑΧΙΜΗ ΔΙΑΘΕΣΗ. Δεν διαπίστωσα να υπάρχει ούτε το ένα ούτε το άλλο. Αντίθετα, ό,τι εισπράττω, ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΑΠΕΡΑΝΤΗ ΜΟΙΡΟΛΑΤΡΙΑ : Η ΘΕΩΡΙΑ ΤΟΥ ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΥ!!!
Μπορούν τα πράγματα να γίνουν διαφορετικά ΤΟΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΜΙΛΑΜΕ; Εξακολουθώ να λέω πως ΝΑΙ! Όχι όμως με χειριστές της κρίσης που δεν πιστεύουν παρά σ’ αυτό που και οι ίδιοι δεν μπορούν να διαβεβαιώσουν ότι μας οδηγεί στις ξέρες, κατευθείαν πάνω στο παγόβουνο… Χρειαζόμαστε μια άλλη ηγεσία. Μια ηγεσία που ΚΥΡΙΩΣ ΘΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΤΗΝ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ! Μια ηγεσία που θα πρέπει να στοχεύει ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ στο συμφέρον των δανειστών (αφού το χρέος επαναξιολογηθεί ως προς το ύψος του, τη νομιμότητά του και βεβαίως επαναδιαπραγματευτεί ως προς τη διάρκειά του με νέα μη ληστρικά επιτόκια) ΚΑΙ ΣΤΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ Της ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΗΣ ΜΑΣ ΟΙΚΟΝΟΜΑΣ ΜΕ ΑΠΟΛΥΤΗ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ (ΔΗΛΑΔΗ ΤΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ)!
Πόσο παράλογη είναι η πρόταση αυτή; Πόσο δύσκολα μπορεί να τη προβάλλει η κυβέρνηση; Γιατί δεν μπορεί να τεθεί εκβιαστικά ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΕΚΒΙΑΖΟΥΝ ΤΗ ΧΩΡΑ; Πόσο αθέμιτο είναι να εκβιάζεις τον εκβιαστή όταν ο τελευταίος δεν χρησιμοποιεί άλλη μέθοδο παρά τον εκβιασμό;
Δεν πρόκειται κανείς να μας σκοτώσει. Και δεν θα μπορούσε. Αυτοχειριαζόμαστε ιδανικά…
Και το ζήτημα που τίθεται είναι : μέχρι ποιο σημείο μπορείς να εκχωρήσεις το δικαίωμα του αυτοχειριασμού μιας εθνικής οικονομίας, μιας ολόκληρης χώρας τελικά, σε μια κυβέρνηση, σε 10, 20 30 δηλαδή άτομα, ΠΟΛΥ ΔΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΜΙΑ ΚΥΕΡΝΗΣΗ ΠΟΥ ΣΤΕΡΕΙΤΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΚΑΙ ΛΑΊΚΗΣ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΣΗΣ ΑΦΟΥ ΚΥΒΕΡΝΑ ΜΕ ΑΛΛΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΕ ΣΧΕΣΗ Μ’ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΚΛΕΧΤΗΚΕ;
Η κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ, σίγουρα βρίσκεται σε μεγάλο δίλημμα. Παρ’ όλα αυτά, ΕΝΑ ΜΟΝΑΧΑ ΔΙΛΗΜΜΑ αναγνωρίζω σε έναν βουλευτή. Το δίλημμα της συνείδησής του. Τι σημαίνει αυτό ΙΔΙΩΣ ΣΤΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΜΙΑΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ ΚΑΘΟΡΙΣΤΙΚΗΣ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ;
Σημαίνει ΠΟΛΥ ΑΠΛΑ :
Αν έχεις τη συνείδησή σου ήσυχη, ΟΤΙ ΕΞΥΠΗΡΕΤΕΙΣ ΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ, σου λέγω τούτο : ψήφισε υπέρ και με τα δυο σου χέρια! Θα διαφωνώ πλήρως μαζί σου, αλλά θα σε σέβομαι εξίσου πλήρως.
Αν έχεις ενδοιασμούς, είναι τέτοια η κρισιμότητα της στιγμής, ΠΟΥ ΟΦΕΙΛΕΙΣ ΝΑ ΠΑΡΑΙΤΗΘΕΙΣ.
Αν δεν έχεις καμιά αμφιβολία ότι το Μεσοπρόθεσμο ΔΕΝ ΕΞΥΠΗΡΕΤΕΙ ΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ, οφείλεις να παραμείνεις και να το καταψηφίσεις.
Σε κάθε όμως περίπτωση, το «και με το αστυφύλαξ, και με το χωροφύλαξ», δηλαδή, και καλός με το κόμμα και καλός με τη κοινωνία, πλέον δεν ισχύει, ΙΔΙΩΣ ΣΗΜΕΡΑ ΠΟΥ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ ΟΤΙ ΚΑΙ ΤΑ ΥΠΑΡΧΟΝΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΚΙΝΔΥΝΕΥΟΥΝ ΣΕ ΛΙΓΟ ΝΑ ΜΗΝ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥΝ ΣΧΕΔΟΝ ΤΙΠΟΤΑ, ΕΤΣΙ ΟΠΩΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΝ!!!