Παλιός ορισμός αλλά και σύγχρονος -θα έλεγα και πολύ επίκαιρος μάλιστα- , της δυσχερούς καταστάσεως. «Βρίσκομαισε δύσκολη θέση».
Αλλά δεν είναι σαφώς καθορισμένη η πηγή της έκφρασης , έτσι η πρώτη εκδοχή είναι, ότι την εποχή της καθόδου των Φράγκων, την Ακροκόρινθο διοικούσε ο Λέων Σγουρός. Το 1207 οι Φράγκοι άρχισαν μια πολιορκία που κράτησε μέχρι το 1210. Οι πολιορκούμενοι αντιστάθηκαν ηρωικά παρ' όλες τις αντίξοες συνθήκες. Η γυναίκα του Σγουρού ήταν κόρη του αυτοκράτορα Αλέξιου του Γ΄και ο λαός την έλεγε «Αλέξαινα». Η Αλέξαινα λοιπόν, για να βοηθήσει τον άντρα της, έχτισε με δικά της.....
χρήματα μερικές πολεμίστρες (στην Ακροκόρινθο), που ο λαός τις ονόμαζε «κομβίες», από το γαλλικό «κομπά», που σημαίνει αγώνας και μάχη. Οι Φράγκοι παρ' όλες τις προσπάθειες δεν κατάφερναν να καταλάβουν το φρούριο. Και οι Έλληνες έλεγαν, ότι «οι κομβίες της Αλέξαινας αντέχουν ακόμα».
Η φράση με τον καιρό κατέληξε να γίνει τα κουμπιά της Αλέξαινας και την λέμε συνήθως, όταν βρισκόμαστε σε κάποιαδυσχέρεια.
Αλλά η άλλη εκδοχή λέει η Αλέξαινα ήταν ξακουστή ,αλλά το πάγαινε το «γράμμα» . Το Ανάπλι εκείνη την εποχή έγινε η πρωτεύουσα της Ελλάδας.
Η καημένη η Αλέξαινα ήτο χηρευάμενη, αλλά καλή ψυχή και πολλοί στρατιώτες όταν ζητούσαν άδεια για να χαρούν τα κάλλη της, έλεγαν στους ανωτέρους τους «πάω στην Αλέξαινα να μου ράψει ένα κουμπί». Έλα μου όμως που κάποτε γκαστρώθηκε και, αφού τη συνέλαβαν για πορνεία, στο δικαστήριο κάποιος δείχνοντας τη διογκωμένη κοιλιά της, είπε «ιδούτα κουμπιά της Αλέξαινας».
Άλλη έκφραση δηλωτική γιαμια δύσκολη κατάσταση είναι τα βρήκαμε τα κουμπιά ! αλλά στη δικιά μας περίπτωση μπορούμε να πούμε και ΠΟΙΟΣ ΦΟΥΣΤΗΣ ΠΑΙΖΕΙ ΜΕ ΤΑ ΚΟΥΜΠΙΑ