Γράφει η Δέσπω
Χαρακτηριστικά όπως, οχαδερφισμός, απέχθεια (όχι αδικαιολόγητα), για οτιδήποτε που να έχει σχέση με την πολιτική δράση, καχυποψία για τον εθελοντισμό, (πάλι όχι αδικαιολόγητα), γενικότερα μια συμπεριφορά ενός λαού που αρέσκεται στον εγωισμό του........... και απωθεί κάθε τι το συλλογικό και κοινό..
Όλοι εντοπίζαμε σ΄αυτές τις συζητήσεις, πως αυτή η παιδεία που έχει σκόπιμα βέβαια καλλιεργηθεί, εμποδίζει κάθε εξέλιξη της κοινωνίας, έτσι όπως οι περισσότεροι θαυμάζουμε στις άλλες ανεπτυγμένες χώρες..
Ή υπερβολική καλλιέργεια από το στρεβλό πολιτικό σύστημα της αναξιοκρατίας, που επικράτησε με μοναδικό σκοπό να στηρίξει την οικογενειοκρατίας στην χώρα μας, καθιέρωσε τον ατομισμό, την λαμογιά, τον στρεβλό ανταγωνισμό με τον συνάνθρωπο και όλα αυτά είχαν σαν αποτέλεσμα, μία χώρα βρώμικη, μία χώρα αυθαίρετα δομημένη , γεμάτη με πολίτες οι οποίοι λειτουργούν μόνο ατομικά, με μοναδικό στόχο τον γρήγορα και εύκολο πλουτισμό, υποτιμώντας τον συμπολίτη και την ίδια την πατρίδα τους, ακόμα και το μέλλον των παιδιών τους, μιας και σ΄αυτά μεταδίδουν την ίδια νοοτροπία, και αυτά με την σειρά τους την μετεξελίσσουν προς το χειρότερο.
Μέσα σ΄αυτό το αχαλίνωτο εγώ μας, οι νεοέλληνες , τις τελευταίες δεκαετίες ασχολιόμασταν μόνο με τον εαυτό μας και το στενό συμφέρον μας και καρφάκι δεν μας καιγόταν για τα σκουπίδια που αφήνουμε πίσω στις πανέμορφες παραλίες που μας φιλοξενούν, στους δρόμους που διασχίζουμε , στους κάδους τις γειτονιάς μας, που ξεχειλίζουμε, ενώ, δεν τους θέλουμε στην δικιά μας πόρτα αλλά στου γείτονα..
Θα σκεφτείτε όσοι διαβάζεται αυτό το κείμενο, καλά τώρα , τι μας ζαλίζεις πάλι με πράγματα χιλιοειπωμένα, δεν βαρέθηκες ?? Εδώ τώρα καταρρέουμε οικονομικά, εδώ σε λίγο θα είμαστε όλοι άνεργοι και όσοι θα εργάζονται, στο μέλλον, θα αμείβονται με μισθό Πακιστάν, εδώ οι οικονομική υποβάθμιση της ζωής μας τρέχει προς τα πίσω με ταχύτητα φωτός και εσύ μας μιλάς για τρίχες ??
Ναι λοιπόν, πρέπει να γυρίσουμε πίσω για να ξαναβρούμε όλα αυτά που ξεχάσαμε..
Αυτό που σας λέω, το διαπίστωσα μόλις έφτασα στο παραθαλάσσιο χωριό που έχω ένα εξοχικό σπίτι.
Αυτό το χωριό, βρίσκεται στο νομό Φθιώτιδος και ονομάζεται ΓΛΥΦΑ, έχει το προνόμιο να είναι πορθμείο που συνδέει την Φθιώτιδα με την Εύβοια.. Είχα την τύχη λοιπόν να γνωρίσω αυτό το πανέμορφο χωριό όταν ήμουν 10 ετών και τυχαία καταλήξαμε εκεί μα τους γονείς μου για διακοπές… Μαγευτήκαμε από την πεντακάθαρη θάλασσα, την ομορφιά του τοπίου που θυμίζει λίμνη, τους απλούς και φιλικούς ανθρώπους, τις νοστιμιές που μας πρόσφερε απλόχερα ο τόπος με τα αγνά προϊόντα του….
Μαγευτήκαμε τόσο, που έκτοτε πηγαίναμε εκεί κάθε χρόνο και κάποια στιγμή αγόρασμα ένα σπιτάκι μπροστά στην θάλασσα το οποίο μας φιλοξενεί μέχρι τώρα…
Εκεί λοιπόν μεγάλωσα εγώ , αλλά και τα παιδιά μου και δυστυχώς παρακολουθήσαμε από κοντά , χρόνο με τον χρόνο, την μετατροπή αυτού του πανέμορφου χωριού από παράδεισου σε παραθεριστική κόλαση..
Εκεί λοιπόν παρακολουθήσαμε, αυτούς τους απλούς και καλούς ανθρώπου,ς να μετεξελίσσονται σε νεόπλουτους κάφρους , πολιτικούς παρατρεχάμενους , και να καταστρέφουν χρόνο με τον χρόνο το χωριό τους, την αγροτική τους παραγωγή, την αλιευτική τους δραστηριότητα και βέβαια την πανέμορφη και πεντακάθαρη θάλασσα και παραλία..
Κατέστρεψαν τόσο πολύ το χωριό , που σχεδόν όλοι οι επισκέπτες (πολλοί ήταν Αυστριακοί) δεν ξαναπάτησαν και αντικαταστάθηκαν με νεόπλουτους μικροαστούς των τριγύρω κωμοπόλεων, κάνοντας ακόμα χειρότερο το τοπίο της γαλήνης, μιας και οι εν λόγο παραθεριστές δεν έχουν και μεγάλη σχέση με την έννοια της ησυχίας και της τάξης..
Οι νέοι πελάτες του χωριού, αρέσκονταν, στα τραπεζοκαθίσματα παντού όπου υπήρχε ελεύθερος χώρος, τον όποιον προτιμούσαν από τσιμέντο..
Τα όμορφα και γραφικά βαρκάκια και καϊκάκια που προμήθευαν το χωριό με φρέσκο ψάρι, αντικαταστάθηκαν με ταχύπλοα και φουσκωτά, και οι ιδιοκτήτες τους έγιναν επιχειρηματίες ανοίγοντας μπαράκια πουλώντας την πραμάτεια τους σε τιμές Κολωνακίου. Η όμορφη ακτή μεταμορφώθηκε σε ένα ατελείωτο φραπεδοποτείο και τα ντισιμπέλ σε όλη την αμμουδιά όλο το 24ωρο χτυπούσε κόκκινο..
Δεν άργησε να έρθει η παρακμή.. Οι πρόσκαιροι πελάτες λόγο του παραλογισμού των τιμών , αλλά και λόγο κρίσης , άλλαξαν προορισμό και οι άμυαλοι κάτοικοι του χωριού έμειναν χωρίς πελάτες, χωρίς χωράφια, Τα περισσότερα τα πούλησαν ως οικόπεδα, χωρίς καΐκια, χωρίς γεωργική παραγωγή (από τις καλύτερες εξαγώγιμες επιτραπέζιες ελιές) και χωρίς πελάτες στα εκατοντάδες rooms to let , που στον καιρό της παραζάλης ενοικίαζαν σαν σουίτες 5 άστερουν ξενοδοχείου.
Έκανα λοιπόν 4 χρόνια να πάω στο σπίτι μου, δηλαδή, (σ΄αυτόν τον παράδεισο που μεταμορφώθηκε σε κόλαση ), η κρίση βλέπετε χτύπησε και μένα και ως άνεργη πια δεν είχα και άλλη επιλογή.
Όταν έφτασα και έκανα τον πρώτο περίπατο στην παραλία έμεινα στην κυριολεξία με το στόμα ανοιχτό…
Είδα ένα άλλο χωριό !!!!
Ένα χωριό που μπορώ να πω ήταν καλύτερο και από τότε που το παιδικό μου μυαλό έβλεπε σαν παράδεισο!!!!
Όλη η παραλία είχε καθαριστεί από τα τραπεζοκαθίσματα και είχε μετατραπεί σε ένα όμορφο πεντακάθαρο και με αισθητική δενδροφυτεμένο πάρκο περιπάτου , με καινούρια όμορφα παγκάκια, με κομψό και επαρκή φωτισμό, η παραλία ήταν πεντακάθαρη , τα πεζοδρόμια φρεσκοβαμμένα με άσπρο ασβέστη, οι δρόμοι του χωριού φρεσκοβαμμένοι και πεντακάθαροι, με ένα κοινοτικό πάρκιν που απαγορεύει την κυκλοφορίας των οχημάτων στην παραλία του χωριού και το μεγαλύτερο θαύμα !!!! , οι τιμές στα μαγαζιά κανονικές !!!
Άφωνη απ΄αυτή την τάξη και την ομορφιά , αναρωτήθηκα πως συντελέστηκε αυτό το μικρό εθνικό θαύμα ??
Την απάντηση μου την έδωσε η Μπακάλισσα του χωριού και παιδική μου φίλη..
Δεν τα έμαθες, μου είπε??, ψηφίσαμε και βγάλαμε στην κοινότητα όλο νέα παιδιά , ανεξάρτητα, που δεν ήταν με κανένα κόμμα !!
Προχθές, (συνέχισε να μου λέει), μας είχαν μαζέψει όλους και εθελοντικά, ( μας εξήγησαν πως οι κοινότητα δεν είχε καθόλου χρήματα), ασπρίσαμε και καθαρίσαμε όλη την παραλία και την αμμουδιά. Φυτέψαμε και όλα τα λουλούδια στην παραλία. Το κάναμε όλοι μαζί, να δεις πόσοι μαζεύτηκαν !! Όλα τα παιδιά , όλες οι γυναίκες του χωριού !! (εχθροί και φίλοι !!, ξέρεις τώρα τι γίνεται στα χωριά), μου είπε. υπενθυμίζοντας μου το εθνικό μας σπόρ την διχόνοια, που εκμεταλλεύτηκαν στο έπακρον μέχρι τώρα οι κομματικές παρατάξεις...
Όλο τον χειμώνα ο Πρόεδρος ( ταξιτζής στο επάγγελμα 35 χρόνων) και τα μέλη της κοινότητας εθελοντικά , (χωρίς καμία αμοιβή με άλλους κατοίκους του χωριού ) έφτιαξαν την παραλία και δεκάδες άλλα μικρά έργα που έδωσαν όμως πίσω στο χωριό την χαμένη του ομορφιά !!!
Τώρα το μέλλον του χωριού είμαι σίγουρη πως θα είναι λαμπρό, όχι μόνο γιατί θα ξαναποκτήσει κόσμο και ζωντάνια το καλοκαίρι, αλλά γιατί οι νέοι που ανέλαβαν τα ηνία της κοινότητας κατάφεραν να ξαναενώσουν τους κατοίκους μπροστά στο κοινό καλό, μακριά από κομματικές λογικές και συντεχνίες….
Μου ήρθε στο μυαλό η Ελλάδα που πεθαίνει..
Η Γλυφα Φθιώτιδος θα μπορούσε να αποτελέσει ένα παράδειγμα γενικότερο.
Τα ηνία λοιπόν σε άξιους νέους, ακομμάτιστους .
Όπως τον παλιό καλό καιρό δηλαδή!!!!
Δέσπω