Διαβάζοντας το κείμενο που έδωσε το υπουργείο παιδείας στη δημοσιότητα, σχετικά με το «Νέο Λύκειο», η αρχική αίσθηση που δημιουργείται, αναφέρομαι στο εαυτό μου, είναι ότι δεν σου προκαλεί καμία ιδιαίτερη αίσθηση.
Για μία ακόμη φορά το κείμενο είναι διανθισμένο με συνθήματα, ευχές και υποσχέσεις. Ας δούμε μερικά παραδείγματα.
Σε κάποιο σημείο το κείμενο αναφέρει:
Το «Νέο Λύκειο» πρέπει να αποκαταστήσει όχι μόνο την σωστή και πλήρη λειτουργία του.
Πρέπει να αποκαταστήσει την ισορροπία στη ζωή των εφήβων.
Πρέπει να κάνει «φυσιολογική» τη ζωή τους και τη ζωή των γονιών τους.
Από την πρώτη πρόταση, προσωπικά, δεν ......βγάζω κάποιο συγκεκριμένο νόημα. Σχετικά με την ισορροπία των εφήβων, τίθεται το ερώτημα, σε ποια ακριβώς ισορροπία αναφέρεται και πώς το «Νέο Λύκειο» θα την αποκαταστήσει;
Πώς θα αποκατασταθεί η ανασφάλεια που βιώνουν οι σημερινοί έφηβοι όταν η ανεργία χτυπάει τους γονείς τους και το δικό τους εργασιακό μέλλον φαντάζει αβέβαιο ή όταν βλέπουν ότι οι γονείς τους αδυνατούν να πληρώσουν το ενοίκιο ή τη δόση του στεγαστικού δανείου;
Πώς θα νιώσουν ασφαλείς όταν βλέπουν άνεργους σε όλες τις ειδικότητες και σε όλα τα επαγγέλματα να γυρνάνε επιδεικνύοντας πτυχία, μεταπτυχιακά, βιογραφικά, προσόντα και εμπειρία; Από γιατρούς και δικηγόρους μέχρι απλούς εργάτες και υπαλλήλους η ανεργία αναδεικνύεται στη μεγαλύτερη παρενέργεια της κρίσης που διανύουμε και λειτουργεί μόνο για το καλό των αφεντικών μειώνοντας την αξία της εργατικής δύναμης.
Πώς θα μπορέσει το «Νέο Λύκειο» να κάνει φυσιολογική τη ζωή των γονιών; Θα μπορέσει να δώσει πίσω τους μισθούς που τους έκλεψαν; Μήπως τα δώρα που τους λήστεψαν; Ή μήπως θα μπορέσει να αποκαταστήσει την τσαλαπατημένη αξιοπρέπειά τους όταν αισθάνονται αδύνατοι να εξασφαλίσουν, στοιχειωδώς, το παρόν το δικό τους και το μέλλον των παιδιών τους;
Αν το κείμενο αναφέρεται στην έλλειψη ελεύθερου χρόνου και στην οικονομική οικογενειακή αιμορραγία λόγω φροντιστηρίων τότε μάλλον οι συντάκτες του ή μας κοροϊδεύουν ή βρίσκονται εκτός πραγματικότητας.
Το μεγαλύτερο συγκριτικό πλεονέκτημα των φροντιστηρίων σε σχέση με τα δημόσια σχολεία είναι ο αριθμός των μαθητών σε κάθε τμήμα. Μέχρι τώρα τα φροντιστήρια είχαν το 1/3 περίπου των μαθητών σε κάθε τμήμα σε σχέση με το δημόσιο σχολείο.
Τώρα με την αύξηση των μαθητών μέχρι και 30 σε κάθε τμήμα, είναι εύκολο να συμπεράνει κανείς ότι τα φροντιστήρια έχουν κάθε λόγω να πουν ένα μεγάλο «ευχαριστώ» στην υπουργό παιδείας και τους συνεργάτες της.
Μία ακόμη αιτία που στέλνει τα παιδιά στα φροντιστήρια είναι το γεγονός ότι τα θέματα των πανελλαδικών δεν συμβάδισαν ποτέ με το βαθμό δυσκολίας των αντίστοιχων θεμάτων που περιέχονται στα σχολικά εγχειρίδια αλλά με το βαθμό δυσκολίας των θεμάτων που περιέχονται στα σχολικά βοηθήματα και διδάσκονται στα φροντιστήρια. Πλήρης απαξίωση για τα σχολικά βιβλία, όχι πάντα αδικαιολόγητα, και μια συνεχής πίεση προς τους εκπαιδευτικούς του δημοσίου να μην πολυασχολούνται με το σχολικό βιβλίο διότι τα θέματα των εξετάσεων δεν μπαίνουν από αυτά.
Ίσως να θυμούνται αρκετοί, τη συγγραφική ομάδα του ΚΕΕ (Κέντρο Εκπαιδευτικής Έρευνας) που δημιουργήθηκε επί θητείας Αρσένη. Η ομάδα αυτή δημιούργησε μια σειρά από ερωτήσεις και προβλήματα , νέου τύπου, στα περισσότερα των μαθημάτων, τα οποία χρησιμοποιούσαν σχεδόν όλοι οι εκπαιδευτικοί στα δημόσια σχολεία και στα φροντιστήρια. Αυτή η ομάδα, καταργήθηκε μέσα σε μία νύχτα και χωρίς κανέναν προφανή λόγο. Ακούστηκε πως για τα δύο με τρία χρόνια που το υλικό αυτό χρησιμοποιούνταν στο σχολείο και τα θέματα των εξετάσεων κινούνταν στο ίδιο, με αυτό το υλικό, πλαίσιο, οι πωλήσεις των βοηθημάτων έπεσαν κατακόρυφα.
Ποια ήταν η συνέχεια; Σε όλα τα μετέπειτα σχολικά βοηθήματα των εκδοτικών οίκων η δουλειά εκείνης της συγγραφικής ομάδας του ΚΕΕ αποτυπώθηκε ανάγλυφα. Τα συμπεράσματα δικά σας.
Η ηγεσία του υπουργείου παιδείας όχι μόνο δεν είναι πρόθυμη να συγκρουστεί με τα συμφέροντα των φροντιστηρίων και των εκδοτικών οίκων αλλά τους έχει αναγάγει, ειδικά τους ιδιοκτήτες φροντιστηρίων, σε επίσημους συνομιλητές της, πριν από κάθε απόφασή της που αφορά το μέλλον της εκπαίδευσης.
Μπορεί στα λόγια να ισχυρίζεται η υπουργός πως θέλει να χτυπήσει την παραπαιδεία, τα ίδια έλεγε και ο Αρσένης και οι ιδιοκτήτες φροντιστηρίων δεν είχαν που να βάλουν τους μαθητές- πελάτες τους με το νόμο 2525/97, αλλά οι πράξεις της πετυχαίνουν ακριβώς το αντίθετο.
Ας μειώσουν τους μαθητές σε κάθε τμήμα, ας βελτιώσουν τα σχολικά βιβλία τα οποία να επιλέγονται με παιδαγωγικά και επιστημονικά κριτήρια και όχι με το σκεπτικό, όλοι οι εκδοτικοί οίκοι να φάνε λίγη από την πίτα, ούτε με τη δημιουργία διαφόρων ομάδων (συγγραφική, κρίσης, κλπ) των οποίων τα μέλη, πολλές φορές, δεν γνώριζαν το περιεχόμενο των βιβλίων που έκριναν με αποτέλεσμα να παρατηρούνται σ΄αυτά πολλά λάθη, ασάφειες και ανακρίβειες.
Αυτά για αρχή.