Την 25η του Μάρτη, το ένδοξο Ελληνικόν μας Έθνος, θα έχει δυο επετείους .
Η μια φυσικά αφορά την ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ από τον ασφυκτικό τουρκικό ζυγό, και η άλλη θα αφορά, την υπό τον ΓΑΠ, ΥΠΟΔΟΥΛΩΣΗ του, από τον ασφυκτικό Ευρώ-συμμαχικό ζυγό, τον οποίο, υπό τις γνωστές τυμπανοκρουσίες, θα προσπαθήσει να παρουσιάσει, ως επίτευξή της, η κυβέρνηση.
Δηλαδή, ως … ποσοστό κατάκτησης, στο ζοφερό ΠΡΟ-ΠΟ της ιστορίας μας, σημειώσατε Χ.
Όπερ… 190 χρόνια, μετά από την ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ, πάλι στο ίδιο σημείο είμαστε υπόδουλοι, της πολιτικής αναξιότητας αυτού του άμοιρου τόπου.
Βέβαια, ο … «προοδευτικός» Πρωθυπουργός μας, και για τις δυο επετείους, είχε και έχει, μια αρκετά καθοριστική θέση, με μια άκρως προκλητική για το δημόσιο αίσθημα, παρέμβαση.
Στη μεν πρώτη επέτειο, για λόγους οικονομίας ΤΑΧΑ, συρρίκνωσε την εορταστική μεγαλοπρέπεια, που έδειχνε, μια φορά τουλάχιστον το χρόνο, το υψηλό φρόνημα του στρατού μας και την ετοιμότητα του.
Προφανώς, η … λιτότητα, στις παρελάσεις, να επιβλήθηκε για λόγους ψυχολογίας, για να μην προκαλούν, με την παρουσία τους, στους δρόμους, τα άρματα μάχης, θυμίζοντας στους πολίτες, τις ΜΙΖΕΣ που έλαβαν για την προμήθειά τους, οι.........
ΑΠΑΤΕΩΝΕΣ Υπουργοί, οι λωποδητ-ΑΚΗ-δες Υπουργοί άμυνας.
Η άλλη παρέμβαση του Πρωθυπουργού, προφανώς θα είναι, οι πανηγυρικές δηλώσεις για την «νίκη» της επιμήκυνσης του δανείου, ενδεχόμενα και ο πολυαναμενόμενος ανασχηματισμός της κυβέρνησής του.
Ανασχηματισμό, όχι νοοτροπίας, όχι μνημονικής θεώρησης, όχι πιο φιλολαϊκής πολιτικής … απλά ανασχηματισμό προσώπων, στάχτη στα μάτια δηλαδή. Με ένα «Μανωλιο» ν’ αλλάζει συνεχώς, και μόνο εγώ να μένω στα ίδια και στα ίδια.
Εάν αυτό ονομάζεται Εθνική πολιτική, τότε σίγουρα εγώ έχω πέσει από άλλο πλανήτη.
Και όπως εγώ, και άλλα δέκα εκατομμύρια Έλληνες, πέσαμε από ψηλά.
Στη χώρα του Γιωργάκη, του Νικολάκη, της Μάργκαρετ, του Πάγκαλου, του Παμπουκη, και όλων αυτών που χώσανε τη χωρα, σε τέτοιο λούκι.
ΑΣ ΠΡΟΣΕΧΑΜΕ …..
ΛΥΣΙΑΣ