«Δεν υπάρχουν φθηνές λύσεις» για τα σχέδια διάσωσης του ευρώ, υποστηρίζει σε συνέντευξή του στο περιοδικό Der Spiegel ο διάσημος Αμερικανός οικονομολόγος Μπάρι Άιχενγκριν από το Πανεπιστήμιο του Μπέρκλεϊ.
Ο κορυφαίος Αμερικανός
οικονομολόγος επιβεβαιώνει τη θέση του ότι δεν είναι πολιτικά εφικτή η
προσωρινή έξοδος μιας χώρας-μέλους από την ΟΝΕ: «Η εκτίμησή μου αυτή
ισχύει ακόμη, αλλά με μία προϋπόθεση, ότι οι Ευρωπαίοι τον Μάρτιο στη
σύνοδο κορυφής της ΕΕ δεν θα κλείσουν πια τα μάτια τους στις δυσάρεστες
αλήθειες. Το σχέδιο Α απέτυχε, επομένως οι Ευρωπαίοι πρέπει να περάσουν
στο σχέδιο Β.
Πρέπει να σταματήσουν
να αντιμετωπίζουν την κρίση στην Ελλάδα και την Ιρλανδία με νέα
υπερτιμημένα δάνεια που συσσωρεύουν νέα χρέη.»
Στο ερώτημα εάν
αποδίδει η τακτική των Ευρωπαίων να εξαναγκάζουν την Ελλάδα και την
Ιρλανδία σε μια τόσο σκληρή εξυγίανση που πνίγει οποιαδήποτε πιθανότητα
ανάπτυξης, ο Μπάρι Άιχενγκριν λέει: «Οι μέχρι τώρα παρεμβάσεις διάσωσης
δεν είχαν κανένα νόημα. Διότι τα προγράμματα λιτότητας εκφράζουν βασικά
το.........
ενδιαφέρον των Γάλλων και των Γερμανών για την προστασία των τραπεζών
τους. Τώρα αμφότεροι διαπιστώνουν ότι δεν γίνεται να μην προχωρήσουν
στην αναδιάταξη του ελληνικού χρέους, με τη συμμετοχή και των τραπεζών.
Για να υλοποιηθεί όμως
κάτι τέτοιο υπάρχει μόνον μια λύση: να ενισχυθούν οι ευρωπαϊκές
τράπεζες. Διότι ενώ η Ελλάδα ζούσε πάνω από τις δυνατότητές της, στην
Ιρλανδία και στην Ισπανία το πρόβλημα είναι το τραπεζικό σύστημα. Η
ευρωκρίση είναι βασικά τραπεζική.»
Ριζική και μακροπρόθεσμη αντιμετώπιση της κρίσης
Όσον
αφορά τις δυσκολίες των πολιτικών και ειδικά της κ. Μέρκελ να πείσει
τους Γερμανούς φορολογούμενους να βάλουν πάλι το χέρι στην τσέπη, αυτή
τη φορά για να σώσουν τις γερμανικές τράπεζες, επειδή θα κινδυνεύσουν
λόγω των πιστώσεών τους στην Ελλάδα, στην Ισπανία και την Ιρλανδία, ο
Αμερικανός οικονομολόγος δηλώνει:
«Θα είναι πιθανότατα
πιο εύκολο για την κ. Μέρκελ να πείσει τους Γερμανούς φορολογούμενους να
σώσουν τις γερμανικές τράπεζες, από το να αποδεσμεύσουν και άλλα
δισεκατομμύρια για την Ελλάδα.
Πόσον μάλλον όταν
είναι εφικτό να τεθεί μια κόκκινη γραμμή πριν να επεκταθεί η κρίση και
στην Ισπανία με ένα ‘κούρεμα’ του ελληνικού χρέους (δηλαδή η παραγραφή
μέρους των απαιτήσεων από την Ελλάδα) και με συντονισμένα μέτρα για την
ενίσχυση των τραπεζών.»
Στο ζήτημα του υψηλού
κόστους της ενίσχυσης των γαλλικών και γερμανικών τραπεζών (γύρω στο 3%
του γερμανογαλλικού ΑΕΠ = πάνω από 100 δισεκατομμύρια ευρώ), ώστε να
είναι ανθεκτικές στην κρίση, ο Μπάρι Άιχενγκριν απαντά: «Δεν υπάρχουν
φθηνές λύσεις. Αυτό που φοβάμαι περισσότερο είναι μήπως οι Ευρωπαίοι
ακολουθήσουν πάλι μια ενδιάμεση συμβιβαστική λύση, όπως π.χ. είναι η
διαμόρφωση ανεκτών επιτοκίων και προθεσμιών αποπληρωμής της ευρωβοήθειας
για την Ελλάδα και την Ιρλανδία.
Θα ήταν σωστό, αλλά ως
μέτρο δεν επαρκεί από μόνο του για τη διάσωση του ευρώ. Συνέπειες μιας
τέτοιας απόφασης θα ήταν και άλλοι χαμένοι μήνες για την Ευρώπη.»
Τέλος ο διάσημος
Αμερικανός οικονομολόγος υπογραμμίζει ότι δεν είναι δυνατόν να
εξαλειφθεί η οικονομική ανισορροπία στην ευρωζώνη, αλλά εκτιμά ως
ιδιαίτερα σημαντική τη στενότερη οικονομική συνεργασία και τον
συντονισμό, και εξηγεί τι σημαίνει αυτό: «Εάν η Ελλάδα, η Ιρλανδία, η
Πορτογαλία και η Ισπανία ακολουθούν προγράμματα δραστικών περικοπών,
πρέπει χώρες σαν τη Γερμανία να ξοδεύουν περισσότερο ρευστό για να
εμποδίσουν τη διολίσθηση της ευρωζώνης στην ύφεση.»