Γράφει ο Λεωνίδας Ορφανουδάκης
Για χθες 10 Μαρτίου είχε προαναγγελθεί η παρουσίαση του βιβλίου ΑΜΗΧΑΝΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ του Τασου Παππα. Η παρουσίαση θα γινόταν στο καθημερινό μου στέκι που είναι το βιβλιοπωλείο του Ευριπίδη στο Χαλάνδρι . Την παρουσίαση και τον σχολιασμό του βιβλίου θα έκαναν ο υπουργός υγείας κύριος Λοβέρδος και
οι βουλευτές κύριοι Σπηλιωτόπουλος και Παπαδημούλης . Ο τόπος
Παρουσίασης πριν από όλα αλλά και το θέμα του βιβλίου και ο συγγραφέας
του ήταν υπεραρκετά ερεθίσματα για να παραβρεθώ στην παρουσίαση . Η
παρουσία των τριών πολιτικών καθώς είχε προανακοινωθεί και
.......γνωστοποιηθεί ευρύτερα στην περιοχή με έκανε να πιστεύω πως κάποιες
ομάδες από την περιοχή θα εμπόδιζαν την εκδήλωση . Την άποψη μου
συμμεριζόταν και τα παιδιά του βιβλιοπωλείου με τα οποία το είχα
συζητήσει αρκετές φορές τις προηγούμενες μέρες .
Παρά ταύτα σημείωσα στο περιθώριο της Εφημερίδας μου (ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ) τρία θέματα που θα επεδίωκα να θέσω στους πολιτικούς αν τελικά παρ ελπίδα εξελισσόταν ομαλά η εκδήλωση . Τα παραθέτω εδώ συνοπτικά όπως τα είχα σημειώσει .
Το
πρώτο ερώτημα , βαλμένο μαζί με την απάντηση του , ήταν σχετικό με το
θέμα του βιβλίου Αμήχανη Αριστερά….. και αφορούσε ίσως περισσότερο
κυρίως τον κύριο Παπαδημούλη . Θα ρωτούσα «Γιατί ενώ τα κόμματα
εξουσίας έχουν απαξιωθεί και έχουν χάσει πάνω από το μισό της εκλογικής
τους δύναμης ,την απώλεια αυτή δεν την κερδίζει η Αριστερά αλλά την
καρπώνεται και αναδεικνύετε ο ΚΑΝΕΝΑΣ πειστικότερος από αυτήν ». Νομίζω
πως αυτό που εξηγεί το γιατί ο ΚΑΝΕΝΑΣ είναι πιο πιστικός από την Αριστερά είναι το διότι η Αριστερά , πολύ απλά , δεντο επιδιώκει αφου δεν θέλει να πείσει .
Τα
αλλά δύο θέματα που θα έθετα αν μπορούσα , αφορούσαν την πάταξη της
διαφθοράς και ήταν μια πρόταση μου που οι αναγνώστες μου την ξέρουν
καλά . Είναι η πρόταση ενός νόμου με δύο άρθρα μόνο , που θα ήταν
αρκετός για να ξεβρομίσει ο τόπος , από την διαφθορά σε κάθε επίπεδο .
Αναφέρομαι σε ένα νόμο που θα ορίζει ότι τα όργανα της διοίκησης
ευθύνονται με την ατομική και οικογενειακή τους , κινητή και ακίνητη
περιουσία των , για το σύνολο της αξίας της ζημιάς που θα προκαλέσουν , με πράξεις ή παραλήψεις τους στο δημόσιο ή το ιδιωτικό συμφέρον .
Τελικά όμως όταν οι πολιτικοί και οι παράγοντες της εκδήλωσης πήραν της θέσεις τους και ξεκίνησε η εκδήλωση προέκυψε το για εμένα αναμενόμενο . Κάπου 50 νεαρά κυρίως άτομα από την περιοχή με ένα πανό κατέλαβαν την στοά έξω από το βιβλιοπωλείο
, και άρχισαν να φωνάζουν συνθήματα κυρίως κατά του υπουργού και του
ΠΑΣΟΚ της μορφής "το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ και ληστεύει το λαό" , "ούτε στο
Χαλάνδρι ούτε πουθενά, έξω οι υπουργοί από τη γειτονιά" , "Λοβέρδο
έλα στο λαό σου" , "ούτε στην υπατεία ούτε στη νομική , η εστία
μόλυνσης είναι στη βουλή" και μαζί με άλλα το "η αλληλεγγύη το όπλο το
λαών , πόλεμο στο πόλεμο των αφεντικών" που καθόρισε και το αριστερό
πολιτικό στίγμα των συγκεντρωμένων . Φωνάζοντας άνοιξαν και την πόρτα
του χώρου της Παρουσίασης και χωρίς να μπουν πέταξαν
μέσα χαρτάκια με τα ίδια συνθήματα . Σαν έτοιμος από καιρό κατάλαβα ότι
η παράσταση έλαβε τέλος , σηκώθηκα και βγήκα πρώτος από την αίθουσα.
Διστακτικά
αρχικά με ακολούθησαν και όλοι οι άλλοι που είχαν έλθει να
παρακολουθήσουν την παρουσίαση . Ο Υπουργός και ο κύριος Σπηλιωτόπουλος
ανέβηκαν στον όροφο του βιβλιοπωλείου ενώ ο κύριος Παπαδημούλης
νοιώθοντας ίσως ποιο οικείους του τους διαδηλωτές συνέχισε
να περιφέρετε γελαστός στην αίθουσα του Βιβλιοπωλείου . Τότε τον
πλησίασε ένας ηλικιωμένος κύριος ο οποίος δυνατά ώστε να ακουστεί του
είπε «Βρίσκομαι στα όρια της κατάθλιψης καθώς βλέπω την απελπισία στα
πρόσωπα των συμπολιτών μου . ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΣΑΣ ΒΛΕΠΩ ΕΣΑΣ
ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΝΑ ΓΕΛΑΤΕ !!!»
Σε αυτό τον τόπο πάντα οι πολιτικοί βρίσκουν τους γλύφτες τους . Μιά κυρία και δυό τρεις άλλοι έσπευσαν να υπερασπιστούν τον βουλευτή και μάλιστα ο «μορφωμένος» της παρέας είπε
(Εδώ στον τόπο του Αριστοφάνη δεν μπορεί εσείς να θέλετε να εμποδίσετε
το γέλιο ). Εκεί πάνω μπήκα στην κουβέντα και είπα «Μην επικαλείσαι
αγαπητέ μου τον Αριστοφάνη . Με τα έργα του Αριστοφάνη ο λαός γελούσε
σε βάρος των πολιτικών ενώ εδώ οι πολιτικοί γελούν σε βάρος του λαού ».
Έβγαλα έτσι και εγώ ένα απωθημένο που κουβαλούσα από την εποχή που στην
εορτή της ημέρας της Δημοκρατίας είδα να χαριεντίζονται και να γελάνε ,
με τη βλακεία μας που τους επανεκλέξαμε , πρώην Υπουργοί που εγώ θεωρώ κύριους υπαίτιους της καταστροφής του τόπου και της δυστυχίας του λαού .
Τελικά
ίσως τον λιγότερο ένοχο , τον κύριο Παπαδημούλη πήρε η μπάλα . Ελπίζω
τουλάχιστον να διαδώσει στους συναδέλφους του στη Βουλή την εμπειρία
του .