Γράφει ο Ευγένιος Ανδρικόπουλος
Με
εγκαλείτε συνεχώς υπό την κατηγορία ότι αποφεύγω να πάρω ξεκάθαρη θέση.. Ότι
ασκώ φιλολογική κριτική με την αλαζονεία του εκ του ασφαλούς
καταθέτοντος μάρτυρα. «Δεν έχω την ευθύνη άρα δεν θα υποστώ και τις
συνέπειες μιας επιπόλαιης πρότασής μου» είναι συχνά η επωδός σας. Δεν είναι όμως
έτσι. Οι προσεκτικοί αναγνώστες μου έχουν ήδη εισπράξει την άποψή μου ως πλάγιο
ήχο από τα κείμενά μου. Τώρα γιατί πλάγιες και όχι ευθείες βολές προς τον στόχο
που αφορά στην έγερση όλων όσων ακόμη δεν έχουν αντιληφθεί την έκταση της
καταστροφής, (έπεται και συνέχεια) είναι απλώς θέμα χαρακτήρα και παιδείας.
Θεωρώ ότι πρώτον μειώνει το δημοκρατικό μου ήθος και δεύτερον υποτιμά την
αντιληπτική σας ικανότητα, η περιφορά της άποψής μου υπό την μορφή μιας παπικά
αλάθητης πολιτικής θέσης. Προβληματισμό καταθέτω όμως δίχως να κρύβομαι πίσω από
τις λέξεις. Επιχειρώ να αναδείξω το πολιτικό νόημα των λέξεων και όχι της
ύπαρξής μου ως πολιτικού όντος. Αλλά αφού το απαιτείτε γενηθήτω το θέλημά σας:
Ευθέως λοιπόν θα επαναλάβω ότι έγραφα στην ιστοσελίδα αυτή μερικούς μήνες μετά
την βίαιη υπαγωγή μας στο ΔΝΤ για να ..........επαληθευτώ μέχρι κεραίας εισπράττοντας το
αρνητικό κέρδος της πρόβλεψής μου.
Και επαναλαμβάνομαι, επειδή η δυνατότητα αναστροφής τής προς το πουθενά σισσυφικής κωπηλασίας που μας επεβλήθη-τη κυβερνητική γονυκλισία-από το σφαγείο του ΔΝΤ και την αλητοελιτοκρατία των 680 δις ευρώ στην Ελβετία, είναι μία και μόνη.
Και επαναλαμβάνομαι, επειδή η δυνατότητα αναστροφής τής προς το πουθενά σισσυφικής κωπηλασίας που μας επεβλήθη-τη κυβερνητική γονυκλισία-από το σφαγείο του ΔΝΤ και την αλητοελιτοκρατία των 680 δις ευρώ στην Ελβετία, είναι μία και μόνη.
Παύση
πληρωμών έξοδος από το Ευρώ………………………………
Κι όμως. Ο διεθνής Οικονομικός Έλεγχος δεν ήταν μονόδρομος. Τα καλά πολιτικά παλικάρια (λέμε τώρα) πολύ πριν οδηγήσουν την χώρα στο τελευταίο (γιατί στο προτελευταίο υπάρχει συνωστισμός) σκαλοπάτι του διεθνούς διασυρμού, όφειλαν να γνωρίζουν ότι υπήρχαν κι άλλα μονοπάτια. Εν πρώτοις μπορούσαν να καταφύγουν στον εσωτερικό δανεισμό. Αν τα πολιτικά αποστήματα της μεταπολιτευτικής μας ζωής έκαναν το ακριβώς αντίστροφο, είναι γιατί δεν ήθελαν να δυσαρεστήσουν τους τραπεζίτες οι οποίοι θα έχαναν μέρος των καταθέσεων. Ταυτοχρόνως επιβαλλόταν να απαιτήσουν (όχι απλώς να ζητήσουν) από την ΕΚΤ ευνοϊκό δανεισμό (επιτόκιο 1% που δανείζει τις τράπεζες) ενώ δεν θα έπρεπε να παραλείψουν εγκληματικά για την χώρα, την αποστολή αιτήματος διμερούς δανεισμού προς τις πρόθυμες να ανταποκριθούν αναδυόμενες οικονομικά υπερδυνάμεις (Κίνα Ρωσία).. Βεβαίως και το έπραξε το πολιτικό αληταριό, αλλά: Το έπραξε μεθοδευμένα για την επίκληση ενός προσχηματικού άλλοθι του οποίου θα κάνει μετέπειτα χρήση ως υπερασπιστικού ισχυρισμού κατά την ώρα της λαϊκής κρίσης.. Γιατί το αίτημα απεστάλη δια μέσου της … Goldman Sacs (!!!!!!!!!) και δεν ετέθη κατ’ ιδίαν…Δεν θα επεκταθώ στο ότι θα δύναντο μέσα από έναν αποτελεσματικό κρατικό μηχανισμό να συλλάβουν την φοροδιαφυγή ή να εκμηδενίσουν τις δραστηριότητες τον off shoreς και να επιβάλουν την φορολόγηση των τραπεζών ή των εφοπλιστών και των σουπερμαρκεταζήδων. Πολύ δε περισσότερο την επιστροφή του ρευστού που βρήκε καταφύγιο στις τράπεζες τις ελβετικές. Απλώς επειδή είναι παράλογο να απαιτείς από ένα κατοικίδιο ν’ απαρνηθεί τα αφεντικά του. Σε ότι λοιπόν έγραφα τότε επιμένω και σήμερα. Διαφορετικά ούτε η χώρα θα σωθεί μα μήτε κι εμείς..
ΕυγένιοςΑνδρικόπουλος
Eandrik@otenet.gr