Γράφει ο Μαγια
Ποιά ανάπτυξη και ποιος πόλεμος
κατά της ακρίβειας; Τι μέτρα είναι σε θέση να πάρουν αυτοί που κυκλοφορούν από
τα κομματικά στα κυβερνητικά γραφεία και τανάπαλιν, με κάποιες στάσεις στις
δεξιώσεις των πολιτικών τους φίλων;
Πάντως, όλοι, ακόμη και οι
«βρεγμένες κότες», κατά τον Λοβέρδο, παριστάνουν τους πολιτικούς σχολιαστές και
μιλούν γενικώς και αορίστως για την αναγκαιότητα του Μνημονίου και την ανάπτυξη,
που θα έρθει κάποτε, εάν κάνουμε υπομονή και δεν πολυαντιδρούμε.
Ο κόσμος παρακολουθεί απελπισμένος
και πεισμένος ότι, έρχονται τα χειρότερα. Βλέπει απέναντί του πολιτικές ηγεσίες
που μετατοπίζουν τις ευθύνες τους στην πλάτη του, ζητώντας του μάλιστα «να
πληρώσει το μάρμαρο»…
Πυκνώνει η αµφισβήτηση, πως οι
..............
αριθµοί «δεν βγαίνουν». Πως το ελληνικό χρέος, κάθε µέρα, που περνά
γιγαντώνεται και απειλεί να καταπιεί το καράβι αύτανδρο.
Το δράμα είναι ότι, οι πολίτες δεν
βλέπουν προοπτική. Δεν φαίνεται φως στο τούνελ, δεν υπάρχουν φωνές που να
ξεχωρίζουν, να δημιουργούν ελπίδα, να δείχνουν ότι ξέρουν και ότι θέλουν να
αντιμετωπίσουν την κρίση.
Πέρσι, σαν σήμερα, παραμονή Χριστουγέννων, ουδείς μπορούσε να φαντασθεί
ότι, το σχέδιό τους ήταν να μετατραπεί η χώρα σε ένα απέραντο
πτωχοκομείο και πως το μόνο μέτρο... ανάπτυξης όλης αυτής της περιόδου θα ήταν τα
«φρουτάκια»…
Του χρόνου τέτοια μέρα, ίσως να έχουμε
ανακαλύψει το «πνεύμα των Χριστουγέννων». Το
στοίχημα, πλέον, είναι να βγει η χώρα από την παρακμή!