Οι καλοκαιρινές επαναλήψεις…. Φωτιά για την νοημοσύνη μας

Γράφει ο Λυσίας

Αν θα έκανε κανείς απολογισμό του τηλεοπτικού προγράμματος του καλοκαιριού, σίγουρα θα είχε μια ακόμα μεγαλύτερη από πέρσι απογοήτευση.
Καθώς, δεν έμεινε σειρά για σειρά, που να μην πάρει τη θέση της στο master.
Χιλιοπαιγμένες σειρές, δεκαετίας και παραπάνω, που το κοινό έμαθε πια απ’ έξω τους.. διαλόγους καλύτερα και από τους ηθοποιούς τους.
Σειρές που, επαναλαμβανόμενες, θεωρούν οι αρμόδιοι, πως αποκτάνε ιστορική σημασία.
Σειρές που πήγαιναν, κατά τους … παράγοντές τους, να «κλέψουν» λίγη από τη δόξα και την αίγλη των κινηματογραφικών ταινιών της δεκαετίας του ’50 και του ’60. Που και σήμερα, βλέπονται με τρομερό ενδιαφέρον και ευθυμία. Και ας έχουν, στα χρόνια αυτά, προβληθεί από 100 φορές η καθεμιά.
Η σύγκριση, κύριοι υπεύθυνοι των καναλιών, είναι άνιση. Για να μην πω γελοία, και σας χαλάσω τη βιτρίνα.
Γιατί εκείνες οι ταινίες, βασίζονταν σε σενάρια. Και όχι σε ξεχειλωμένες, ανιαρές αφηγήσεις. Γιατί τα σενάρια τότε, δεν τα ........
έγραφε ο κάθε άνεργος ηθοποιός, που προσπαθεί να βγει από τα αζήτητα, με θλιβερού ύφους και πλοκής ιστοριούλες. Αλλά τα έγραφαν οι σπουδαίοι. Τα έγραφε ένας Σακελλάριος, ένας Γιαννουκάκης, ένας Παπαδούκας, ένας Γιαννακόπουλος, ένας Μαρής, ένας Ρούσος ή ένας Λαζαρίδης.
Και έπαιζαν ηθοποιοί. Όχι.. μην πω. Ηθοποιοί που διέθεταν πείρα. Και είχαν πρωταγωνιστικό προφίλ. Είχαν αύρα. Όχι νέα παιδιά, που προσπαθεί η παραγωγή, δεσμεύοντάς τα με συμβόλαια μεγάλης διάρκειας, να τα επιβάλει ως σταρς, για να έχει αυτή οφέλη.
Είχαν γυρίσματα σε φυσικούς χώρους, πολλά. Ενώ και τα εσωτερικά εναλλάσσονταν σε αρκετούς χώρους. Είχαν ρυθμό. Ήταν ευρηματικά. Είχαν απλούς διαλόγους. Και όχι επίδειξη γνώσης, της γκλαμουριάς και της βωμολοχίας. Των εύκολων γκαγκς και των ερωτικών τριγώνων που παρελαύνουν σήμερα.
Γι αυτό, μαζέψτε πια τα σκουπίδια σας, τα χιλιοπαιγμένα. Και μην αποβλακώνετε άλλο τον ανυπεράσπιστο τηλεθεατή. Είναι και κάποια πράγματα, που απαιτούν και λίγο, έστω ελάχιστο, πολιτισμό μέσα τους. Δεν μπορούν όλα να αφήνονται στο κέρδος.
Με ένα Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο να ποινικοποιεί τη λέξη… «Μαλάκα», αλλά όχι και το προσφερόμενο προϊόν. Που ως πολιτιστικό, απαιτεί και λίγη ( όσο λίγη γίνεται, για να μην ζημιωθείτε ) ποιότητα.
Φτάνει πια να γκριζάρετε τα καλοκαίρια του κόσμου, με φθηνές επαναλήψεις. Και να υποτιμάτε την νοημοσύνη του.
Κάντε το τώρα, κύριοι καναλάρχες. Τώρα, πριν αγανακτισμένοι, σας γυρίσουν την πλάτη, όπως κάνανε στους πολιτικούς.
Γιατί τότε, όσο και να τρέχετε, θα είναι αργά, για να μαζέψετε οτιδήποτε. Η πλήρης ασχετοσύνη των τελευταίων είκοσι χρόνων, έχει κάνει την ιδιωτική τηλεόραση να είναι αφόρητη. Έλεος πια.
Και το χειρότερο; Το πραγματικά τραγικό; Η άγνοια και η ανικανότητα των διοικούντων, έχει βάλει στο.. τρυπάκι και τη δημόσια τηλεόραση, να τρέχει πίσω από αυτούς.
Για να γίνει τάχα… ανταγωνιστική. Αυτά κάνανε κάποιοι κονομισάριοι των τελευταίων δέκα – δεκαπέντε ετών στην ΕΡΤ.
Βάλανε αυτόν τον γίγαντα, αυτόν τον σπουδαίο θεματοφύλακα του πολιτισμού και της παιδείας μας, να τρέχει ιδρωμένος, τάχα για τα νούμερα της AGB, να κάνει σειρούλες της πυρκαγιάς και άλλες φαιδρότητες.
Με εξαίρεση σίγουρα την αξιέπαινη προσπάθεια, με τη βιογραφούμενη σειρά του Κώστα Καρυωτάκη και δύο – τρείς ακόμα σειρές του Κώστα Κουτσομύτη και άλλων. Τρείς – τέσσερις καλές σειρές ( που με … άνωθεν εντολές γίνανε κι αυτές ) σε μια δεκαετία μέσα, δε λέει.

ΛΥΣΙΑΣ