Η «επανάσταση του αυτονόητου»…

Γράφει ο Μαγια

Από το μακρινό Οσλο, ο πρωθυπουργός, επιτέλους, δήλωσε το αυτονόητο: «Αν η Ελλάδα πατάξει την φοροδιαφυγή δεν θα έχει ανάγκη νέων δανείων και θα επιταχυνθεί η πορεία εξόδου της από την κρίση». Παραδέχτηκε, εμμέσως πλην σαφώς ότι, το διαβόητο Μνημόνιο δεν αποτελεί μονόδρομο!
Εκτός από τη φοροδιαφυγή, προσθέτουμε εμείς, πρέπει να παταχθεί η διαφθορά και να περιορισθεί δραστικά η κατασπατάληση του δημόσιου χρήματος, ενώ παράλληλα να απελευθερωθούν επιχειρηματικές κινήσεις, που να παραγάγουν πλούτο «εδώ και τώρα».
Η διαφθορά κοστίζει στην ελληνική οικονομία 20 δισ. ευρώ τον χρόνο, με βάση τις εκτιμήσεις ξένων αναλυτών, που μάλλον είναι ιδιαίτερα μετριοπαθείς.
Η παραοικονομία, σύμφωνα με αυθαίρετες εκτιμήσεις (ο καθένας κάνει τη δική του), ανέρχεται από το 30% ως το 100% του ΑΕΠ.
Η γραφειοκρατία εμποδίζει τα ......

πάντα και επιβάλλει τη διαφθορά με τις μίζες και τα ρουσφέτια. Ο ιδιωτικός τομέας είναι σε πολύ μεγάλο βαθμό κρατικοδίαιτος. Η ανταγωνιστικότητα της χώρας βρίσκεται στο ναδίρ και κατά συνέπεια χάνουμε κάθε χρόνο πολλά δισ. ευρώ λόγω των μεγάλων εισαγωγών και των μικρών εξαγωγών.
Νομπελίστες, κορυφαίοι οικονομολόγοι έλληνες και ξένοι (ακόμα και αυτοί που συμβουλεύεται ο πρωθυπουργός), μήνες τώρα φωνάζουν ότι, το ΔΝΤ ήρθε στην Ελλάδα, όπως πάει και σε άλλες χώρες, για να επιβάλει με κάθε τρόπο ένα στυγνό οικονομικό πρόγραμμα, το οποίο θα φέρει μόνο ύφεση, ανεργία, διάλυση του κοινωνικού ιστού, κατάργηση κατακτήσεων δεκαετιών.
Η Ελλάδα είναι μια πλούσια χώρα.
Διαθέτει τεράστια ιδιωτική αποταμίευση 386 δισ. ευρώ, σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία. Διαθέτει ανεκτίμητη ακίνητη περιουσία (συμπεριλαμβανομένης και της εκκλησιαστικής), που μένει ανεκμετάλλευτη. Διαθέτει ικανό εργατικό δυναμικό και ικανά μυαλά.
Είναι δυνατόν να μην μπορούμε να συμμαζέψουμε το σπίτι μας;
Το ελληνικό κράτος έχει μια τεράστια ακίνητη περιουσία, ως επί το πλείστον δομημένη –71.000 ακίνητα. Με αντικειμενικές τιμές, η αξία αυτής της περιουσίας υπολογίζεται στα 300 δισ. ευρώ – όσο είναι το δημόσιο χρέος. Αλλά, το δημόσιο χρέος κοστίζει 5 - 6% – όσο είναι το επιτόκιο που κάθε φορά πληρώνουμε στους δανειστές μας. Ενώ η ακίνητη δημόσια περιουσία ετησίως μας αποδίδει 0,01% μόνον! Εφόσον υπάρξει μια στοιχειωδώς άξια διαχείρισή της, η απόδοσή της θα πολλαπλασιαστεί.
Λεφτά υπάρχουν, αλλά «κοιμούνται».
Θα πείτε: Σωστά αυτά, αλλά χρειάζεται χρόνος, δεν γίνονται αύριο.
Θα γίνουν όμως σύντομα εάν καθαρισθεί η «κόπρος» του διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος και η κυβέρνηση αλλάξει ρότα. Εάν επιλέξει, να συμμαχήσει με τους πολίτες και συγκρουστεί με τα πιράνχας των ξένων και ντόπιων συμφερόντων.
Ιδού ο σοσιαλισμός, ιδού και η βαρβαρότητα!