Προσοχή τι πιπιλίζουμε.

Γράφει ο Δημήτρης Κακογιάννης

Στο δελτίο ειδήσεων των 8 της 4/8/2010, στο MEGA, είχε τηλεφωνική συνομιλία κάποιος συνδικαλιστικός εκπρόσωπος των εργαζομένων της ΔΕΗ, νομίζω κ. Ρίζος, αν θυμάμαι καλά, και επίσης τηλεφωνική παρέμβαση της κυρίας Πιπιλή.

Έκπληξη και παράλληλα αποστροφή προκάλεσε η φόρα που είχε πάρει η εν λόγω κυρία, και δεν σταματούσε με τίποτα, παρ όλες τις εκκλήσεις και διαμαρτυρίες των παρουσιαστών του σταθμού.

Είχε μπει σε ένα αδιάκοπο μονόλογο που σημειωτέον με τις παραπάνω παρεμβάσεις δεν καταλάβαινε κανείς τι έλεγε, τόσο που αν ήταν αυτοκίνητο σίγουρα θα είχε στουκάρει σε κολώνα της ΔΕΗ.

Εκείνο όμως που ξεχώρισε από το παραλήρημά της, ήταν μια αποστροφή του λογυδρίου της που αναφέρθηκε στο ότι οι συνδικαλιστές της ΔΕΗ διορίζουν τα παιδιά τους στην επιχείρηση.

Δεν ξέρω αν η εν λόγω βουλευτίνα κατοικεί σε αυτή τη χώρα, αλλά πριν πει αυτά που εκστόμισε, θα έπρεπε να κοιτάξει τριγύρω της στα έδρανα της βουλής, για να διαπιστώσει πόσοι από τους συναδέλφους της βρίσκονται σε αυτά τα ......
έδρανα ελέω «μπαμπά» ή άλλων συγγενών που τους εκχώρησαν το δαχτυλίδι του βουλευτού ή της εξουσίας, ξεκινώντας από το πρώην αρχηγό της και τέως πρωθυπουργό, τον νυν αρχηγό της κυβέρνησης και νυν πρωθυπουργό, και τόσους άλλους για να μη μπω στον κόπο να τους απαριθμήσω όλους έναν ένα.

Επίσης ας ψάξει στο σινάφι της το δημοσιογραφικό και να διαπιστώσει πόσοι συνάδελφοί της «δημοσιογράφοι» ασκούν το επάγγελμα ελέω ομοίως γονέων που τους παρέδωσαν τον κοντυλοφόρο και που ορισμένοι μάλιστα τον χρησιμοποιούν για να τραυματίζουν την ελληνική γλώσσα περισσότερο παρά για να ενημερώνουν εγγράφως.

Κατά τα άλλα νομίζω ότι η επίθεση με το συγκεκριμένο επιχείρημα στο παραπάνω συνδικαλιστή, μάλλον ήταν ατυχής και την εξέθεσε.

Σ αυτές τις περιπτώσεις ας εφαρμόζουμε και τα διδάγματα των προγόνων μας: «κρείττον το σιγάν του λαλείν».