«τα εγγύτατα της ξυμπάσης γνώμης… »
[Θουκυδίδης 1.22]
Του Χρίστου Κράππα
Κατ’ αρχήν παρακολουθώ και μελετώ τα άρθρα του αξιότιμου και αγαπητού κ. Μανώλη Κυπραίου ο οποίος πράγματι έχει αξιόλογες αναρτήσεις με μεστό περιεχόμενο, και απευθύνομαι προς αυτόν για συμπληρώσω την προσπάθειά του αφύπνισης των συμπατριωτών μας.
Όλα όσα λες είναι αλήθεια για το σημερινό μας κατάντημα. Δεν έχει πράγματι σημασία ποιοι μας έφεραν στο σημερινό κατάντημα, αλλά τι πρέπει να κάνουμε για να αποφύγουμε τα χειρότερα που δυστυχώς έρχονται. Ο Ελληνικός Λαός έχει μεταβληθεί σε «ακροατής έργων και θεατής λόγων » (Θουκ.) με κύριους υπεύθυνους τους ανεπάγγελτους πολιτικούς μας. Βέβαια, είναι στη φύση του λαού αυτού «αει βουλάς βουλεύουσι» (Ιλ. Ω) από το 2300 π.Χ.
Αλλά τι σχέση έχει η σημερινή «δημοκρατία» με την ..........
πραγματική, την Αθηναϊκή Δημοκρατία του 5ου αιώνα π.Χ. Το σημερινό πολίτευμα είναι χαμαιτυπείο. Και τούτο γιατί, εκείνη η δημοκρατία είχε φροντίσει και είχε θέσει ασφαλιστικές δικλείδες για την επιβίωσή της. Είχε θεσπίσει τη «γραφή προβολής». Τι ήταν αυτό; Ήταν μήνυση και δίκη ενώπιον του μεγαλύτερου Δικαστηρίου της Ηλιαίας από 6.000 πολίτες δικαστές της Αθηναϊκής Δημοκρατίας , για όποιον πολιτικό άρπαζε, έκλεβε την ψήφο των πολιτών με υποσχέσεις προεκλογικές που εν συνεχεία δεν .........
τηρούσε. Τίμημα; Δήμευση της περιουσίας του, και Εξορία ή θάνατος.
Και, να σου θυμίσω και κάποιους άλλους θεσμούς; Η παιδεία, η εξωτερική πολιτική, τα πολεμικά πράγματα και οι θρησκευτικές τελετές ήταν έξω από τους πολιτικούς ανταγωνισμούς. Ο Άρειος Πάγος, που τότε ήταν ένας θεσμός ανάμικτος του σημερινού Αρείου Πάγου και της Ακαδημίας Αθηνών, που έβαζε φραγμούς στις ακρότητες και παρεκκλίσεις των πολιτικών και ήλεγχε και διαφύλαττε τα οικονομικά της Πολιτείας. Με αυτό το θεσμό έζησε και μεγαλούργησε η Αθηναϊκή Δημοκρατία από το 507 έως το 462 π.Χ. Αυτή η Δημοκρατία έκανε τους Περσικούς Πολέμους και έσωσε την Ευρώπη από τον κίνδυνο εξ ανατολών. (Μην ξεχνάμε πως το Ελληνικό Έθνος πολεμούσε συνεχώς με τους Πέρσες 1200 χρόνια και επιβίωσε νικηφόρα. Ελάχιστα σήμερα φωτισμένα Ευρωπαϊκά μυαλά μας το αναγνωρίζουν αυτό.)
Τι όμως συνέβη στη συνέχεια και ξέπεσε ο Ελληνισμός στον εμφύλιο σπαραγμό, τον Πελοποννησιακό Πόλεμο που από τότε δεν συνήλθε ποτέ; Φρόντισε ο Εφιάλτης (μην τον συγχέετε με τον άλλο τον προδότη των Θερμοπυλών) , αρχηγός της δημοκρατικής παράταξης της Αθήνας, το 462 π.Χ. να θέσει στην άκρη τον Άρειο Πάγο, του αφαίρεσε τις αρμοδιότητες που είχε, σκοτώνετε ο Εφιάλτης εν συνεχεία κατά περίεργο τρόπο σε μια μάχη βληθείς εκ των όπισθεν, και αναλαμβάνει ο Περικλής, γόνος της οικογένειας των Αλκμεωνιδών, οικογένεια που ενέχετο για το Κυλώνειον άγος(ανόσια πράξη με σύγχρονη προσβολή του θείου) από το 632, οικογένεια εξόριστη από την Αθήνα από το 632 και είχε επανακάμψει στην Αθήνα, οικογένεια εργολάβων της εποχής (όπως θα λέγαμε σήμερα, για τον τον Μπόμπολα), οικογένεια που ανοικοδόμηζε τον Ναό του Απόλλωνα στους Δελφούς οσάκις καιγόταν(;) με στόχο και σκοπό την επιστροφή της στην Αθήνα.
Με την κατάργηση των θεσμών, κυρίως του Αρείου Πάγου, και με αρχηγό τον Αλκμεωνίδη Περικλή, άρχισε η κατρακύλα της κραταιάς Αθηναϊκής Δημοκρατίας και ολόκληρου του Ελληνισμού.
Ο Περικλής, απαλλαγμένος από τον συνετό και με μυαλό έλεγχο του θεσμού του Αρείου Πάγου(είπαμε ποιο πάνω τι ήταν και μην τον συγ-χέετε μόνο με δίκες), δηλαδή, όπως σήμερα ο κάθε πρωθυπουργός της Ελλάδος μετά την αναθεώρηση του Συντάγματος το 1985, δηλα-δή Απόλυτος Άρχων, το 454 μετέφερε από τη Δήλο στην Αθήνα τον τεράστιο συμμαχικό θησαυρό όλων των Ελλήνων για την αντιμετώπιση του Περσικού κινδύνου, άρχισε να τον χαϊδεύει και από θησαυρό της Δήλου τον κατέστησε άδηλο, ανοικοδόμησε την Ακρόπολη με τον Παρθενώνα, μην ξεχνάμε εργολάβος ήταν, ναυπήγησε και εκατοντάδες ναυτικά πλοία (τριήρεις), κι άρχισε να περιποιείται δεόντως όλη την Ελλάδα. Υποδούλωσε τις περισσότερες ελληνικές ανεξάρτητες πόλεις. Πως λέμε σήμερα, σχέδιο Καλλικράτης; Κάτι τέτοιο. Τα δικαστήρια γίνονταν στην Αθήνα, η έδρα και το ταμείο της συμμαχίας των πόλεων στην Αθήνα, οι διπλωματικές διαπραγματεύσεις για τις διενέξεις μεταξύ πόλεων στην Αθήνα, η ασφάλεια της ναυσιπλοΐας στην Αθήνα, οι ασφάλειες πλοίων και εμπορευμάτων στην Αθήνα. Τι είχε απομείνει για να είναι οι Πόλεις τότε, σήμερα Δήμοι, της «οικείας γνώμης αυτοκράτορες» ; (Θουκ. 4.64) Τίποτα. Επικράτηση πλήρης του «δουλούν», δηλαδή απλά και μόνο , «υπήκοοι»!!. Τι έγινε μετά; Μας τα λέγει ο θεοειδής μεγάλος Θουκυδίδης.
Αν καταλάβατε, με δανεικά λεφτά έγινε ο επονομαζόμενος «χρυσούς αιών» του Περικλέους. Τουλάχιστον ήταν όλων των Ελλήνων και δεν ήταν των τοκογλύφων (κερδοσκόπους τους μετονομάσαμε