ΙΔΕΟΓΡΑΜΜΑΣκηνές παραλογισμού σε καθημερινή βάση για την απογραφή των δημοσίων υπαλλήλων. Πρώτα, το σύστημα ζητούσε στοιχεία παραβιάζοντας τα προσωπικά δεδομένα των δημοσίων υπαλλήλων – εκεί στο Πληροφοριακό Σύστημα της Δημόσιας Διοίκησης μπορεί να έχουν γνώση από υπολογιστές, έστω κουτσουρεμένη όπως αποδείχθηκε από το φιάσκο της πρώτης επίσημης μέρας απογραφής- η κοινή λογική όμως τους λείπει και δεν είχαν ως σύμβουλο τους έναν νομικό, αποδεικνύοντας για πολλοστή φορά ότι τεχνοκράτες και λογική δεν είναι ένα και το αυτό. Στοιχείο ανησυχητικό για όλους μας, επειδή αυτοί είναι σύμβουλοι του πρωθυποργού της χώρας επί θεμάτων πληροφορικής – τρομάρα τους.
Μετά μας προέκυψαν οι δικαστικοί. Θέλουν λέει να ξεχωρίζουν από την υπόλοιπη σαρμούτα πλέμπα των δημοσίων υπαλλήλων γιατί αυτοί είναι δημόσιοι λειτουργοί και όχι δημόσιοι υπάλληλοι. Όχι Γιαννάκης αλλά Γιάννης δηλαδή. Οι δικαστικοί λειτουργούν, οι υπόλοιποι δουλεύουνε, αλλά όλοι τους πληρώνονται από τους ίδιους φόρους, τους φόρους μας!...
Ήρθαν κατόπιν οι.......... πανεπιστημιακοί και ΤΕΙτζήδες. Τα ίδια και απαράλλαχτα. Δεν θέλουν να είναι- λέει- με τον υπόλοιπο σουρουχλεμέ. Λες και λέει τίποτα αυτό που έχουν φτάσει να κάνουν ως διδακτικό ή επιστημονικό έργο, ενώ απομυζούν τεράστα κονδύλια από Ε.Ε., Ελληνικό Δημόσιο, και ιδιωτικές εταιρείες βάζοντας τους φοιτητές τους να κάνουν όλη τη λάντζα, και οι ίδιοι τους να σφετερίζονται τον κόπο των νεαρών φοιτητών εκμεταλλευόμενοι την ανάγκη τους για ένα μεταπτυχιακό ή διδακτορικό. Και όλα αυτά φυσικά πέρα από τον μισθό τους, που τον χρυσοπληρώνουμε δια των φόρων μας.
Ο χορός των αντιρρησιών της απογραφής συνεχίστηκε με τους γιατρούς, που πρέπει να αναγνωρίσουμε το υπερπολύτιμο έργο τους, να το χωνέψει και ο εγκέφαλος του υπολογιστή, να απογραφούν ξεχωριστά και λοιπά και λοιπά. Τα φακελάκια εδώ δεν μετράνε...
Σε αυτές τις κατηγορίες των δημοσίων υπαλλήλων θα πρέπει, βάσει των λεγομένων τους, να κάνουν οι υπόλοιποι δημόσιοι υπάλληλοι, αλλά και η Ελληνική κοινωνία μαζί με τα μηχανήματα της, τεμενάδες και υποκλίσεις για το θεάρεστο έργο τους. Σαν να μην έχει άλλα σοβαρά προβλήματα ο λαός, που μένει άνεργος. και πρέπει να ασχολείται με επουσιώδη θέματα.