Γράφει ο Χρήστος ΝτίτοραςH Οικονομική πτώχευση, της Ελλάδας, ήρθε φέτος, δυστυχώς όμως η πολιτισμική πτώχευση έχει έρθει εδώ και αρκετά χρόνια. Σαφώς ακόμα και σήμερα υπάρχουν αξιόλογοι Έλληνες καλλιτέχνες, τους όποιους όμως το επίπεδο δεν προσεγγίζει σε καμία περίπτωση τους καλλιτέχνες προηγούμενων δεκαετιών. Δυστυχώς όμως ακόμα και αυτό οι αξιόλογοι καλλιτέχνες απολαύουν την εκτίμηση μιας σχετικά μικρής μερίδας του Ελληνικού πληθυσμού. Πλέον δυστυχώς έχουμε αποστραφεί από το εκπάυλου καλλονής, και "πνευματικό" και σε όλες τις βαθμίδες της ζωή μας και έχουμε στραφεί στο επιφανειακό από πνευματικής άποψης και κακόγουστο από πλευράς αισθησιακής. Πλέον στις περισσότερες μορφές τέχνες της πνευματικής ζωής του τόπου διακρίνονται τα σημάδια της αισθητικής και καλλιτεχνικής πτώχευσης και του ξεπεσμού του πολυτισμού.
Θυμόμαστε όλοι τις εξαιρετικούς Έλληνες ποιητές των πρώτων χρόνων του 20ου αιώνα, ο αιώνας του Καβάφη του Σεφέρη του Παλαμά, του Ρίτσου, του Καρυωτάκη, του Αναγνωστάκη, Του Εγγονόπουλου του Οδυσσέα Ελύτη και άλλων αξιόλογων Ελλήνων ποιητών. Ποιητές οι υπήρξαν πρότυπα για την......... κοινωνία μας, αναζωογόνησαν πνευματικός την Ελλάδα, επηρέασαν και αποτέλεσαν πηγή έμπνευσης για τις επόμενες γενεές. Ώστοσο τα τελευταία χρόνια κανείς Έλληνας ποιητής δεν έχει καθιερωθεί στο προσκήνιο της πολιτισμικής και πνευματικής ζωής του τόπου μας και δεν έχει γράψει κάποιο έργο παρόμοια καλλιτεχνικής αξίας με έργα ποιτών των προηγούμενων γενεών. Δεν λέω ότι δεν υπαρχούν σήμερα αξιόλογοι Έλληνες ποιητές, σαφώς και υπάρχουν σημαντικοί Έλληνες ποιητές, το έργο των οποίων δυστυχώς δεν αναγνωρίζεται απο την κοινωνίας μας και οποιοσδήποτε ασχολείται με την ποίηση θεωρείται στην καλύτερη περίπτωση "γραφικός".
Σχετικά με την Μουσική, ελάχιστοι αξιόλογοι Έλληνες μουσικοί βρίσκονται στο προσκήνιο και αποτελούν πρότυπα για την κοινωνία μας. Πλέον έχουμε στραφεί στην τυποποιημένη, χαμηλής ποιότητας άψυχη μουσική. Έλληνες όπου πριν από μερικές δεκαετίες έδιναν αίγλη στην Ελλάδα με τις δημιουργίες τους, όπως πχ (Ζαμπέτας, Ξυλούρης, Χατζιδάκις, Τσιτσάνης, Μπιθικώτσης, Βαμβακάρης), έχουν αντικατασταθεί, τραγουδιστές μηδενικής καλλιτεχνικής αξίας, όπου ο μοναδικός σκοπός για τον όποιο γράφουν μουσική είναι το χρήμα και η δόξα.
Αναφέρω τα παραπάνω δύο παραδείγματα, ποίησης και μουσικής, σαν ενδεικτικά παραδείγματα του σημερινού ξεπεσμού και της αποστροφής της κοινωνίας μας προς τις τεχνες και τον πολιτισμό. Θεωρώ ότι πρέπει να χαράξουμε νέες γραμμές στην κοινωνία μας και να διδάξουμε στους νέους πρότυπα τα οποία θα τους καθοδηγήσουν στην πνευματική αρμονία, στη κατανόηση των λεπτότερων εννοιών της ανθρώπινης ζωής και θα τους κάνουν καλύτερους ανθρώπους οι οποίοι θα ζουν με σκοπό να βελτιώσουν την ανθρώπινη κοινωνία και να βοηθούν τους συνανθρώπους τους, και όχι να ζουν με μοναδικό σκοπό να αποκτούν χρήματα και δόξα."
Ντίτορας Χρήστος