ΓΡΑΦΕΙ Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΤΣΙΚΑΣΈχουμε μπροστά μας δυο πολιτικούς. Έχουμε και ως δεδομένο το γεγονός ότι ο ένας λέει πάντα την αλήθεια ενώ ο άλλος πάντα ψέματα αλλά δεν γνωρίζουμε ποιος είναι ο ειλικρινής και ποιος ο ψεύτης.
Ο ένας μας λέει «ψήφισε με γιατί μόνο εγώ μπορώ να σε σώσω. Ο άλλος δεν είναι τίποτα περισσότερο από ανίκανος ψεύτης»
Ο άλλος λέει « ψήφησε όποιον νομίζεις αλλά να ξέρεις πως μόνο ο ένας από εμάς είναι ειλικρινής μαζί σου»
Που το ρίχνεις “το βόλι” δικέ μου?
Λίγη επαφή με την κοινή λογική είναι νομίζω αρκετή για να καταλάβει κανείς πως ο δεύτερος επαληθεύει την αρχική υπόθεση που αποτελεί και δεδομένο του προβλήματος, άρα λέει την αλήθεια, συνεπώς ο πρώτος αποτελεί προσωποποίηση του Μαυρογιαλούρου
Απλό και συμπαθητικό προβληματάκι απ αυτά που συνήθως λέγονται από τον δάσκαλο για να κεντρίσει το ενδιαφέρον του μαθητή στο ...........
ιδιόμορφο μάθημα της μαθηματικής λογικής κατά την πρώτη επαφή μαζί του. Με ένα όμως βασικό μειονέκτημα. Δεν μπορεί να ειπωθεί στην Ελλάδα για τον απλούστατο λόγο πως το είδος που απαιτεί η υπόθεση, και το οποίο λέγεται «ειλικρινής πολιτικός» έχει εξαφανιστεί απ την πολιτική πανίδα του τόπου αρκετά χρόνια τώρα
Αναγκαστικά λοιπόν ας δοκιμάσουμε να προσαρμόσουμε το πρόβλημα στα ελληνικά δεδομένα
Έχουμε λοιπόν τον κύριο Πρασινο-Σακάτη και τον κύριο Δεκανίκη που υπέγραψαν με την κυρία Τρόικα μια συμφωνία η οποία απ την μια μεριά υποχρεώνει τον Πρασινο-Σακάτη να πετύχει μια σειρά από Ολυμπιακά αθλητικά ρεκόρ και απ την άλλη δεσμεύει την κυρία Τρόικα να αμείβει με συγκεκριμένο χρηματικό αντίτιμο το κάθε ρεκόρ
Βλέποντας λοιπόν ο Δεκανικης την αισθητή χωλότητα του Πρασινο-Σακάτη (τον οποίον σημειωτέον στηρίζει στους ώμους μήπως και μπορέσει να βελτιώσει τις επιδόσεις του) γυρίζει με στόμφο και τον ρωτά:
«Μπορείτε να εγγυηθείτε ότι θα εισπράξουμε την αμοιβή που αντιστοιχεί στα 2 επόμενα ρεκόρ, που καλούμαστε να κάνουμε?»
Και απαντά ο Σακάτης « Δεσμεύομαι πως είναι εγγυημένες όχι μόνο οι δύο επόμενες αμοιβές, αλλά ΟΛΕΣ οι επόμενες αμοιβές ΕΦΟΣΟΝ πετύχουμε τα ζητούμενα ρεκόρ»!
Και εδώ ρωτάω και εγώ. Τι συμπέρασμα βγάζετε?
Ας μην το κουράζουμε. Ασφαλέστερο συμπέρασμα ότι πρόκειται για διάλογο ηλιθίων που δεν αντέχει ούτε στη λογική νηπίου , δεν πρόκειται να βγει
Αν πράγματι υπήρχε ειλικρινής αγωνία, ενδιαφέρον και προπαντός κοινή λογική το ερώτημα θα ήταν « πιστεύετε ότι μπορούμε να κάνουμε τα ρεκόρ για τα οποία δεσμευτήκαμε στην κατάσταση που είμαστε»? μιας και η επίτευξη τους βάσει γραπτής συμφωνίας επιφέρει αυτόματα εκταμίευση αμοιβής, η δε απάντηση θα έπρεπε να ήταν της μορφής «ναι ή όχι» και σε καμία περίπτωση «αν κάνω το ρεκόρ για το οποίο ρωτάς και η επίτευξή του επιφέρει αυτόματα αμοιβή, σου εγγυώμαι πως πάμε ταμείο» θυμίζοντας το τραγελαφικό «αν η γιαγιά μου είχε
καρούλια θα ήταν τρόλευ»…
Το να περιορίζονται βέβαια τέτοιοι διάλογοι στη σφαίρα της φαντασίας και των λογοπαιγνίων λογικής είναι κάτι απολύτως θεμιτό.
Το να ξετυλίγονται όμως μεταξύ ενός μόνιμα χαζογελαστού ανίκανου Τσάρου κρατικής οικονομίας, και της επίσημης ευτραφούς πατερίτσας της κυβέρνησης του, στο Κοινοβούλιο Ευρωπαϊκής χώρας η οποία παλεύει με νύχια και με δόντια και προπαντός με λαϊκές θυσίες να σταθεί στα πόδια της, είναι μάλλον γραφικό αν όχι επικίνδυνο
Παρά το γελοίο όμως της υπόθεσης δεν λείπει ο διδακτικός χαρακτήρας απ την όλη συνομιλία. Ναι όσο κι αν φαίνεται περίεργο, ακόμα και από διάλογο μεταξύ ηλιθίων αντλούνται διδάγματα που μπορουν να βοηθήσουν τον καθένα μας να βγει από μια δύσκολη θέση
Όπως τον καλό μου γείτονα τον κυρ-Γιώργη που αν και μπατίρης είχε υποσχεθεί πριν καμιά σαρανταριά χρόνια στην γυναίκα του την κυρα Θεοδόσαινα πως «θα την κάνει βασίλισσα», για να λούζεται σήμερα σε καθημερινή βάση το βασανιστικό ερώτημα του αν θα πραγματοποιήσει την υπόσχεση σε τούτη ή την άλλη ζωή
Κατά το πρότυπο λοιπόν του χαζογελαστού Τσάρου, της απάντησε «επιστημονικά» και έλυσε δια παντός το πρόβλημά του τουλάχιστον για την εδώ ζωή
«Λοιπόν γυναίκα άκου προσεκτικά. ΑΝ κερδίσω ή το τζόκερ ή το λόττο ή το πρωτοχρονιάτικο λαχείο σου ΕΓΓΥΩΜΑΙ πως θα σε κάνω βασίλισσα…»
Ποιος τη χάρη σου κυρα-Θεοδόσαινα
«Μνήσθητί μου, τόσο εσύ χαζογελαστέ Τσάρε μου, όσο και εσύ καλή μου γειτόνισσα , όταν έλθετε εν τη βασιλεία σας»