Γράφει ο Ευγένιος ΑνδρικόπουλοςΚάποιοι επιχειρούν ανεπιτυχώς να μας πείσουν ότι η δυστυχία μας προήλθε εκ της ραθυμίας του πληθωρικού δημοσίου, ή στην καλλίτερη των περιπτώσεων πως αυτή μας προέκυψε εκ των αυθαδών εργατικών διεκδικήσεων για μια αξιοπρεπή ζωή. Κι αυτοί οι κάποιοι έχουν όνομα επίθετο και διεύθυνση επαγγελματικής απασχόλησης. Στους ψιττακούς τους συστήματος αναφέρομαι γενικώς. Και ειδικώς στους STAR-o-χρυσοκάνθαρους Μαλέληδες της γνωστής οικογενείας των αναλφάβητων «τσατσοειδών» οι οποίοι ως επί του ιδίου έργου απαθείς θεατές, παρακολουθούν αν δεν ενισχύουν τις απολύσεις συναδέλφων σε καιρούς χαλεπούς.
Όμως: Ο απολυθείς δεν είναι ένας αριθμός μεταξύ του απείρου των ομοειδών του. Δεν είναι το αποτέλεσμα μιας μαθηματικής πράξης συνέπεια της οποίας για παράδειγμα ήταν να τραπεί σε άτακτο φυγή ο πρώην πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής αφού και όταν διαπίστωσε πως του ήταν φύση (αλλά όχι και θέση) αδύνατον να μας μετατρέψει σε φυσικό αριθμό τον άγνωστο «Χ» της εξίσωσης που αφορούσε στην .........
διαφορά μεταξύ της εφιαλτικής υστέρησης των δημοσίων εσόδων και της τρομακτικής αύξησης των δημοσίων δαπανών. (Μιζών και προνοιακών χορηγήσεων προς την αλητοελιτοκατία επί το ορθότερο). Δραπέτευσε έτσι του φυσικού του δικαστή και των εγκληματικών του ευθυνών παραπέμποντας (νόμιμα πάντα) την υπόθεσή του στα εδώλια της ιστορίας. Βολικό. Ο υποψήφιος άνεργος είναι το λαϊκό άλογο που καβάλησε το νεοεκλεγέν στον πρωθυπουργικό θρόνο όνειδος της πολιτικής οικογενείας των Παπανδρέου, και για το οποίο (άλογο) γνώριζε κατά τον Προβόπουλο πως: Δια του ελλείμματος (14%) είχε από καιρού εξαντληθεί εξ αιτίας των Νεοπασοκικών και Νεοδημοκρατικών τσιμπουριών που επί μια δεκαπενταετία ρουφούσαν κατά βούληση το αίμα του. Άρα δεν δικαιούται να παριστάνει τον έκπληκτο επί κατοχής Γερμανό τουρίστα και κυρίως να εξακολουθεί ανελέητα να το μαστιγώνει (τα βάρη της οικονομικής προσαρμογής στην εργασία και όχι στο κεφάλαιο) διερωτώμενος έωλα τι έχει το αναθεματισμένο και δεν τρέχει.. Ο απολυμένος είναι ένας άνθρωπος που από την στιγμή της απόλυσής του και εντεύθεν τελεί υπό το καθεστώς ενός προαναγγελθέντος θανάτου. Και μάλιστα θανάτου εξευτελιστικού αφού ο κοινωνικός και ο οικονομικός έχουν προηγηθεί του βιολογικού.
Λεπτομέρειες για τον Πινόκιο της πολιτικής μας ζωής. Αυτός τον νου του αγκυλωμένο εκεί. Στην.. «σοσιαλιστική βαραρβότητα» των πολιτικών του μεντόρων. Τους Μητσοτακοσημίτηδες. Τον πρώτο με τις νηπιακές απόπειρες ιδιωτικοποιήσεων (ξεπούλημα της λαϊκής περιουσίας) που σκόνταψαν πάνω στους ΕΑΣΙΤΕΣ, (Σταμούλη και Κολά) και ο δεύτερος με το επιτυχές κλείδωμα της ισοτιμίας ευρώ-δραχμής στις «345» προς «1» πετώντας ταυτόχρονα στα σκουπίδια το μοναδικό εργαλείο δημοσιονομικής σταθερότητας που κατείχε ως κράτος η Ελλάς. Την δραχμή. Για να έρθει το νεοπαγές Σουλτανικό γιουσουφάκι μ’ εκείνο το κατάπτυστο και συνειδητό ψέμα «λεφτά υπάρχουν» (επειδή δεν είπε που και σε ποιον γιατί πράγματι υπάρχουν) προκειμένου βήμα το βήμα να μας σύρει ως το ΔΝΤ και την πέμπτη κατά των ορθοδόξων σταυροφορία υπό την παραπλανητική ονομασία «Μηχανισμός στήριξης». (Πρόκειται για την μηχανή που θα κάνει τον ήδη πλούσιο Ευρωπαϊκό πυρήνα πλουσιότερο και την περιφέρειά του από φτωχή φτωχότερη.) Δεν χρειάστηκαν παρά ελάχιστοι επονείδιστοι μήνες από τους σύγχρονους Μιριγκόγκους (το κολλητήρι από την Κοζάνη και τον κομψευόμενο αρχηγό Love-ρδο των μεραρχιών κατεδαφίσεων του ασφαλιστικού εννοώ) των Αθηνών για να υποθηκεύσουν εσαεί τις ζωές μας και τις ζωές των απογόνων μας. Απολυμένε συνάδελφέ μου σε βεβαιώ ότι τα σε βαθμό εσχάτης προδοσίας ψέματα του γνήσιου τέκνου (που απελευθερώνοντας τις απολύσεις δέσμευσε στο άρμα του χάρου την ζωή σου) ενός Μένεμ πληρώνεις. Και δυστυχώς θα εξακολουθείς αν δεν επαναστατήσεις. Κατάλαβέ το. Οι διάλογοι και οι λοιπές δημοκρατικοφανείς τρίχες έλαβαν τέλος.
Ευγένιος Ανδρικόπουλος
eandrik@otenet.gr