Γράφει ο Κοπανάκης Μανώλης ΕκπαιδευτικόςΗ κρίση που βιώνουμε απλά είναι το τέλος μιας εποχής και η αρχή μιας νέας πολύ καλύτερης.
Ποια είναι η λύση; - Είναι απλούστατα να κάνουμε ένα νέο ξεκίνημα. Στον οικονομικό τομέα έχει δύο σκέλη:
1. Παγκόσμια άφεση όλων των χρεών.
2. Ένα σεβαστό ποσό στη διάθεση του καθενός (της τάξης του 1.000.000 Ευρώ.)
Υπάρχουν τόσα χρήματα; - Βεβαίως και υπάρχουν. Απλά τα τυπώνουμε. Οι παρούσες στιγμές που βιώνουμε είναι ακριβώς σα να παίζουμε όλοι εμείς μία Μονόπολη, ένα επιτραπέζιο παιχνίδι.
Κάποια στιγμή μένει ένας που συγκεντρώνει όλα τα χρήματα και όλοι οι υπόλοιποι είναι ταπί. Οπότε λέμε τελείωσε το παιχνίδι, μπράβο Κωστάκη, να ξαναπαίξουμε; Αν ναι ξαναμοιράζουμε εξίσου τον πλούτο και ξεκινάμε. Είναι τόσο απλό.
Υπάρχει μία πολύ βασική προϋπόθεση για να μπορέσουμε να το κάνουμε αυτό: Να συνειδητοποιήσουμε, ότι όλοι εμείς οι άνθρωποι, παγκόσμια, φέρουμε μέσα μας μια ψυχή που προέρχεται από τον ίδιο Θεό. Άρα είμαστε όλοι αδέρφια.
Τότε καταρρέουν πολλά παράλογα της εποχής μας: Η δουλειά μας δεν χρησιμεύει για να εξαπατάμε τους άλλους ή να τυραννιόμαστε και να χάνουμε την αξιοπρέπειά μας καθημερινά. Κάθε εργασία που κάνουμε είναι μία προσφορά, ένα ........
λειτούργημα για τους άλλους: Ο γεωργός θα μας θρέψει, ο οικοδόμος θα μας φτιάξει καταφύγιο, ο βιοτέχνης θα μας φτιάξει ρούχα. Σε αυτή την εργασία βάζουμε την προσωπική μας ιδιαίτερη κλίση και ευχαρίστησή μας. Υπάρχει για όλους δουλειά, είναι παράλογο να υπάρχει ανεργία. Όλοι δουλεύουν το πολύ 4 ώρες, δεν χρειάζονται τα εξαντλητικά ωράρια του παρελθόντος. Υπάρχουν τόσα υπέροχα πράγματα να κάνει κανείς στον ελεύθερό του χρόνο.
Κάθε προϊόν, παγκόσμια, έχει μία δίκαιη και σταθερή τιμή, αντίστοιχη με την εργασία και τους πόρους που χρειάστηκε για να γίνει. Το ημερομίσθιο είναι και αυτό σταθερό. Είναι εντελώς παράλογο το ημερομίσθιο στην Ελλάδα να είναι 50 ευρώ και στην Κίνα 1 ευρώ. Από αυτές τις ανισότητες κέρδιζαν μόνο αυτοί οι πολύ λίγοι που ήταν κυρίαρχοι της υπάρχουσας κατάστασης και μας άφηναν να ζούμε στο φόβο, τη φτώχεια και την άγνοια. Θα είναι αστείο του μέλλοντος το υπάρχον οικονομικό σύστημα, στο οποίο δίνουμε τα χρήματά μας στις τράπεζες για να μας τα δανείζουν!
Γενικά γίνεται κάτι όταν το 51% των ανθρώπων συνειδητά το επιλέξει. Φανταστείτε αύριο να βάλουμε μία κάλπη παγκόσμια, για να ψηφίσουμε ΝΑΙ ή ΟΧΙ. Στο ΝΑΙ είναι να σβηστούν όλα τα χρέη και κάθε ανθρώπινη ύπαρξη (άσχετα φυλής, κράτους, ηλικίας) να λάβει το σεβαστό ποσό του 1.000.000 ευρώ ή και παραπάνω για να το διαθέσει όπως θέλει στην εκπαίδευσή του, στη διασκέδαση, στο σπίτι του. Έχοντας όμως την υποχρέωση της 4ωρης υπηρεσίας – εργασίας προς το σύνολο (και όχι για να τα «κονομήσει»). Το ΟΧΙ σημαίνει να μην αλλάξει τίποτα.
Τι ποσοστό των ανθρώπων θα ψηφίσει ΝΑΙ; Το 40, το 50 ή μήπως πάνω από το 99%;
Κοπανάκης Εμμανουήλ