Γράφει η Ολγα ΓεριτσίδουΕίναι πλέον φανερό σε όλους τί συμβαίνει στην Ελλάδα από άποψη διακυβέρνησης και πολιτικής. Πέρα από παντός είδους φιλολογία γύρω από τους λόγους για την οικονομική έκπτωση της χώρας, τις δυσμενείς εξελίξεις, την αναγκαιότητα των εκάστοτε μέτρων και κάθε άλλης δικαιολογίας που προβάλλεται από τα ΜΜΕ και την εγχώρια αλλά και διεθνή προπαγάνδα / προβοκάτσια, το ουσιαστικό δια ταύτα το οποίο είναι και ο στόχος της όλης πολιτικής συνοψίζεται ως εξής :
- γίνεται πλήρης αναδιανομή του πλούτου, με υφαρπαγή κάθε ύπαρξης ρευστότητας ή και περιουσίας από τους πολλούς ( τον Λαό ) στους λίγους ( τους πλουτοκράτες παντός είδους ).
- γίνεται συστηματική άρση όλων των κεκτημένων του Λαού και των δικλείδων ασφαλείας που είχαν με αγώνες τοποθετηθεί τον περασμένο αιώνα ώστε να προστατεύεται η καθημερινότητα του απλού Πολίτη και να μην είναι έρμαιο εκμετάλλευσης του κάθε ‘δυνατότερου’ χωρίς όρια.
- κοντά στην άρση των κεκτημένων άρεται / αναιρείται και κάθε έστω και τυπική εγγύηση του κράτους Δικαίου στην Ελλάδα ( ως κράτος Δικαίου θεωρούμε την επικράτηση βασικών αρχών Ισότητας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων / Συντάγματος ασχέτως συνθηκών ).
- οι Πολίτες εξαναγκάζονται να .........πληρώσουν / υποστούν τις συνέπειες του πλουτισμού που έγινε άνευ της δικής τους αδείας σε βάρος του Κράτους, ενώ οι πραγματικοί αυτουργοί και ηθικοί αυτουργοί διάγουν σε συνθήκες ατιμωρησίας και νέμονται υπέρογκο πλούτο και χλιδή, τα οποία και επαυξάνουν με τις ίδιες ακριβώς τακτικές.
Σε αυτό το σημείο είναι που θα πρέπει να συζητήσουμε την παρεξήγηση του ορισμού της ‘εκλεγμένης από τον λαό’ κυβέρνησης και την ευθύνη που αποδίδεται στον Λαό για τις πράξεις της κυβέρνησης αυτής. Τόσο στις κυβερνήσεις παλαιότερα και ακόμα πιο έντονα τώρα επί ΠΑΣΟΚ Γ. Παπανδρέου, η συμβολή του Λαού στα πολιτικά δρώμενα είναι διακοσμητική και μόνο κατά την διάρκεια των εκλογών ( με ό,τι αυτό σημαίνει βάσει των εκλογικών νόμων που δεν αφήνουν να συμβούν συγκεκριμένα αποτελέσματα και της κατανομής των ψήφων / στατιστικής νοθείας / κλπ ). Με την περάτωση των εκλογών ο Λάος εξαφανίζεται στην ουσία από το προσκήνιο και θα πρέπει αν περιμένει τις επόμενες εκλογές για να εκφράσει ενεργά και αποφασιστικά την τοποθέτηση του σε σχέση με την όποια πολιτική της κυβέρνησης. Βεβαίως, αυτό και πάλι δεν εκφράζεται σωστά αφού ο εκλογικός νόμος είναι φτιαγμένος με τέτοιο τρόπο ώστε να ενισχύει τον δικομματισμό, πέραν του κομματισμού γενικά.
Ιδιαίτερα στην τωρινή κυβέρνηση όμως έχουμε ακόμα πιο εξόφθαλμη υφαρπαγή της εξουσίας / κυριαρχίας του Λαού αφού η συγκεκριμένη κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ εξασφάλισε απόλυτη κυριαρχία στην Βουλή διότι υποσχέθηκε στον Λαό την εκ διαμέτρου αντίθετη ( τυπικά ) πολιτική από αυτήν που εντέλει ακολούθησε και ακολουθεί.
Αυτό από όποια οπτική γωνία και αν το δούμε συνιστά απάτη και συνεπώς δεν νομιμοποιείται η κυβέρνηση βάσει της συγκεκριμένης εντολής της 4ης Οκτωβρίου 2009 να πράττει όπως πράττει και να υλοποιεί τα τέσσερα σημεία τα οποία προανέφερα. Δηλαδή, η κυβέρνηση αυτή, βάσει των προεκλογικών της δηλώσεων και δεσμεύσεων δεν νομιμοποιείται και θα μπορούσε ίσως κάποιος να υποστηρίξει ότι η κυβέρνηση αυτή είναι πραξικοπηματική αφού στερείται της εγκρίσεως του Λαού έστω και με τις εκλογές όπως αυτές είναι τώρα. Για να είχε νομιμότητα, αυτή η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ έχοντας δει αυτό που ισχυρίζεται ότι βρήκε, θα έπρεπε να εκθέσει την πραγματική κατάσταση στον Λαό με πλήρη στοιχεία ( ονόματα, ποσά, δράσεις, συμφωνίες, κλπ ) και την λεπτομερή και επακριβή πρόταση της για αντιμετώπιση ( συμπεριλαμβανομένων και συνεπειών στον Λαό και στην χώρα). Μετά άμεσα να κηρύξει είτε νέες εκλογές είτε δημοψήφισμα όπου με ένα ναί ή όχι ο Λαός θα ενέκρινε ή όχι την νέα της πολιτική θέση.
Αυτό φυσικά δεν έγινε για ευνόητους λόγους : διότι είναι σαφές ότι ο Λαός θα καταψήφιζε το πρόγραμμα αυτό και επίσης θα απαιτούσε να καούν τουλάχιστον για εικοσαετία οι πολιτικές καριέρες και επιχειρηματικές βλέψεις του συνόλου σχεδόν του πολιτικού / μεγαλοεπιχειρηματικού κόσμου. Χωρίς να υπολογίσουμε την απαίτηση επιστροφής των κλεμμένων πλέον ονομαστικά.
Άρα λοιπόν βλέπουμε ότι σαφώς δεν υπάρχει δημοκρατία στην Ελλάδα ούτε καν με τα φίλτρα του πολιτεύματος όπως είναι στο Σύνταγμα. Αντιθέτως, έχουμε την στυγνή ολιγαρχία των λίγων αυτών οικογενειών και των συντεχνιών των, οι οποίες αποφασίζουν, διατάζουν, τζογάρουν και κερδοσκοπούν προβοκατόρικα στις πλάτες του Λαού που ισχυρίζονται ότι υπηρετούν και από πάνω.
Η δράση του Γ. Παπανδρέου στο εξωτερικό και ο τρόπος με τον οποίο παραδίδει την κυριαρχία της Ελλάδας σε ξένους και σε επενδυτές περιφρονώντας τον Λαό συστηματικά ( ο συγκεκριμένος ‘πρωθυπουργός’ απολογείται μόνο στους ξένους ενώ στον Λαό ανακοινώνει και επιβάλλει καταστάσεις επαχθέστατες, θυμίζοντας τακτικές της Γερμανικής αντιβασιλείας του Όθωνα ).
Φτάνουμε λοιπόν τώρα στο επίμαχο ερώτημα του τί και πώς μπορεί και πρέπει να γίνει εάν θέλουμε βεβαίως να σταματήσει αυτή η λαίλαπα του ταχύτατου ρυθμού που εκποιεί μέχρι και το νερό σε επιχειρηματίες, άκρως παράνομα και περιφρονώντας το κράτος Δικαίου.
Εάν ως Λαός θέλουμε κοινωνική δικαιοσύνη και πραγματικά ο κάθε ένας στο κοινωνικό σύνολο που λέγεται Ελληνική Πολιτεία να επωμιστεί τις ευθύνες του, θα πρέπει εμείς πρώτα να δράσουμε αντιμετωπίζοντας τις δικές μας ευθύνες : ευθύνη του Λαού είναι, όπως ορίζει και το άρθρο 120 του Συντάγματος, να μην επιτρέπει την ανομία / παρανομία και δικτατορία που περιέγραψα ανωτέρω και που όλοι βιώνουμε με διάφορους βαθμούς έντασης συναισθημάτων απελπισίας. Θα πρέπει να δείξουμε αποφασιστικά και άμεσα ότι η κυβέρνηση δεν είναι νόμιμη και δεν έχει την συγκατάθεση του Λαού κατ’ αρχάς και κατόπιν να πειθαρχήσουμε την κυβέρνηση να πράξει σύμφωνα με τους νόμους και την θέληση του Λαού και να πάρει τα χρήματα πίσω από αυτούς που τα υφάρπαξαν και τα νέμονται.
Αυτό μπορεί να επιτευχθεί με ένα άτυπο αλλά ουσιαστικότατο δημοψήφισμα το οποίο θα επισημαίνει στην κυβέρνηση την αντισυνταγματικότητα της, το πού να απευθυνθεί για να καλύψει τα διάφορα χρέη και ποιούς να στοχοποιήσει ως εχθρούς του Λαού.
Η οργάνωση της συλλογής υπογραφών είναι απλή και μπορεί να γίνει ταχύτατα δεδομένης της τεχνολογίας και της δυνατότητας συντονισμού που προσφέρει.
Χρειαζόμαστε τόσες υπογραφές όσους ψήφους ( αριθμητικά και όχι με ποσοστό ) πήρε η κυβέρνηση για να αλωνίζει κυριολεκτικά στα χωράφια μας ( η Ελλάδα είναι το χωράφι του Λαού και όχι το χωράφι της κάθε κυβέρνησης ) για να έχουμε τον ίδιο λόγο που έχει και η κυβέρνηση στα δρώμενα.
Ο τρόπος επίδοσης του ψηφίσματος όπως και ο συντονισμός δεν μπορεί και δεν πρέπει να γίνει μέσα από τους κλασικούς διαύλους ‘συνδικαλισμού’ και οργανώσεων ( συμπεριλαμβανομένων και όλων των κομμάτων ) παντός είδους αλλά από Πολίτες και όχι λίγους Πολίτες ή απροσπέλαστους ή οικογενειών που έχουν συμφέροντα πολιτικής ή επιχειρηματικής φύσεως από την υπάρχουσα κατάσταση.
Για να πετύχουμε ανατροπή και ακύρωση της καταστροφής που έχει ήδη γίνει αλλά και της καταστροφής που έρχεται, δεν μπορούμε πλέον να στηριζόμαστε σε αντιπροσώπους παντός είδους και ταυτότητας. Θα πρέπει εμείς οι ίδιοι να επιληφθούμε τα του Οίκου μας διότι πλέον έτσι όπως έχει η κατάσταση κάθε άλλος τρόπος έχει γίνει υποχείριο αυτών που επί γενεές νέμονται αποκλειστικά την πολιτική ζωή, την κρατική μηχανή και τους πόρους / κεφάλαια του Δημοσίου.
Εάν δεν το κάνουμε, μας έχει ήδη ανακοινωθεί το τί θα γίνει : όλο και σκληρότερα απανωτά μέτρα / κεφαλικοί φόροι / χαράτσια που θα μας οδηγήσουν στο να δουλεύουμε μόνο για την καθημερινή τροφή ως σέρφοι / κολίγοι, ενώ θα υπάρχει υπέρογκος υπερπλούτος σε ελάχιστους κροίσους / μαικήνες. Θα υπάρχουν αντισυνταγματικές και αντιανθρωπιστικές υπερεξουσίες που θα παίρνουν με συνοπτικές διαδικασίες περιουσίες, εισόδημα, κατοικία, ελευθερία από κάθε Πολίτη και παντός είδους τρομοκρατία για να τις δικαιολογεί και να τις εγκαθιδρύει. Η Ελλάδα ως χώρα θα είναι προτεκτοράτο και εντολοδόχος της κάθε ‘μεγάλης δύναμης’ όπως υπήρξαν και υπάρχουν κατά καιρούς κράτη και κρατίδια ( π.χ. Ινδία, Κίνα, Κύπρος, κλπ ).
Το ζητούμενο και η πρόκληση που ως Λάος έχουμε τώρα είναι να αποφασίσουμε να απαιτήσουμε πίσω την θέση μας στο πολιτικό σκηνικό και την αποκατάσταση μας στην χώρα μας ως Κυρίαρχος Λαός που ορίζει το Σύνταγμα. Και αυτό μπορούμε να το κάνουμε άμεσα , αναίμακτα και δικαιωματικά για να μην χρειαστεί πλέον να καταφύγουμε σε ακραίες καταστάσεις και πόνο.
Το σχέδιο υπάρχει, είναι απλό και αποτελεσματικό. Χρησιμοποιεί μόνο το Δικαίωμα του Λαού να διαδηλώνει ειρηνικά ( με έναν έξυπνο και αποτελεσματικό όμως τρόπο ) που χρησιμοποιεί αιφνιδιασμό, συντονισμό και περιφρούρηση από τα ταραχοποιά στοιχεία και τις μονάδες καταστολής κάθε είδους ώστε να μην μπορεί η Βουλή και η κυβέρνηση να αγνοήσει αυτό που υπαγορεύει ο Λαός της Ελλάδας και να γίνει υπακοή σε αυτόν σύμφωνα με τα άρθρα 1 και 2 του Συντάγματος από εδώ και στο εξής.
Το μόνο που χρειαζόμαστε είναι η αποφασιστικότητα να αναλάβουμε πραγματικά την μία και μόνη ευθύνη που ως Λαός έχουμε σε αυτή την φάση : την περιφρούρηση του Συντάγματος και των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και η ανταπόκριση στην επαναλαμβανόμενη στήριξη του Συντάγματος σε εμάς τους Πολίτες για την επιβολή του στο κράτος / την κοινωνία ( άρθρο 25Σ, άρθρο 120Σ ). Τα υπόλοιπα είναι απλά, λογικά βήματα πολύ πιο ασφαλή από αυτά στα οποία μας ωθεί και μας εξαναγκάζει να κάνουμε τώρα το σύνολο των πολιτικών, των μεγαλοεπιχειρηματιών και τραπεζών.