Γράφει ο Τριαντάφυλλος Καρατράντος
Κάθε φορά που κάποιος προσπαθεί να ανοίξει το ζήτημα της μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων βρίσκεται αντιμέτωπος με εξεγερμένους υπαλλήλους, αλλά και διαφόρους κομματικούς παράγοντες, που με πάθος και πόθο υπερασπίζονται τα κεκτημένα και τη θωράκιση της εργασίας και των εργαζομένων από πολιτικές σκοπιμότητες και διακρίσεις.
Από θεωρία καλά πάμε, μόνο που στην πράξη έγινε ακριβώς το αντίθετο, το δημόσιο ήταν και παραμένει το πιο φαύλο σύστημα πελατειακής συναλλαγής. Η κομματική ταυτότητα, πράσινη και γαλάζια, έχει εξαργυρωθεί ουκ ολίγες φορές με μία θέση στο Δημόσιο, θέση μόνιμη, με καλές απολαβές, εθελούσιες χρυσές και διάφορα επιδόματα.
Ποιοι ωφελήθηκαν; Μα φυσικά οι κομματικοί στρατοί και το πελατειακό- κομματικό κράτος.
Ποιοι έχασαν; Όλοι εμείς, και πάνω από όλα η ελληνική οικονομία και ο Έλληνας φορολογούμενος.
Όλοι αυτοί δημιούργησαν αυτό το .........υπερπληθωρικό, σπάταλο, γραφειοκρατικό και αναποτελεσματικό Ελληνικό δημόσιο. Ένα δημόσιο τόσο λαίμαργο που έφαγε κάθε παραγωγική μας δυνατότητα.
Τη στιγμή που η χώρα μας αδυνατεί να καλύψει τις δανειακές της ανάγκες, οι οποίες σε μεγάλο ποσοστό πηγαίνουν στους δημοσίους υπαλλήλους, αλλά και στους συνταξιούχους του Δημοσίου, και οδηγείται με αργά, αλλά σταθερά βήματα, στην προσφυγή στον μικτό μηχανισμό στήριξης Ε.Ε. και Δ.Ν.Τ., ένα ακόμη κομματικό σκάνδαλο βγαίνει στον αέρα.
Αυτή τη φορά είναι η ΑΜΕΛ και η σωρεία παράτυπων και παράνομων προσλήψεων που ανακάλυψε η Έκθεση του Γενικού Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης. Φωτογραφικές θέσεις, μειωμένα προσόντα, συγκεκριμένες γεωγραφικές περιοχές, ευνοϊκές διαδικασίες, πρόσωπα που προηγήθηκαν των θέσεων και πολλά άλλα, έκαναν τον Γενικό Επιθεωρητή να καταλήγει στην έκθεση του σημειώνοντας:
«Διαπιστώθηκε ότι η ΑΜΕΛ ΑΕ με εσωστρεφείς, κλειστές και αδιαφανείς διαδικασίες μεθοδεύει ουσιαστικά την επικύρωση προειλημμένων αποφάσεων πρόσληψης προσωπικού, με την έννοια ότι, όπως αναλυτικά παρουσιάζεται παραπάνω, έχει ήδη καταλήξει στο πρόσωπο και περιορίζεται στην ανίχνευση της κατάλληλης θέσης μέσα στην επιχείρηση για την τελική τοποθέτησή του.».
Αυτό το σκάνδαλο είναι γαλάζιο, αλλά δεν έχει σημασία πια το χρώμα, και το κόμμα. Η Κομματοκρατία πρέπει να τελειώσει, γιατί διαφορετικά η χώρα μας δεν θα έχει μέλλον. Το ποτήρι έχει προ καιρού ξεχειλίσει, και σε όλους αυτούς πραγματικά χρειάζεται το Δ.Ν.Τ., μόνο που μαζί με τους ενόχους θα την πληρώσει και ο Έλληνας φορολογούμενος και μικρομεσαίος. Ας τελειώνουμε με όσους μας εκμεταλλεύτηκαν και βολεύτηκαν.