ΕυθύλογοςΦίλοι, χθες διατύπωσα το εξής ερώτημα:
«Επιτρέπεται να κατασχεθεί και να βγει σε πλειστηριασμό το υπηρεσιακό αυτοκίνητο του Προέδρου της Δημοκρατίας, και από το πλειστηρίασμα να ικανοποιηθεί η απαίτηση κάποιου ιδιώτη, στον οποίο χρωστάει το Ελληνικό Δημόσιο;»
Η απάντηση δίνεται από τον ομότιμο καθηγητή της Πολιτικής δικονομίας Κώστα Μπέη, οποίος γράφει επί λέξει τα εξής:
«Το ερώτημα τέθηκε από τον κ. Oskar Ballon, καθηγητή της πολιτικής δικονομίας στο πανεπιστήμιο του Salzburg, στο πλαίσιο διάλεξης που έδωσε την περασμένη Παρασκευή στο πανεπιστήμιο Αθηνών.
Το ακροατήριο αντέδρασε αρχικά, σαν να επρόκειτο για αστεϊσμό. Και έμεινε κυριολεκτικά άφωνο, όταν πληροφορήθηκε πως στην αυστριακή έννομη τάξη, όπως και σε κάθε άλλη ευρωπαϊκή, που δέ λειτουργεί μόνο κατ' ευφημισμό ως κράτους δικαίου, η .........
.καταφατική απάντηση είναι αυτονόητη.
Ο ομιλητής διευκρίνισε ότι το παράδειγμα δεν είναι φανταστικό.
Επισπεύστηκε όντως τέτοια κατάσχεση, και όλοι -συγγραφείς και νομολογία στην Αυστρία- είναι σύμφωνοι πως η κατάσχεση και πλειστηρίαση του υπηρεσιακού αυτοκινήτου του προέδρου της Δημοκρατίας είναι έγκυρη, αφού δεν τον εμποδίζει στην άσκηση των υπηρεσιακών καθηκόντων του. Η πολιτεία του καταβάλλει χορηγία, με την οποία μπορεί στην ανάγκη ακόμη και να μετακινηθεί με ταξί!
Η κατάσχεση τελικά δεν προχώρησε, επειδή το αυστριακό Δημόσιο έσπευσε και εξόφλησε το ζόρικο ιδιώτη δανειστή του.
Ο ομιλητής διευκρίνισε ότι έχει γνώση της ελληνικής νομοθεσίας που δεν επιτρέπει την κατάσχεση και πλειστηρίαση κατά του ελληνικού Δημοσίου και των παραφυάδων του, όμως - με λεπτή ειρωνεία - μας παρηγόρησε πως πριν από δύο αιώνες υπήρξε και χειρότερο δείγμα κράτους αυθαιρεσίας:
Η πολιτεία της Γεωργίας των ΗΠΑ το 1794 είχε ψηφίσει νόμο, με τον οποίο καθιέρωνε την ποινή του θανάτου εναντίον εκείνου που θ' αποτολμούσε να εναγάγει το Δημόσιο για να το πειθαναγκάσει να πληρώσει...»
Περισσότερα (εδώ)
«Επιτρέπεται να κατασχεθεί και να βγει σε πλειστηριασμό το υπηρεσιακό αυτοκίνητο του Προέδρου της Δημοκρατίας, και από το πλειστηρίασμα να ικανοποιηθεί η απαίτηση κάποιου ιδιώτη, στον οποίο χρωστάει το Ελληνικό Δημόσιο;»
Η απάντηση δίνεται από τον ομότιμο καθηγητή της Πολιτικής δικονομίας Κώστα Μπέη, οποίος γράφει επί λέξει τα εξής:
«Το ερώτημα τέθηκε από τον κ. Oskar Ballon, καθηγητή της πολιτικής δικονομίας στο πανεπιστήμιο του Salzburg, στο πλαίσιο διάλεξης που έδωσε την περασμένη Παρασκευή στο πανεπιστήμιο Αθηνών.
Το ακροατήριο αντέδρασε αρχικά, σαν να επρόκειτο για αστεϊσμό. Και έμεινε κυριολεκτικά άφωνο, όταν πληροφορήθηκε πως στην αυστριακή έννομη τάξη, όπως και σε κάθε άλλη ευρωπαϊκή, που δέ λειτουργεί μόνο κατ' ευφημισμό ως κράτους δικαίου, η .........
.καταφατική απάντηση είναι αυτονόητη.
Ο ομιλητής διευκρίνισε ότι το παράδειγμα δεν είναι φανταστικό.
Επισπεύστηκε όντως τέτοια κατάσχεση, και όλοι -συγγραφείς και νομολογία στην Αυστρία- είναι σύμφωνοι πως η κατάσχεση και πλειστηρίαση του υπηρεσιακού αυτοκινήτου του προέδρου της Δημοκρατίας είναι έγκυρη, αφού δεν τον εμποδίζει στην άσκηση των υπηρεσιακών καθηκόντων του. Η πολιτεία του καταβάλλει χορηγία, με την οποία μπορεί στην ανάγκη ακόμη και να μετακινηθεί με ταξί!
Η κατάσχεση τελικά δεν προχώρησε, επειδή το αυστριακό Δημόσιο έσπευσε και εξόφλησε το ζόρικο ιδιώτη δανειστή του.
Ο ομιλητής διευκρίνισε ότι έχει γνώση της ελληνικής νομοθεσίας που δεν επιτρέπει την κατάσχεση και πλειστηρίαση κατά του ελληνικού Δημοσίου και των παραφυάδων του, όμως - με λεπτή ειρωνεία - μας παρηγόρησε πως πριν από δύο αιώνες υπήρξε και χειρότερο δείγμα κράτους αυθαιρεσίας:
Η πολιτεία της Γεωργίας των ΗΠΑ το 1794 είχε ψηφίσει νόμο, με τον οποίο καθιέρωνε την ποινή του θανάτου εναντίον εκείνου που θ' αποτολμούσε να εναγάγει το Δημόσιο για να το πειθαναγκάσει να πληρώσει...»
Περισσότερα (εδώ)
Είχα επισημάνει ότι το ερώτημα δεν είναι αστείο ούτε υποθετικό και λυπήθηκα που υπήρξαν τόσο λίγοι που μπήκαν στον κόπο να απαντήσουν. Τους ευχαριστώ.
Από την απάντηση γίνεται πράγματι σαφές, πώς λειτουργεί ένα κράτος δικαίου και πως μια «μελαγχολική δημοκρατία» ή μάλλον μια κοινωνία που διοικείται ακόμη οιονεί κληρονομικώ δικαιώματι, από φύλαρχους και μάγους.
Προσέξτε το σκεπτικό στο οποίο στηρίζεται η απόφαση και συμφωνούν οι πάντες!!
δεν τον εμποδίζει (η κατάσχεση) στην άσκηση των υπηρεσιακών καθηκόντων του … μπορεί στην ανάγκη ακόμη και να μετακινηθεί με ταξί!
Το ίδιο ακριβώς σκεπτικό με το οποίο θα γίνονταν η κατάσχεση και αν επρόκειτο για έναν απλό πολίτη
Φίλοι, η Δημοκρατία δεν έχει να κάνει τόσο με τον γαλατά του Winston Churchill όσο με τον τρόπο που αντιλαμβάνεται η δικαιοσύνη την φράση «όλοι οι πολίτες είναι ίσοι ενώπιον του νόμου».
Και το πώς αντιλαμβάνεται η δικαιοσύνη αυτή τη φράση, εξαρτάται από τον βαθμό υποτέλειας και δουλοφροσύνης που δείχνει η κοινωνία στην εξουσία. Από το πόση αυθαιρεσία είναι διατεθειμένος να ανεχθεί ο ραγιάς.
Ας μην ξεχνάμε ότι ο νόμος θεσμοθετεί την περί δικαίου αντίληψη της κοινωνίας. Για τούτο και κάθε κοινωνία έχει τους νόμους που της αξίζουν.
Πολλά δεινά – προφανώς και αρκετά από τα παρόντα – θα είχαμε γλυτώσει αν ο πέλεκυς της Δικαιοσύνης ήταν εξίσου βαρύς και για τους ανθρώπους της εξουσίας, όσο για τους κοινούς θνητούς.
Αλλά εδώ επικρατεί η αντίληψη ότι «τον πρωθυπουργό δεν τον στέλνεις στην φυλακή».
Κατ’ επέκταση δεν στέλνεις ούτε τον υπουργό, ούτε τον βουλευτή, ούτε τον γεν. γραμματέα κλπ.
Μήπως πήγε και κανένας!! Προφανώς δεν φταίει και κανένας!!
Φαίνεται πως «Είναι θέλημα θεού η χώρα να φτωχύνει».
Ας σταματήσω καλλίτερα μπας και τους βάλω ιδέες για μεταφυσικές ερμηνείες.
Αν κι εδώ που τα λέμε, είμαστε στη φάση που οι γιατροί λένε:
- Η επιστήμη έκανε ότι μπορούσε. Τώρα, … και γυρίζουν τα μάτια στον ουρανό.
Ας στηριχτούμε λοιπόν κι εμείς σε κάτι που δεν στηρίζεται πουθενά.
ΕυθύλογοςΑπό την απάντηση γίνεται πράγματι σαφές, πώς λειτουργεί ένα κράτος δικαίου και πως μια «μελαγχολική δημοκρατία» ή μάλλον μια κοινωνία που διοικείται ακόμη οιονεί κληρονομικώ δικαιώματι, από φύλαρχους και μάγους.
Προσέξτε το σκεπτικό στο οποίο στηρίζεται η απόφαση και συμφωνούν οι πάντες!!
δεν τον εμποδίζει (η κατάσχεση) στην άσκηση των υπηρεσιακών καθηκόντων του … μπορεί στην ανάγκη ακόμη και να μετακινηθεί με ταξί!
Το ίδιο ακριβώς σκεπτικό με το οποίο θα γίνονταν η κατάσχεση και αν επρόκειτο για έναν απλό πολίτη
Φίλοι, η Δημοκρατία δεν έχει να κάνει τόσο με τον γαλατά του Winston Churchill όσο με τον τρόπο που αντιλαμβάνεται η δικαιοσύνη την φράση «όλοι οι πολίτες είναι ίσοι ενώπιον του νόμου».
Και το πώς αντιλαμβάνεται η δικαιοσύνη αυτή τη φράση, εξαρτάται από τον βαθμό υποτέλειας και δουλοφροσύνης που δείχνει η κοινωνία στην εξουσία. Από το πόση αυθαιρεσία είναι διατεθειμένος να ανεχθεί ο ραγιάς.
Ας μην ξεχνάμε ότι ο νόμος θεσμοθετεί την περί δικαίου αντίληψη της κοινωνίας. Για τούτο και κάθε κοινωνία έχει τους νόμους που της αξίζουν.
Πολλά δεινά – προφανώς και αρκετά από τα παρόντα – θα είχαμε γλυτώσει αν ο πέλεκυς της Δικαιοσύνης ήταν εξίσου βαρύς και για τους ανθρώπους της εξουσίας, όσο για τους κοινούς θνητούς.
Αλλά εδώ επικρατεί η αντίληψη ότι «τον πρωθυπουργό δεν τον στέλνεις στην φυλακή».
Κατ’ επέκταση δεν στέλνεις ούτε τον υπουργό, ούτε τον βουλευτή, ούτε τον γεν. γραμματέα κλπ.
Μήπως πήγε και κανένας!! Προφανώς δεν φταίει και κανένας!!
Φαίνεται πως «Είναι θέλημα θεού η χώρα να φτωχύνει».
Ας σταματήσω καλλίτερα μπας και τους βάλω ιδέες για μεταφυσικές ερμηνείες.
Αν κι εδώ που τα λέμε, είμαστε στη φάση που οι γιατροί λένε:
- Η επιστήμη έκανε ότι μπορούσε. Τώρα, … και γυρίζουν τα μάτια στον ουρανό.
Ας στηριχτούμε λοιπόν κι εμείς σε κάτι που δεν στηρίζεται πουθενά.
vacon28@gmail.com