Γράφει ο Ερρίκος ΜπαρτζινόπουλοςΛέω να ξεφύγουμε σήμερα από την πολιτική και τα προβλήματά της και να επιλέξουμε ως θέμα το ποδόσφαιρο και τις αθλιότητές του. Και κυρίως τους υπεύθυνους για τις αθλιότητες αυτές και την υποκρισία τους. Καταλάβατε, υποθέτω, πως εννοώ τους διοικούντες τον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό και τα προπαγανδιστικά φερέφωνα και τσιράκια τους.
Δεν εκπλήσσει η ανταλλαγή κατηγοριών από προέδρους και διοικήσεις τα τελευταία 24ωρα. Σ’ αυτή την πρακτική επιδίδονται εδώ και δεκαετίες. Διαμορφώνουν το πλαίσιο του σωματειακού μίσους, στρατολογούν και κινητοποιούν τις ορδές των εγκαθέτων τους, εξουσιοδοτούν και ενισχύουν τα ..........προπαγανδιστικά τους φερέφωνα και υπερβαίνουν κάθε όριο θρασύτητας και υποκρισίας επιρρίπτοντας ο ένας τις ευθύνες στον άλλο και αρνούμενοι ν’ ανταποκριθούν στο αυτονόητο καθήκον τους να βάλουν ένα τέλος σ’ αυτήν την αθλιότητα που μας έχουν οδηγήσει.
Τι κερδίζουν, εκείνοι το ξέρουν. Προφανέστερο είναι τι κερδίζουν τα προπαγανδιστικά τους φερέφωνα, που ενσυνείδητα καλλιεργούν το σωματειακό μίσος, επιδιώκοντας κυκλοφοριακά οφέλη και αδιαφορώντας για τα αποτελέσματά του, που έχουν φτάσει να προκαλούν ακόμη και νεκρούς. Δεν διατείνομαι ότι η δημοσιογραφία δεν έχει και σκοτεινές πλευρές, ανθρώπινες είναι και οι εμπάθειες και οι υπερβολές, αλλά η σωματειακή προπαγάνδα μόνο τέτοιες έχει και τις υπηρετεί επειδή την εξυπηρετούν.
Είμαι φανατικός ποδοσφαιρόφιλος κι έχω ζήσει από την εξέδρα την εκφυλιστική πορεία που επέβαλαν παράγοντες και σωματειακά έντυπα στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Εχω πανηγυρίσει γκολ του Δομάζου ή του Αντωνιάδη στο Καραϊσκάκη χωρίς ν’ ανησυχώ τι θα κάνει ο διπλανός μου κι έχω υπομείνει πανηγυρισμούς διπλανών μου σε γκολ του Σιδέρη ή του Κρητικόπουλου στη Λεωφόρο.
Ηταν οι εποχές που Παναθηναϊκοί και Ολυμπιακοί τα σπάγαμε από κοινού όταν διαπιστώναμε ότι μας «δουλεύουν» και κάναμε καλοκαιρινή τη Λεωφόρο ή «βομβαρδίζαμε» με μπουκάλια τον αγωνιστικό χώρο της Φιλαδέλφειας. Αλλά τότε πηγαίναμε στο γήπεδο για να διασκεδάσουμε, να χαρούμε ή να λυπηθούμε και μέχρι εκεί. Ούτε κοινωνικά καταξιωμένοι, ούτε προσωπικά δικαιωμένοι ή ταπεινωμένοι αισθανόμασταν όταν βρισκόμασταν στην πλευρά των νικητών ή των ηττημένων.
Οργίζομαι και αηδιάζω κάθε φορά που βιώνουμε καταστάσεις όπως αυτές των τελευταίων ημερών. Νιώθω σαν να σκυλεύουν κάποιοι ένα από τα ωραιότερα, μέχρι κάποια στιγμή, κομμάτια της ζωής μου.
ΕΡΡΙΚΟΣ ΜΠΑΡΤΖΙΝΟΠΟΥΛΟΣ