ΙΔΕΟΓΡΑΜΜΑ
Πιστέψτε μας ότι ο κ. Λοβέρδος μας είναι πολύ αγαπητός. Ξέρουμε όμως ότι αυτή η χρονιά δεν του μπήκε καλά και τον συναισθανόμαστε γιατί είναι εκτεθειμένος στα μάτια εκατομμυρίων ασφαλισμένων. Δεν είναι λίγο ότι τα τρία ναι που μας έλεγε για το Ασφαλιστικό έγιναν και τα τρία όχι- ανεξάρτητα από τον τρόπο που παρουσιάστηκαν από πολλούς δημοσιογράφους ως προσωπική του νίκη- πολύ δε περισσότερο που έβγαινε κατηγορηματικός και μας το τόνιζε, και τώρα αντιλαμβανόμαστε είτε ότι μας ενέπαιζε είτε ότι τον ενέπαιζαν. Δεν θα πάρουμε θέση αλλά όλο αυτό το θεαθήναι δεν τον τιμά. Όταν και ο τελευταίος πολίτης αντιλαμβανόταν ότι οι ισχυρισμοί Λοβέρδου ήταν μία .....
φενάκη, εκείνος επέμενε ότι αυτή θα ήταν η πραγματικότητα για όλους τους ασφαλισμένους. Και να που ήρθε η πραγματικότητα να τον εκδικηθεί. Η πολιτική αυτοσυγκράτηση είναι μια αρετή που πρέπει να έχει ένας πολιτικός, ο οποίος επιδιώκει να τον θεωρούν κατά τεκμήριο σοβαρό και υπεύθυνο και ο κ. Λοβέρδος εφάνη ότι δεν την διέθετε σε ικανό βαθμό.
Ο κ. Λοβέρδος, μολονότι ικανός πανεπιστημιακός, βαρύνεται και με κάτι επιπρόσθετο, ότι δηλαδή δεν θέλησε ή δεν μπόρεσε να αντιληφθεί ότι η ανθρώπινη ψυχή είναι μια παράξενη αλχημεία από ανάγκες, επιθυμίες, απληστίες, και ικανοποιήσεις, ανάμεικτες με ανιδιοτέλεια, προσωπική συμβολή, και θυσίες που ξεπερνούν κατά πολύ τις υλικές ανταμοιβές. Ότι δηλαδή οι Έλληνες είναι κατά πολύ ωριμότεροι ακόμα και από κείνον στο να αντιληφθούν την πραγματικότητα και τη δυσκολία των περιστάσεων που βιώνουν, και δεν χρειάζονταν να βγαίνει και να τους χαϊδεύει τ’ αυτιά ως δημαγωγός του 19ου αιώνα. Η αίσθηση μας είναι ότι ο κ. Λοβέρδος μπορεί να προσφέρει πολλά περισσότερα στην πολιτική αν συνειδητοποιήσει ότι οι Έλληνες δεν είναι στρουμφάκια ούτε ότι ζούνε στην Φρουτόπολη. Αυτοκριτική χρειάζεται και η αίσθηση μας είναι ότι θα την κάνει.