Γράφει ο Ευγένιος ΑνδρικόπουλοςΗχηρή η απάντηση του λαού. Κατά την πρώτη πρόχειρη εκτίμησή μου ήταν μια διαμαρτυρία πίσω από την οποία αν και είχε συστοιχηθεί το σύνολο των Ελλήνων σε πρώτο πλάνο εμφανίστηκε μόνο το μαχητικότερο κομμάτι του. Περίπου εκατό με εκατόν πενήντα χιλιάδες Έλληνες ύψωσαν φωνή απόγνωσης για την δέσμη μέτρων (!) των καθεστωτικών φυλάκων του. Χρόνια επαναλαμβανόμενος πληκτικά προειδοποιώ για τούτη την ώρα της κρίσης. Μόνο που είχα άδικο γιατί είχα δίκιο πολύ νωρίς. Επειδή από τους πηχυαίους τίτλους των Έντυπων Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης ως τον μετασχηματισμό τους σε κανόνες παραγωγής δικαίου η απόσταση ήταν και παραμένει μακρά. Κατά το μεσοδιάστημα έτσι το καθεστώς των Σημιτοκαραμανλήδων συστηματοποίησε τόσο την αρπαγή του λαϊκού πλούτου όσο και την ατιμωρησία του. Για να ψάχνει τώρα ο πρωθυπουργός δια μέσου ανεπίτρεπτων επιτρόπων τους ενόχους της ανεπίτρεπτης κλοπής.
Κι όμως. Κατά την ταπεινή μου .........γνώμη ακόμη και υπό τις υψηλών θερμοκρασιών και πιέσεων συνθήκες αυτές, το ειδεχθές κατά του έθνους έγκλημά τους θα τύχαινε αξιομνημόνευτων ελαφρυντικών, αν η ληστεία τους αποδεικνυόταν ως παράπλευρη απώλεια ενός κατά τον Ηράκλειτο αναπτυξιακού πολέμου. (πατήρ πάντων ο πόλεμος). Επειδή το χρέος τρομάζει ως βαμπίρ, όταν ένας λαός βαλτώσει παραγωγικά για να γίνει όχι μόνον η περιουσία του αλλά και το σώμα του εύκολη λεία στα πάσης φύσεως αιμοβόρα της διεθνούς αγοράς.. Αυτό ακριβώς συνέβη στην περίπτωσή μας. Υποχρεωθήκαμε προς όφελος της καθεστωτικής συμμορίας (ντόπιας και Ευρωπαϊκής) να ξεπουλούμε θέσεις εργασίας και όταν το καταθετικό απόθεμά μας νομοτελειακά εξαντλήθηκε καταφύγαμε στον δανεισμό απλώς για να επιβιώσουμε. Ο απόλυτος εξευτελισμός ενός κατ’ επίφαση πλέον κυρίαρχου κράτους. Και μόνον εκ τούτου αξίζει του πολλαπλώς εξαπατημένου λαού μια θέση θεατού απέναντι στις επί ικριωμάτων συστημικές μαριονέτες. Καταμεσής του Συντάγματος.. Επειδή η δράση τους εμπεριέχει όλο το εύρος των εννοιών της Εθνικής Προδοσίας!
Ευγένιος Ανδρικόπουλος
eandrik@otenet.gr