Γράφει ο Βαγγέλης Κωνσταντίνου
Ο κ. Πρωθυπουργός, ορθώς διατύπωσε τον ισχυρισμό, ότι τα λεφτά υπάρχουν, αρκεί να τα διεκδικήσεις.
Ο υπουργός των οικονομικών, ο οποίος θήτευσε οικονομικός σύμβουλος του κ. Σημίτη και που συνευθύνετε στην οικονομική χρεοκοπία της παραγωγικής βάσης της οικονομίας και του εμποδίσματος στην ευελιξία των επιλογών της κυβερνητικής πολιτικής, στην αντιμετώπισης της κρίσης, ερμήνευσε τον ισχυρισμό του Πρωθυπουργού, όπως επιθυμούσαν οι Βρυξέλλες και το ιερατείο του Ευρωπαϊκού Ιμπεριαλισμού.
Πέρα από την ρητορική, περί των ασθενέστερων και της προστασίας τους από τις επιπτώσεις της κρίσης και των μέτρων εξόδου, αποδέχτηκε μαζί με τον κ. Παπανδρέου πλήρως, τις νουθεσίες των Βρυξελλών και των «αγορών», ότι η κρίση είναι αποτέλεσμα των επιβαρύνσεων που προκαλούνται στην διαδικασία της ανάπτυξης και του ελεύθερου εμπορίου και που η βασική τους αιτία είναι, ότι υπάρχει ο ανελαστικός παράγοντας: οι μισθωτοί, οι συντάξεις και οι συνταξιούχοι, το .........
αυξημένο προσδόκιμο όριο ζωής, οι εργασιακές σχέσεις και μια κοινωνία που έχει μάθει να ζητά χωρίς να έχει εκπαιδευτεί μόνο να προσφέρει.
Έτσι λοιπόν ο γρίφος περί του ….. « τα λεφτά υπάρχουν» και να τα «διεκδικήσεις αφού υπάρχουν», λύνεται με την γνωστή και προσφιλή μέθοδο των τριών, μισθωτά υποζύγια υπάρχουν, λεφτά έχουν, πρέπει να τα διεκδικήσεις, και ο άγνωστος Χ είναι το αποτέλεσμα που αντικρίζουμε σήμερα:
Α) Αντί να αυξηθούν οι μισθοί και οι συντάξεις, μειώνεται το αφορολόγητο και επί ποινής προστίμου 10% , οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι και οι αγρότες θα πρέπει να καταναλώσουν όλο το ετήσιο εισόδημά τους στο κυνήγι των αποδείξεων, ώστε μέσω αυτής της κουτοπόνηρης διαδικασίας να κινηθεί η εσωτερική παραγωγή και η κατανάλωση.
Β) Προνομιούχοι είναι όλοι, κανείς δεν εξαιρείται, και κυρίως οι μισθωτοί, οι αγρότες και οι συνταξιούχοι. Επομένως ένα σύνολο μέτρων φορομπηχτικής αφαίμαξης είναι ικανό να επιβάλει «φορολογική συνείδηση» αλλά και συνείδηση «συνενοχής», αφού εκείνοι που ευθύνονται για την κρίση πρέπει να αναλάβουν και το ρίσκο της εξόδου από αυτήν.
Κατά τα άλλα, όλο το «πακέτο» των νομοθετικών ρυθμίσεων που υποστηρίζουν και υποθαλφτούν την εισφοροδιαφυγή παραμένει σε πλήρη «νομιμότητα» ενοχοποιώντας την φοροδιαφυγή όσων δεν εντάσσονται στα προστατευόμενα επιχειρηματικά συμφέροντα, που κανείς δεν τα ακουμπά αλλά και κανείς δεν επιτρέπεται να τα αντιγράφει ή να επιδιώκει την ίση μεταχείριση με αυτά.
Σαν να μην έφτανα όλα αυτά, στην σχιζοφρένια των καιρών, παρακολουθούμε έκπληκτοι την φασίζουσα εκτροπή των κυβερνώντων, σε μια ρητορική που θέλει να υποστηρίζει πως οι «συνήθεις ύποπτοι» που ευθύνονται για τα χάλια της οικονομίας και που ως οφείλουν, πρέπει και να πληρώσουν, είναι ενθουσιασμένοι από τα μέτρα που παίρνονται εναντίον τους, ανεξάρτητα αν ο «αόρατος» φοροφυγάς που ευθύνεται για τα άδεια ταμεία του Κράτους, είσαι εσύ, ο μισθωτός, ο αγρότης, ο συνταξιούχος, η μηχανικός, ο ηλεκτρολόγος, ο υδραυλικός, ο…. γιατρός του Κολωνακίου.
Μεταξύ μας τώρα, μπορεί και γίνεται αυτό, ο Γιατρός του Κολωνακίου να μην δηλώνει τα εξτρά εισοδήματα από το «ελεύθερο» επάγγελμά του, οι περισσότεροι εξ αυτών όμως, είναι νοσοκομειακοί γιατροί του ΕΣΥ, που δεν τους επιτρέπεται η άσκηση ελεύθερου επαγγέλματος.
Είναι επίσης γνωστό, ό,τι απαγορεύεται κινεί μαύρο χρήμα. Αλλά το μαύρο χρήμα καμιά κυβέρνηση στην πλανήτη δεν το έθεσε σε παρανομία, αφού βολεύεται από την ύπαρξή του.
Άλλωστε, αν ήταν τα πράγματα διαφορετικά, τότε πως μπορεί κάτι που είναι σε όλους μας γνωστό, δηλαδή που βρίσκονται τα «πλυντήρια μαύρου χρήματος», η κυβέρνηση να μην τα γνωρίζει;
ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ υποκρισίας:
Κάθε Νόμος που ψηφίζεται για την «προστασία» των δασών από την οικοπεδοποίηση και την παράνομη οικοδόμηση, ψηφίζεται για την απρόσκοπτη παραγωγή μαύρου χρήματος.
Όλοι οι σχετικοί νόμοι βάζουν τέτοιες προϋποθέσεις που διευκολύνουν την «παράνομη» δραστηριότητα γύρω από την αγοροπωλησία εκτάσεων γης και οικοδόμησης εκτός σχεδίου πόλεως κατοικιών.
Η νομιμοποίηση της μικροϊδιοκτησίας των εξοχικών κατοικιών σε εκτάσεις των 250 και 300 τ.μ. θα σταμάταγε τις εκροές σε μαύρο χρήμα και θα εμφάνιζε έσοδα στα Κρατικά ταμεία.
Η άρνηση του κράτους για την νομιμοποίηση της μικροϊδιοκτησίας, προσφέρει το ασφαλές συμπέρασμα ότι το Κράτος ενδιαφέρεται για το μαύρο, το κατάμαυρο χρήμα και όχι για το νόμιμο.
Λοιπόν καρα….. σταματάτε τις σικέ σφυγμομετρήσεις της λεγόμενης «κοινής γνώμης» και, ή παραιτηθείτε ή αλλάξτε πλευρό!!!
Βαγγέλης Κωνσταντίνου