Γράφει ο DaemonΗ εκλογή του Γιώργου Παπανδρέου στη θέση του πρωθυπουργού και η άνοδος του Αντώνη Σαμαρά στην ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας δημιουργούν νέα δεδομένα κι αλλάζουν, σιγά- σιγά, τους όρους και τον τρόπο της πολιτικής αντιπαράθεσης στην Ελλάδα του 2010.
Από την “κρυψίνοια” του Καραμανλή, ο οποίος δεν αποκάλυπτε, λένε όσοι τον γνωρίζουν, στο δεξί μέρος του κεφαλιού του αυτό που σκεπτόταν το αριστερό, περάσαμε στην εποχή Παπανδρέου, με τον σημερινό πρωθυπουργό να αποκαλύπτει την ατζέντα του αμέσως μετά την εκλογή του και να παλεύει να την επιβάλει πολιτικά.
Από την άλλη, ο Αντώνης Σαμαράς με την εκπληκτική ως προς την τεκμηρίωσή της επιστολή του στον υπουργός Εσωτερικών Γιάννη Ραγκούση για το ζήτημα που έχει ανακύψει με την χορήγηση της ελληνικής ιθαγένειας στους ............μετανάστες, ανέβασε τον πήχη και έδειξε πώς είναι να κάνεις αντιπολίτευση με επιχειρήματα “μεγάλου βεληκενούς”.
Βέβαια κι ο ένας κι ο άλλος έχουν ένα πολιτικό προσωπικό που στην πλειοψηφία του είναι για κλάματα. Ο ξύλινος λόγοε πάει κι έρχεται στη Βουλή, στα κανάλια, στις πρωτοχρονιάτικες πίτες, παντού. Λίγα είναι τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ και ακόμα λιγότερα εκέινα της............ ΝΔ που μπορούν να ξεφύγουν από τον ξύλινο λόγο του τίποτα και να πουν δυο επιχειρήματα, να δομήσουν έναν πολιτικό λόγο αξιώσεων. Αυτό το πρόβλημα αποτελεί βασικό εμπόδιο στη μετάλλαξη του τρόπου που διεξάγεται σήμερα η πολιτική αντιπαράθεση στην Ελλάδα.
Παπανδρέου και Σαμαράς έχουν ο καθένας τα δικά του όπλα, αλλά και τις αχίλλειες πτέρνες του. Ο πρωθυπουργός, έχει μαζί του το “σύστημα” της ενημέρωσης και, βέβαια, τη νωπή λαϊκή εντολή του ελληνικού λαού με τη μεγάλη διαφορά από τη ΝΔ, που του δίνει περιθώρια χειρισμών. Έχει και την πολιτική του ατζέντα που ξεδιπλώνει ήδη και φαίνεται ότι είναι αρκετά αξιόμαχη. Από την άλλη, υπάρχει η εξαιρετικά αρνητική οικονομική συγκυρία, τα εσωτερικά προβλήματα συνοχής και συνεννόησης στην κυβέρνησή του που άρχισαν πάρα πολύ νωρίς, αλλά και η σύγκρουσή του με ό,τι ο ίδιος χαρακτηρίζει “παλαιό” ΠΑΣΟΚ.
Ο Σαμαράς, από την άλλη, έχει τη δική του πολιτική συγκρότηση που δείχνει ότι είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα και αλλάζει το επίπεδο της πολιτικής μάχης, έχει επίσης στη φαρέτρα του την πρόσφατη άνετη νίκη και την προσέλευση σχεδόν 800.000 πολιτών για να τον εκλέξουν. Παράλληλα όμως, δεν φαίνεται η ομάδα του να έχει βρει ακόμα σε πλήρη ανάπτυξη τον βηματισμό της -κι ίσως δεν τον βρει ως το Συνέδριο- ενώ είναι απογοητευτική η κατάσταση στα κομματικά όργανα της ΝΔ, από τις φθαρμένες τοπικές επιτροπές μέχρι τον ανεκδιήγητο Ζαγορίτη, που επιμένει να παραμένει γραμματέας του κόμματος και να χαριεντίζεται μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες, αντί να βρει ένα λαγούμι να κρυφτεί από την οργή του ΝεοΔημοκράτη, παρά την πλήρη διάλυση και απαξίωση στην οποία οδήγησε τον κομματικό μηχανισμό της ΝΔ και την αποτυχία του ακόμα και να εκλεγεί βουλευτής, ενώ θεωρητικά είχε την υψηλότερη κομματική θέση.
Παρά τα “pro” και τα “con”, όμως, Παπανδρέου και Σαμαράς φαίνεται ότι θα αλλάξουν τον τρόπο με τον οποίο διεξάγεται η πολιτική αντιπαράθεση. Το ευχόμαστε και θα το στηρίξουμε!
Τα πράγματα