Οι αληθινοί νταβατζήδες

Γράφει ο Αλέξανδρος Πιστοφίδης

Η εβδομαδιαία γερμανική εφημερίδα «Die Zeit», ρωτούσε πριν δέκα ημέρες σε κύριο άρθρο της «που πήγαν τα λεφτά μας», δίχως να μπορεί να δώσει μια συγκεκριμένη απάντηση. Σύμφωνα με την εφημερίδα, οι ευρωπαϊκές και αμερικανικές τράπεζες, πήραν τον περασμένο χρόνο πάνω από 1500 δις από τις κεντρικές τράπεζες για να ενισχύσουν την αγορά. Κανείς δεν ξέρει που πήγαν τα λεφτά. Οι αγορές πάντως δεν έχουν νιώσει μέχρι σήμερα την παρουσία τους.
Την περασμένη εβδομάδα, το έγκριτο γερμανικό περιοδικό «Der Spiegel», είχε τις απόψεις διασήμων οικονομικών αναλυτών οι οποίοι μιλούσαν για νέα χρηματιστηριακή φούσκα. «Πολλές τράπεζες», έλεγαν, «βρίσκονται στην ίδια κατάσταση, όπως ακριβώς το 2008».
Το ίδιο γερμανικό περιοδικό, στη σημερινή του ηλεκτρονική έκδοση (30.01), στηριζόμενο σε διασταυρωμένες πληροφορίες αναφέρει, ότι 2500 ευρωπαίοι πρώην συνεργάτες της Lehman Brothers πήραν σαν μπόνους 2 δις δολάρια. Δηλαδή, .........
2500 πρώην συνεργάτες της επενδυτικής τράπεζας που τον Σεπτέμβριο του 2008 οδήγησε την παγκόσμια οικονομία στα πρόθυρα της χρεοκοπίας, πήραν σαν μπόνους από την νέα εταιρεία τους την Nomura, 400.000 δολ. έκαστος για τη δουλειά του περασμένου χρόνου. Με λίγα λόγια, όλοι αυτοί οι υπεύθυνοι της παγκόσμιας κρίσης επιβραβεύονται για την αποτυχία τους, ή μήπως για την χρεοκοπία μας αλλά όχι αποτυχία τους; Ποια είναι αλήθεια η προσφορά αυτών των κυρίων στην πραγματική οικονομία;
Θα βρεθεί κανένας ευρωπαίος πολιτικός, όχι για να βάλει στη θέση του τους τραπεζίτες, αλλά να τους ρωτήσει απλώς, όχι που πήγαν τα 50 τρις που χάθηκαν το 2008-9 αλλά που πήγαν τα 1500 δις, λεφτά των φορολογουμένων ηλιθίων πληβείων, δηλαδή τα δικά μας;
Εχει κανένας αυτά τα κότσια, γιατί αρχ… δεν έχει σίγουρα, να ρωτήσει απλώς;
Όχι. Σίγουρα όχι. Γιατί αν είχε κάποιος, θα μπορούσε τουλάχιστον να κάνει κάποιες προτάσεις για το πώς θα περιοριστεί η απληστία αυτών των διεθνών νταβατζήδων-τοκογλύφων, που τώρα αρχίζουν και βάζουν στο χέρι ολόκληρες χώρες, όπως είναι η Ελλάδα, Ισπανία, Πορτογαλία, και πάει λέγοντας. Το ερώτημα ποιοι κυβερνούν τον κόσμο είναι ανούσιο.