Γράφει ο Τάσος ΚάβουραςΟ μετανάστης (Βαλκάνιος και γνωστός στη περιοχή) με το κοινότυπο όνομα Βασίλης και στο επάγγελμα οικοδόμος προσκλήθηκε να αναλάβει μικροεργασίες αναπαλαίωσης στην ερειπωμένη μικρή αποθήκη που βρισκόταν σε συνέχεια του σπιτιού.
Την ώρα όμως του ραντεβού ο κυρ- Νίκος είχε σοβαρή απασχόληση, προσπαθούσε να φτιάξει το σύστημα άρδρευσης του μικρού του κήπου. Μπλεγμένος με λάστιχα βάνες, με σταγόνες και ότι άλλο έχει η σύγχρονη τεχνολογία.
Η κυρία Ελένη αποδείχθηκε γνώστης του.............. θέματος και παίρνοντας το Βασίλη ξεκίνησε την ενημέρωση για τις εργασίες που πρέπει να γίνουν.
- Θα γίνει αμμοβολή και αρμολόγημα της τοιχοποιίας…
- Εγώ….. λέει ο Βασίλης.
- Σενάζ πάνω από τα παράθυρα με υπέρθυρα γωνιόπετρες, και σενάζ περιμετρικό στην απόληξη του τοίχου.
- Εγώ…κάπως αμήχανα ο Βασίλης.
- Αλλάζουμε το δάπεδο με μπετόν και κεραμικό πλακάκι…
- Εγώ ο Βασίλης που ξαναβρίσκει τα πατήματά του
- Ταβάνι ραμποτέ…
- Εγώ…
- Τζάκι για ….και λοξή ματιά για την αντίδραση.
- Εγώ η απάντηση … πριν καν τελειώσει την φράση της.
- Στη παλιά βρύση στη πρόσοψη, θέλω να μπεί καινούργια πέτρινη γούρνα….. να φέρω το νερό, και με ένα φως να έχω ντεκόρ….
- Εγώ ψέλλισε ο Βασίλης, και άρχισε να επεξηγεί πως θα φέρει και το νερό και πως θα στηρίξει τον προβολέα.
- Το θέλω με κρυφό φωτισμό…. του έβαλε δύσκολα και τον στρίμωξε.
- Εγώ, και να δείτε που όλα θα λειτουργούν τέλεια…
Κάτι δεν πήγαινε καλά και φυσικά έπρεπε η Γορτύνια κ. Ελένη να το ξετρυπώσει….
- Θέλω και ένα ευχέλαιο….
- Εγώ λέει ο Βασίλης δίχως να δώσει περαιτέρω επεξηγήσεις.
Μη θέλοντας να τον προσβάλει η κ. Ελένη το προσπέρασε…….
Μάλλον καλύτερα τα πήγε ο Βασίλης με τον κυρ Νίκο όταν άρχισε να κάνει προμέτρηση και προυπολογισμό του έργου.
- 700 το αρμολόγημα, 600 η στέγη, 500 το δάπεδο… και πάει λέγοντας.
Στο τέλος πριν κλείσει η προσφορά θυμήθηκε την επιθυμία της συζύγου και ρώτησε
- Κυρία, δεν μου είπατε το ευχέλαιο που το θέλετε ;……..
Αδυνατούσε να πιστέψει ότι υπάρχει οικοδομική εργασία (ευχέλαιο) την οποία και θα έχανε….. Από την περιγραφή ήταν βέβαιο ότι θα αντιλαμβανόταν περί τίνος πρόκειται. Το μεροκάματο έπρεπε να μην χαθεί. Η οικογένειά του ήθελε φαγητό, ενοίκιο, σχολείο τα παιδιά, φροντιστήριο, κάρτα παραμονής, ασφάλιση, και αυτός ήθελε το βράδυ στο στέκι του, το καφενείο της γειτονιάς, να πιεί μια μπύρα…. κοιτάζοντας την πόρτα μήπως φανεί…κάποια καινούργια δουλειά…
……………………………………………………………………………………………………………………..
Ο νόμος για την Ιθαγένεια έρχεται να δώσει πολιτική λύση σε νόμιμους μετανάστες που έχουν πολύχρονη παρουσία στη χώρα μας και μετέχουν της Ελληνικής παιδείας. Η Δημοκρατία μας και η Ιστορία μας, μας διδάσκουν ότι η Ελλάδα δεν έχει σκλαβοπάζαρα ούτε έχει ξενοφοβικά σύνδρομα. Οι Έλληνες νοιώθουμε δυνατοί Εθνολογικά και αντιμετωπίζουμε τους μετανάστες με αισθήματα φιλοξενίας και προάσπισης των ατομικών τους δικαιωμάτων.
Θεωρώ ότι πρέπει να εναρμονίσουμε τη νομοθεσία μας με τα ισχύοντα στην Ιταλία και την Ισπανία, καθόσον συναποτελούμε με τις χώρες αυτές τα νότια σύνορα της Ευρώπης και είναι φυσικό να μας ασκούνται οι ίδιες (και από τα ίδια κέντρα) μεταναστευτικές πιέσεις.