Γράφει ο Τριαντάφυλλος Καρατράντος
Αν κάποιος θέλει να αναζητήσει την επιτομή των αστικών μύθων δεν έχει παρά να σταθεί στο ιδεολόγημα των 100 Ημερών. Οι περίφημες 100 Ημέρες, που ουσιαστικά είναι η νομοπαραγωγή και η σχηματοποίηση της agenda τις πρώτες ημέρες μίας Κυβέρνησης, αντιμετωπίζονται σαν την κοσμογονία, λες και ένας Πρόεδρος ή Πρωθυπουργός μπορεί να πάρει ένα μαγικό ραβδάκι και να τα αλλάξει όλα.
Δύσκολοι καιροί για Πρίγκιπες. Ο Υπεύθυνος για τον αστικό αυτό μύθο πρέπει να αναζητηθεί στις ΗΠΑ, και δεν είναι άλλος από τον Πρόεδρο Roosevelt.
Είναι εντυπωσιακή η ρηχότητα αυτού του ιδεολογήματος, βέβαια δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι ΗΠΑ τότε βρίσκονταν σε περίοδο σοβαρής κρίσης, σαν τις μέρες μας καλή ώρα, και ακόμη και το βραχυπρόθεσμο θεωρούνταν πρόοδος.
Βέβαια, οι 100 πρώτες ημέρες δεν είναι κάτι παραπάνω από τακτικές κινήσεις, δεν προλαβαίνεις άλλωστε να πραγματοποιήσεις ουσιαστικές και μακροπρόθεσμες πολιτικές κινήσεις, και πολύ περισσότερο να κριθείς από αυτές.
Είναι ποτέ δυνατόν να αλλάξει το αναπτυξιακό πρότυπο της Ελλάδας σε 100 Ημέρες;
Μερικές φορές είναι καλό να βλέπουμε και λίγο πέρα από το δάχτυλο μας, ειδικά στην περίπτωση της πολιτικής. Άλλωστε δεν νομίζω ότι η φορμολιστική λογική της καταμέτρησης νομοθετικών διαταγμάτων αποτελεί πραγματική στρατηγική για την έξοδο από την κρίση.
Σίγουρα και μπορείς να περάσεις σοβαρούς νόμους μέσα σε αυτές τις πρώτες ημέρες. Σίγουρα μπορείς να δώσεις δείγματα γραφής, δείγματα για το πως θα κινηθείς από εδώ και πέρα, όχι αποτυπώματα πολιτικής και ειδικά μακροπρόθεσμα, όποιος το προσδοκά αυτό πάσχει από ανίατο ανοησία.
Στην Ελλάδα βέβαια, ως είθισται, για μία ακόμη φορά σημειώνουμε .............
ρεκόρ στην ελαφρότητά μας και στην μικροπολιτική βλακεία μας, μετράμε τις μέρες του Παπανδρέου στην ηγεσία, δεν θα σταθώ στο αυτονόητο ότι οι 100 Ημέρες ξεκινούν από την ορκωμοσία του Πρωθυπουργού, άλλωστε αυτό δεν έχει μεγάλη σημασία, θα σταθώ στο κενόν του επιχειρήματος.
Ωραία τις μετρήσαμε, και; Θα βρούμε την Κυβέρνηση ελιποβαρή σε 100 Ημέρες; Μπορεί να λύσει και να διαχειριστεί τα πολιτικά προβλήματα σε 100 Ημέρες; Αυτό δεν λέτε; Ωραία, τότε να αλλάξουμε και την θητεία της Κυβερνήσεως σε 100 Ημέρες.
Ας αφήσουμε τα πτερόεντα αντιπολιτευτικού μικροαυνανισμού και ας δούμε τι έκανε ο Roosevelt αρχίζοντας τις περίφημες 100 Ημέρες: από το πρώτο απόγευμα που στελεχώθηκε ο Λευκός Οίκος και το σύστημα Διακυβέρνησης υπήρξε μία άμεση αλλαγή στην πολιτική ατμόσφαιρα, ένα αίσθημα ενέργειας, κινητικότητας και αποφασιστικότητας έκανε την εμφάνισή του. Την επόμενη μέρα ο Πρόεδρος συγκάλεσε σε ειδική συνεδρίαση το Κογκρέσο και προκήρυξε τετραήμερη αργία στις τράπεζες για να σταθεροποιήσει την οικονομία. Έτσι άρχισαν οι 100 Ημέρες του Roosevelt.
Η πρώτη ημέρα του Παπανδρέου χαρακτηρίζεται από μία δομική αλλαγή στο Υπουργικό Συμβούλιο και στο σύστημα Διακυβέρνησης, πρώτος στόχος είναι η αποτελεσματικότητα του κράτους και της κυβερνήσεως. Έτσι άρχισαν οι 100 Ημέρες του Παπανδρέου, με όσα δεν τόλμησε να κάνει ο Καραμανλής και τελμάτωσε τη χώρα.
Όσο για την περίφημη Day One, είναι μία μέρα από τις πολλές που έχει να αντιμετωπίσει η νέα Κυβέρνηση. Δυστυχώς ή ευτυχώς τα προβλήματα δεν διαλέγουν μέρες.