Γράφει ο Πάσχος ΜανδραβέληςΘα επιμείνουμε: Το βασικότερο πρόβλημα της χώρας δεν είναι η οικονομία. Δεν είναι η Παιδεία ούτε καν η Δημόσια Διοίκηση. Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ότι μας λείπουν τα εργαλεία για την επίλυση των προβλημάτων, μας λείπουν οι λέξεις για να περιγράφουμε ακριβώς τα προβλήματα και έπειτα από νουνεχή διάλογο να βρίσκουμε τις πιο πρόσφορες λύσεις.
Για παράδειγμα, αυτή τη στιγμή υπάρχει μια διελκυστίνδα για το λιμάνι του Πειραιά. Υπεγράφη σύμβαση παραχώρησης μιας προβλήτας για 35 χρόνια με κάποιους όρους. Με αυτούς τους όρους μπορεί κάποιος να διαφωνήσει. Μπορεί π. χ. να πει ότι κακώς η σύμβαση είναι για 35 χρόνια. Μπορεί να διαφωνήσει για το τίμημα ή έστω να μη θέλει καν την ενοικίαση του χώρου σε οποιονδήποτε, διότι θεωρεί τον ΟΛΠ κάτι σαν το ιερό δισκοπότηρο. Ολα είναι συζητήσιμα. Δεν μπορεί, όμως, να υπάρξει διάλογος όταν ένα μέλος μιλάει για «ξεπούλημα του λιμανιού», όταν δεν έχουμε καν πώληση, αλλά μόνο ενοικίαση ενός χώρου για να δραστηριοποιηθεί μια εταιρεία. Πώς να γίνει διάλογος στη σφαίρα του παραλόγου, όταν ο ένας συζητάει για ενοικίαση και ο άλλος επιμένει ότι υπάρχει πώληση;
Αλλο παράδειγμα. Τις τελευταίες μέρες, οι αστυνομικοί κάνουν στα Εξάρχεια ό, τι κάνουν οι αστυνομικοί σε όλο τον κόσμο. Περιπολούν. Κανονικά αυτό δεν έπρεπε να αποτελεί είδηση, αλλά στην Ελλάδα έγινε θέμα αντιπαράθεσης. Κάποιοι, μάλιστα, μίλησαν κι έγραψαν για «στρατό κατοχής που περιπολεί στην ιστορική πλατεία». Ισως να παραληρούσαν από επαναστατικό πυρετό, αλλά πάλι... Κατ’ αρχάς δεν ........
έχουμε στρατό, αλλά αστυνομία. Κατά δεύτερον, τα Εξάρχεια δεν είναι αυτόνομο κράτος που έχει καταληφθεί από αστυνομικές (έστω) δυνάμεις. Είναι μέρος της ελληνικής επικράτειας. Τρίτον, αν κάποιοι νιώθουν ότι υπάρχει εκεί στρατός κατοχής, όταν τους κλέβουν ποιον νομίζουν ότι καλούν; Την Γκεστάπο;
Με το ΚΚΕ δύσκολα μπορεί να συνεννοηθεί κανείς. Μέχρι σήμερα ξέραμε ότι μάχεται το πολυεθνικό κεφάλαιο σε κάθε μετερίζι. Εσχάτως στο λιμάνι, όπου με πανό ζητάει: «Cosco Go Home». Οταν πάλι το πολυεθνικό κεφάλαιο τους κάνει τη χάρη και φεύγει, το ΚΚΕ πάλι διαμαρτύρεται. «Το πολυεθνικό ενεργειακό κεφάλαιο επιλέγει πότε και πού θα επενδύσει με βάση την απαίτησή του για μεγαλύτερη κερδοφορία και όχι με βάση τις ανάγκες των εργαζομένων. Ετσι για την Ελλάδα, η Shell και η BP αποφάσισαν την «αποχώρησή» τους από τη χώρα, προς αναζήτηση μεγαλύτερης κερδοφορίας... Αυτές οι εξελίξεις, όπως έγινε και σε άλλους κλάδους, θα οδηγήσουν τελικά σε ακόμη ακριβότερες τιμές καυσίμων για το λαϊκό νοικοκυριό σε απολύσεις εργαζομένων, αλλά και στο χτύπημα των δικαιωμάτων των εργαζομένων στους μισθούς, στις εργασιακές σχέσεις κ. λπ...». Καλά κι αριστερά όλα αυτά, αλλά η λέξη «αποχώρηση» γιατί είναι σε εισαγωγικά; Οι δύο εταιρείες φεύγουν, δεν μένουν ούτε τις διώχνει κανείς. Τι υπονοούν τα εισαγωγικά;
Και μέσα σ’ όλα αυτά, ο κ. Καρατζαφέρης αποφάσισε να δώσει ένα καινούργιο ορισμό στον ρατσισμό. Δήλωσε προχθές: «Με την κ. Μπακογιάννη είχα διαφορές στα εξωτερικά θέματα, όπως θα έχω απ’ ό, τι φαίνεται και με τον κ. Δρούτσα. Εγώ έχω διαφορές επί των πράξεων και όχι επί προσώπων. Αν έχεις επί προσώπων, αυτό θεωρείται ρατσισμός».
MANΔΡΑΒΕΛΗΣ