Γράφει ο Στέλιος Σταυρίδης
Στην Ελλάδα θέλουμε να μας θρέφει το κράτος, κατά προτίμηση χωρίς να κουραζόμαστε και ιδιαιτέρως. Πολλοί μάλιστα δεν χάνουν ευκαιρία να λεηλατούν τον δημόσιο πλούτο συστηματικά και απροκάλυπτα. Eνα Δημόσιο αναποτελεσματικό αποτελεί πεδίο δόξης λαμπρό για οποιονδήποτε επιλέγει να ζει παρασιτικά σε βάρος του κοινωνικού συνόλου.
Κάθε φορά, λοιπόν, που οι εκάστοτε κυβερνώντες προσπαθούν να μειώσουν το αδηφάγο και σπάταλο «κράτος - τέρας» και να νοικοκυρέψουν στοιχειωδώς τα πράγματα, βγαίνουν κάθε λογής «προοδευτικοί», κρατιστές και κρατικοδίαιτοι και αρχίζουν το ίδιο κουραστικό και μονότονο... τροπάριο. Με έναν εκπληκτικό τρόπο συμμαχούν και πορεύονται αρμονικά, συνδικαλιστές, αργόμισθοι, τεμπέληδες, αλλά και πολλοί σκανδαλωδώς ευνοημένοι προμηθευτές του Δημοσίου.
Eτσι και τώρα, με αφορμή τον διεθνή διαγωνισμό για τη διάθεση του 23% της ΕΥΑΘ (Εταιρεία Yδρευσης Αποχέτευσης Θεσσαλονίκης) και την .......
επιλογή στρατηγικού επενδυτή, βγήκαν, οι προπαγανδιστές του κρατισμού και της οπισθοδρόμησης να μας μιλήσουν για νεοφιλελεύθερες πολιτικές.
Μιλούν για λειψυδρία, για κλιματικές αλλαγές και άλλα σπουδαία και θέλουν να μας πείσουν ότι από όλα αυτά θα μας προστατεύσει... η οποιαδήποτε κρατική επιχείρηση (π. χ η ΕΥΑΘ)! Τελικά, μήπως μας θεωρούν όλους ανεγκέφαλους; Ποιος άραγε δεν γνωρίζει τον άθλιο τρόπο λειτουργίας κρατικών επιχειρήσεων; Διορισμένες διοικήσεις (οι πασίγνωστοι πλέον «κουμπάροι»), υπεράριθμο προσωπικό (που στην πλειοψηφία του εργάζεται το πολύ 4-5 ώρες την ημέρα), με την αναξιοκρατία να βασιλεύει παντού, ανύπαρκτες επενδύσεις εκσυγχρονισμού, προβληματικά δίκτυα (απ’ όπου χάνεται το 70% των πολύτιμων υδάτων), παντελής έλλειψη προγραμματισμού νέων υποδομών, ανύπαρκτος εσωτερικός συντονισμός (περνάνε δίκτυο νερού και λίγους μήνες μετά σκάβουν πάλι για αποχετεύσεις!), καμία συνεννόηση με άλλες δημόσιες υπηρεσίες (γι’ αυτό και φρεσκοασφαλτοστρωμένοι δρόμοι ξηλώνονται ξανά και ξανά). Η σημερινή πραγματικότητα ολοκληρώνεται με ακριβοπληρωμένους και ασύδοτους εργολάβους, ανεξέλεγκτους προμηθευτές.
Η εφαρμογή κοινωνικής πολιτικής στην πιο θλιβερή της μορφή. Τα θέλουμε όλα από το κράτος γιατί δήθεν νοιαζόμαστε για το κοινωνικό σύνολο. Κι ας βουλιάζουμε κάθε μέρα και περισσότερο από την κακοδιαχείριση, την κλεψιά και τη λοβιτούρα.
Τα επιχειρήματα των προπαγανδιστών του κρατισμού είναι γνωστά. θα περικοπούν θέσεις εργασίας (δικαιολογημένα αφού υπάρχουν διπλάσιοι και τριπλάσιοι απ’ όσους πραγματικά χρειάζονται), θα μειωθεί ο μισθός τους (αναμενόμενο κι αυτό αφού θα χαθούν κάποια «τυχερά» και θα κοπούν οι ψευτοϋπερωρίες, τα εικονικά εκτός έδρας και κάποια επιδόματα που θεσπίστηκαν για το χάιδεμα ψηφοφόρων), θα υπάρχει κίνδυνος για τη δημόσια υγεία (ενώ τώρα μπορούμε να εφησυχάζουμε!) κ. λπ. Ξεχνούν, βέβαια, να αναφέρουν την τεράστια τεχνογνωσία που έχουν τα οργανωμένα επιχειρηματικά σχήματα που συμμετέχουν στον διαγωνισμό. Επενδύσεις, τεχνογνωσία και καλή οργάνωση θα φέρουν καλύτερες υπηρεσίες και καλύτερη ποιότητα νερού, σε πολύ καλύτερες τιμές για τον καταναλωτή. Ταυτόχρονα, θα μειωθεί κάθετα η ασυδοσία και η σημερινή εξοργιστική σπατάλη του πιο πολύτιμου ίσως αγαθού, του νερού.
Πολλοί βάζουν τον μανδύα του «δημοκράτη», του «αριστερού», του «προοδευτικού» κ. λπ., όταν κινδυνεύουν να χάσουν τα απίστευτα προνόμιά τους και τη δυνατότητα να κάνουν «πάρτι» με χρήματα του Ελληνα φορολογούμενου, κατασπαταλώντας ή καταληστεύοντας τον δημόσιο πλούτο. Για όλους αυτούς, πράγματι οι κατακτήσεις του φιλελευθερισμού είναι ύψιστη απειλή. Και προσπαθούν να διασύρουν την ιδεολογία με τα ιστορικότερα επιτεύγματα, όπως είναι η διακήρυξη των δικαιωμάτων του ανθρώπου και του πολίτη (1789), η εγκαθίδρυση καθεστώτος λαϊκής κυριαρχίας, η απελευθέρωση του ανθρώπου από τον δεσποτισμό, την απολυταρχία και το ολοκληρωτικό κράτος. Πόσοι γνωρίζουν ότι η ανάδειξη της ελευθερίας σε οικουμενική αρχή, η συνδικαλιστική ελευθερία, η ελευθερία γνώμης και Τύπου, ο σεβασμός στους γύρω και στη διαφορετική άποψη είναι κατακτήσεις του φιλελευθερισμού;
Η διαφάνεια των αγορών είναι επίσης ύψιστο αγαθό για τους φιλελεύθερους. Ωστόσο, ο άθλιος κρατισμός που τόσο έντονα βιώνουμε στην Ελλάδα, θέλει αδιαφάνεια, δεν θέλει τον έλεγχο. Θέλει τους πάντες ασύδοτους και γι ’αυτό προπαγανδίζει με ξεπερασμένα οικονομικά και πολιτικά επιχειρήματα τον κρατισμό. Ευτυχώς, όμως, η ελληνική κοινή γνώμη έχει πλέον αρχίσει να αφυπνίζεται. Και αυτό είναι πράγματι πολύ καλός οιωνός!
ΠΗΓΗ