Γράφει ο Τριαντάφυλλος Καρατράντος
Τελικά, φαίνεται ότι το μόνο πεδίο που μπορεί να κάνει κάποιους ελιγμούς, σαφέστατα συντηρητικούς και άγαρμπους, η Κυβέρνηση είναι αυτό της δημόσιας τάξης. Ελιγμούς ψηφοθηρικής λογικής και ΛΑΙΚΗΣ πίεσης. Αποσπασματικά και ασυντόνιστα, ο Πρωθυπουργός προσπαθεί με διμερείς επαφές, με τις άλλες δύο χώρες του Νότου, την Ιταλία και την Ισπανία, που σηκώνουν μαζί με την Ελλάδα το μεγάλο μερίδιο της μετανάστευσης, να αναδιατάξει την agenda της ΕΕ. Άδικα, έπρεπε να έχει μάθει, πέντε χρόνια τώρα, ότι χωρίς συγκεκριμένο πλαίσιο, προτάσεις και κατάλληλες συμμαχίες, δεν μπορεί να κερδίσει κάτι από την ΕΕ, πέρα από κάποια απροσδιόριστη πίεση προς την Τουρκία και ευχές και συμπάθεια για την Ελλάδα που αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα.
Από την Ιταλία όμως φέραμε και το μοντέλο για την αντιμετώπιση του προβλήματος. Αντιμετώπιση, λέμε τώρα, άλλωστε δεν κοστίζει κάτι στη ΝΔ να μιλά για επανιδρύσεις, μεταρρυθμίσεις και λοιπά τσιτάτα. Μοντέλο Berlusconi λοιπόν. Ενίσχυση των ξενοφοβικών αντανακλαστικών της Ιταλικής κοινωνίας για τη νομιμοποίηση της στροφής από τη λογική της ενσωμάτωσης στη λογική της ασφάλειας. Το βασικό μεταναστευτικό μέτρο της Ιταλίας ήταν η συγκέντρωση αρκετών εκατοντάδων μεταναστών σε κέντρα συγκέντρωσης, με σκοπό την κράτησή τους για ένα συγκεκριμένο διάστημα, ώστε μετά να επαναπροωθηθούν.
Το αποτέλεσμα της πολιτικής αυτής ήταν η παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των μεταναστών, ειδικότερα όσων ζητούσαν άσυλο, οι οποίοι εξαναγκάστηκαν να επιστρέψουν σε μέρη όπου είχαν υποστεί, και είναι πολύ πιθανό να υποστούν ξανά βία και βασανιστήρια στην πατρίδα τους. Σήμερα η Lampedousa, το πρώτο στρατόπεδο συγκέντρωσης μεταναστών στην Ιταλία ξεχειλίζει από μετανάστες, ομήρους της μεταναστευτικής πολιτικής και του αδιεξόδου.
Στην Μάλτα, στο στρατόπεδο συγκέντρωσης μεταναστών στην ......Hal Far, τα πράγματα ήταν ακόμη χειρότερα. Τον περασμένο Φεβρουάριο, μετά από επανάσταση των εξαθλιωμένων και βασανισμένων μεταναστών, το στρατόπεδο παραδόθηκε στις φλόγες, και όλο το νησί βίωσε την αναταραχή, από την εξέγερση των απελπισμένων, της γης των κολασμένων.
Έχει σκεφτεί η Ελληνική Κυβέρνηση τι θα γίνει σε αντίστοιχη περίπτωση στην Ελλάδα; Δεν πιστεύετε ότι θα έχουμε αντίστοιχα φαινόμενα κατάχρησης εξουσίας και άσκησης βίας στους συγκεντρωμένους μετανάστες; Έλα που η Διεθνής Αμνηστία και το Συμβούλιο της Ευρώπης έχουν αντίθετη άποψη. Οι συνθήκες κράτησης στις Ελληνικές φυλακές, δείχνουν το δρόμο και για την τύχη των στρατοπέδων συγκέντρωσης. Πολύ φοβάμαι ότι η αντινομία και οι κοινωνικοί αυτοματισμοί είναι πολύ κοντά. Αλήθεια η ΕΕ τι λέει για τα μέτρα της Ελλάδας και της Ιταλίας; Τις θυμίζει κάτι η Ευρωπαϊκή Σύμβαση που απαγορεύει τους μαζικούς περιορισμούς; Πως είπατε; Βολεύεται; Ναι αλλά η Ελλάδα δεν βολεύεται, και στηρίζει τον Barrosso, του δίνει και μετάλλιο. Εμπρός λοιπόν στο δρόμο του Silvio. Una Fatsa Una Ratsa, που θα αναφωνούσε και αυτός αντικρίζοντας τον Kostas.