Γράφει ο Βασίλης ΧασιώτηςΠολλές φορές «κατηγορούμαι» ότι είμαι πολύ «αναλυτικός» στα άρθρα μου, κάτι που αποβαίνει σε βάρος της αναγνωσιμότητάς τους. Πρόκειται για «κατηγορία» καλόβουλη, που αποσκοπεί στο να με προστατέψει απ’ την αδιαφορία των αναγνωστών εκείνων που φεύγουν δρομαίοι μόλις δουν ότι ένα κείμενο ξεπερνά κάποιες σελίδες, και ενίοτε κάποιες γραμμές.
Χάριν λοιπόν αυτών των αναγνωστών, θα προσπαθήσω να γράψω το πιο σύντομο άρθρο μου. Διάλεξα το θέμα της αιφνίδιας «πανδημίας» κατά των bloggers από διάφορες πλευρές.
Έχουμε και λέμε :
Τα blogs είναι η κατ’ εξοχήν πολιτική και κοινωνική έκφραση των ενεργών πολιτών.
Οι ενεργοί πολίτες είναι εκείνοι που ΟΛΑ τα κόμματα καλούν να εκφραστούν.
Πολλοί ενεργοί πολίτες εκφράζονται μέσω των blogs.
Η πολιτική έκφραση των ενεργών πολιτών είναι επιθυμητή –ως φαίνεται- στο μέτρο και το βαθμό που δεν θίγει «κακώς κείμενα».
Όμως, οι ενεργοί πολίτες δεν φαίνονται και τόσο ευχαριστημένοι με τα «κείμενα» (γενικώς), ούτε πλέον φέρονται διατεθειμένοι να μη τα σχολιάζουν –τουλάχιστον αυτό!
Όμως, κι αυτό το ελάχιστο, φαίνεται πολύ για τα «κακώς κείμενα».
Άρα, αφού τα «κακώς κείμενα» δεν πρέπει ν’ αλλάξουν, τότε, κάτι πρέπει να γίνει με όσους τα κρίνουν και τα κατακρίνουν.
Σκέφτομαι, σκέφτομαι, σκέφτομαι, τι άραγε μπορεί να γίνει;
Κι αίφνης θυμήθηκα κάτι απ’ τα «παλιά». Αν πρέπει ν’ αλλάξει κάτι ανάμεσα στα «κακώς κείμενα» και στο λαό, τότε, ας αλλάξουμε τον λαό!
(Οι «παλιοί», της κλάσεώς μου, σίγουρα, θυμούνται για τι μιλάω!)