Γράφει ο Ευγένιος ΑνδρικόπουλοςΑγαπητέ κ. διαχειριστή,
Αποφάσισα να δημοσιοποιήσω μια επιστολή εξαιρετικού ενδιαφέροντος που έλαβα επωνύμως από αναγνώστη του καφενείου. Δεν δημοσιοποιώ το όνομά του απλώς επειδή δεν έχω την άδειά του.
Η επιστολή:
“Αγαπητέ κ.Ανδρικόπουλε καλημέρα. Διαβάζοντάς σας στο ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ διαπίστωσα ότι είστε και σεις ένας από τους πολλούς πολίτες που ψάχνουν κόμμα για να ακουμπήσουν. Από τα γραφόμενα συμπέρανα, το θέλετε δημοκρατικό και όχι τύπου δημοκρατικό. Στη δημοκρατία οι κόλοι είναι σφιχτοί σε όλη την πυραμίδα της κοινωνίας. Οι υποχρεώσεις ξεκινούν από την κορυφή και καταλήγουν στη βάση. Τα δε δικαιώματα δεν υπάρχουν στο λεξιλόγιο. Είναι αυτονόητα. σήμερα όλοι χρησιμοποιούν τη δημοκρατία λες και είναι πατσαβούρα για να τα σκουπίζουν όλα. Επίσης, μπορεί να φταίει και η εποχή όπου δεν ασχολούνται και πολλοί ''ισοροπημένοι'' άνθρωποι με την πολιτική. Σας επισυνάπτω ένα δημοσίευμα της εφημερίδα ΝΕΑ της 21-8-2004 του κ. ΡΟΥΣΣΟΥ ΒΡΑΝΑ και αναφέρεται στο 1% των ψυχοπαθών στην Μεγάλη Βρετανία. Με αυτό το ποσοστό
στην ΕΛΛΑΔΑ υπάρχουν εκατό χιλιάδες ψυχοπαθείς σε καίριες θέσεις μέσα στην κοινωνία..!”
Και η θέση μου..
Σε Σίχατσεκ ή Χριστοφοράκους, Βουλγαράκηδες, Τσουκάτους, Δούκες, Τσιτουρίδηδες Ρουσσόπουλους, ίσως και Σανιδάδες παραπέμπει η αναφορά σας με την οποία κάποιοι αποδίδουν σε ψυχικά διαταραγμένες προσωπικότητες τα θεσμικά αλλά και οικονομικά εγκλήματα που έχουν κατά του τόπου μας ή όποιου τόπου διαπραχθεί. Ωστόσο είναι εξαιρετικά επικίνδυνη η υπό το πρίσμα αυτό θεώρηση των γεγονότων επειδή:
Ο ψυχοπαθής κατά τον Γιούνγκ είναι ένας άνθρωπος εξαιρετικά ευφυής που όταν κοινωνικά εκτραπεί το κάνει αποκλειστικά αμυνόμενος και όχι για λόγους ιδιοτελείς. Ο Adler μάλιστα προχωρεί παραπέρα τονίζοντας πως η ιδιοτέλεια βρίσκεται μακράν των σκοπών ενός ψυχασθενούς αφού η σχέση του με το χρήμα και κατ’ επέκταση την ιδιοκτησία κατά κανόνα είναι αρνητική. Του επαρκούν τα προς το ζην..
Επομένως αγαπητέ μου το δημοσιευθέν στα ΝΕΑ κείμενο του κ. Βρανά που μου αποστείλατε προφανώς αντίκειται στην γενική αρχή και δεν αφορά τους διαγνωσμένα ψυχικά αρρώστους, αλλά τους επικαλούμενους ψυχοπάθεια. Αυτούς που η επίκλησή της θ’ αποτελέσει καταφύγιο ατιμωρησίας στην σπάνια περίπτωση που θα σταθούν ενώπιον του φυσικού τους δικαστή.
Αλλά η επικινδυνότητα του δημοσιεύματος, δεν συνίσταται αποκλειστικά στον προσδιορισμό του ψυχασθενούς με βάση την οικονομική του συμπεριφορά. Εμπεριέχει και ύποπτες αναφορές στην αντικοινωνική όπως την χαρακτηρίζει λαϊκή δράση όταν αυτή κινείται κατά της καθεστηκυΐας τάξης διεκδικητικά ή απελευθερωτικά. Τα στρατόπεδα Γκουαντάναμο και Γκούλακ «φιλοξενούν» και φιλοξένησαν αντιστοίχως, αρκετούς εξ αυτού του τύπου «ψυχασθενείς». Πρόκειται για την χαρακτηριστική περίπτωση της υπόδουλης στην άρχουσα τάξη επιστήμης με την οποία ορίζονται τα σύνορα της κοινωνικής προσαρμογής ή ευπρέπειας, που αν για λόγους απελπισίας κάποιος τα υπερβεί χαρακτηρίζεται αυτομάτως περιθωριακός και αποβάλλεται της κοινωνίας. (Ντελέζος).Τρανό παράδειγμα ο ανεκδιήγητος Φρόϋντ. Καθιέρωσε ως ψυχιατρικούς κανόνες τα αποτελέσματα ερευνών του επί των διαστροφών της τεμπέλικης Βιεννέζικης αριστοκρατίας. Αν κάποιος απειθαρχούσε βαφτιζόταν άρρωστος και παραπεμπόταν δια τα περαιτέρω στους αυλικούς του Αυτοκράτορα. Η μόνη θετική στην επιστήμη αλλά αρνητική για την ανθρωπότητα προσφορά του, ήταν η αποκάλυψη των παραισθητικών ουσιών από τα φύλλα της κόκας.
Ως εκ τούτων προσοχή. Για τα νεοφιλελεύθερα καθεστώτα είμαστε όλοι όσοι καθ’ οιονδήποτε τρόπο αντιστεκόμαστε εν δυνάμει ψυχασθενείς και υποψήφιοι ένοικοι κάποιου Γκουντάναμο.
Ευγένιος Ανδρικόπουλος
Eandrik@otenet.gr