Γράφει ο Ευγένιος ΑνδρικόπουλοςΠλήρης παράνοια. Υποτίθεται ότι δεν διάγουμε βίον οικονομικά ανθόσπαρτον, και ότι η υπάρχουσα καταναλωτική κρίση τραβά τους λαούς στην ανηφόρα. Κι όμως. Οι λαοί με την λαχανιασμένη ανάσα στα χείλη και την ψυχή στα δόντια, συμπεριφέρονται κατά τρόπο πολιτικά αλλοπρόσαλλο όπως: Προσφεύγουν πανικόβλητοι στην παροχή βοήθειας και προστασίας από εκείνη την κάστα που φέρει ακεραία την ευθύνη των δεινών τους.
Στην Γερμανία για παράδειγμα. Συμπτύχθηκαν σοσιαλοδημοκράτες και λαϊκό κόμμα σε ένα συμπλεγματικό σχήμα όπου το μόνο ευκρινές σημείο της πολιτικής του, είναι το υποβόσκον δόγμα Deutschland ueber Alles. Υπό τον επικίνδυνο αυτό εθνικοσοσιαλιστικό συμβολισμό διαχειρίζονται με επιτόπιες πυροσβεστικές παρεμβάσεις τα οξύτατα κοινωνικά τους προβλήματα, (πρώην ανατολική Γερμανία) για να πείσουν τους έτοιμους από καιρό να πειστούν Γερμανούς αστούς, ότι πρόκειται για μια παρένθεση που θα κλείσει στο άμεσο μέλλον. (Όταν το τέταρτο Ράϊχ ανακάμψει προσθέτω εγώ). Κουβέντα για τους εμπρηστές της παγκόσμιας καταστροφής αλλά και τις αιτίες της. Και όπου αυτή απαντιέται ως έρευνα δημοσιογραφική ( spiegel για την opel) καταλήγει στην θνησιγενή αποδοχή της παροχής ορού πρώτων βοηθειών στην με εγκαύματα δεύτερου βαθμού βιομηχανία τους και όχι στο ξήλωμα της ρίζας του κακού. (συναίνεσε μπορεί δύσθυμα, αλλά συναίνεσε η Μέρκελ, στην οικονομική εισβολή του Πούτιν ως συνιδιοκτήτου της τεράστιας αυτοκινητοβιομηχανίας )
Σύννεφο δυσοσμίας από τον πολιτικό βόρβορο που λέγεται Κον Πετίτ κάλυψε και την Γαλλία υπό την μορφή ενός πράσινου φασισμού. Ο πάντοτε Γερμανοεβραίος, άλλοτε κατακόκκινος από τον Μάη του 68 «επαναστάτης» και νυν το δια μέσου των Αμερικανικών φονικών ραμφών μαύρο γεράκι κατά της Σερβίας, έστησε στις πρόσφατες ευρωπαϊκές εκλογές συστημικό μηχανισμό ο οποίος: Παρήγε ένα θεαματικό πολιτικό ποσοστό, που πλέον του ανοίγει διάπλατα τις πόρτες για την διεκδίκηση (θυμηθείτε το) ακόμη και της Γαλλικής προεδρίας. Η λογική του; Ο εμβολιασμός του γαλλικού σωβινιστικού κορμού με συνθηματικά λιπάσματα του τύπου: «Αγοράζουμε εμείς ότι απέμεινε αδιάθετο προς εξαγωγή στα Γαλλικά τελωνεία». Για να ενώσει κάτω από την αξιοθρήνητα ετοιμόρροπη παράγκα του ένα πολιτικά ανομοιογενές μόρφωμα ανάλογο εκείνου του Λεπέν…
Τρία κατά τύποις διαφορετικά αλλά κατ’ ουσία ομοιογενή κόμματα διεκδικούν την εξουσία στην Βρετανία. Οι μεταξύ τους διαφορές ανεπαίσθητες αν όχι δυσδιάκριτες με την πειραματική απόδειξη να είναι απλή και να συνίσταται στα εξής: Αφαιρείται τεχνικά η συνοδευτική του ήχου εικόνα των συντηρητικών του Ντέηβιντ Κάμερον, για ν’ ακουστεί η απροσχημάτιστη εκφώνηση των φωτοτυπημένων πολιτικών θέσεων από τον ομογενή τους χασάπη στο Ιράκ. Του σοσιαλιστή κ. Μπλερ! Ως εξ αυτού όσοι εκ των Βρετανών δεν κατέφυγαν αηδιασμένοι στην αποχή, ψήφισαν σοφά το γνήσιο της δεξιάς, έναντι του νόθου της σοσιαλδημοκρατίας. Σημειώστε ότι εκεί επιλογή τρίτη δεν είχαν. Η πολιτική αυτή συσκότιση που στρέφει τους Ευρωπαίους προς την άκρα δεξιά, την απουσία, την διαμαρτυρόμενη ψήφο ενίσχυσης των αλλοπαρμένων Πειρατών και την ψήφο χλευασμού στους απανταχού Κάτμεν των Βεργήδων, φέρει την σφραγίδα των συνθηκών του Μάαστριχτ και της Λισαβώνας στην βάση των οποίων εκδόθηκε η ληξιαρχική πράξη θανάτου του Ευρωπαϊκού κοινωνικού κράτους.
Και τώρα το κερασάκι.. Ανάλογη της Ευρωπαϊκής είναι και η οικονομική σύγχυση που επικρατεί στο κρανίο του έγχρωμου κατ’ ευφημισμό πλανητάρχη, η δημοκρατική ευαισθησία του οποίου τον ώθησε στο να τοποθετήσει τον λύκο φύλακα των προβάτων!! Ανέθεσε στην Ομοσπονδιακή Τράπεζα να χειριστεί εν λευκώ τον έλεγχο στις πτωχεύσεις των μεγάλων επιχειρήσεων κι εκείνη στην άρον άρον εφαρμογή των «αγαθών» της προθέσεων, διέσωσε πρώτη την Γκόλντμαν Σακς. Πρόκειται για την αεριτζίδικη τράπεζα επενδύσεων που μετασχηματίστηκε σε εμπορική το 2008 για να επιβιώσει της κρίσης και της κατάρρευσης της Γουόλ Στρητ με την βοήθεια της FED.. Τόσο καλά..
Πως λοιπόν αντιμετωπίζουν οι καπιταλιστικές κυβερνήσεις την κρίση; Αμβλύνοντας τις συνέπειες προς τους συμμάχους τους. (τους τραπεζίτες) Πως την αντιμετωπίζουν οι σοσιαλιστικές στην μετά Μιτεράν Μπραντ, Πάλμε, και Ανδρέα Παπανδρέου εποχή; Ακριβώς κατά τον ίδιο τρόπο…. Μένει να αποκαλύψουμε τον γνωστό άγνωστο Χ της εξίσωσης που αναφέρεται στο πως οφείλουμε να τους αντιμετωπίσουμε εμείς.
Ευγένιος Ανδρικόπουλος
eandrik@otenet.gr