Γράφει ο Τριαντάφυλλος ΚαρατράντοςΤελικά, φαίνεται ότι η προεκλογική διαδικασία θα κλείσει με τη δυσωδία της σκανδαλολογίας και τις κομματικές αλληλοκατηγορίες. Θέλουν όντως να συμμετέχουμε; Εάν το θέλουν, όπως δηλώνουν, μάλλον τότε είναι ανίκανοι, είναι ανίκανοι να διατυπώσουν σοβαρά και πολιτικά διλήμματα, το μόνο που καταφέρνουν είναι να παραλύουν την πολιτική σκέψη.
Κάντο μόνος σου έλεγε μία διαφήμιση, κάντο μόνος σου λέω και εγώ, αφού δεν βάζουν αυτοί διλήμματα για το μέλλον της ΕΕ, για το μέλλον της διαδικασίας της παγκοσμιοποίησης, ας το κάνουμε εμείς. Έτσι σκέφτηκα και κάθισα και έβαλα μερικά διλήμματα, πιστεύω πολιτικά, και ελπίζω να τα βρείτε ενδιαφέροντα.
Παίρνω λοιπόν το σοβαρό μου ύφος, σφίγγω τη γραβάτα μου, φοράω την Αριστοφανική ανέκφραστη μάσκα και αρχίζω με στόμφο και πομπώδη εισαγωγή.
Στο νέο παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον που βιώνουμε καθημερινά ραγδαίες αλλαγές, η ιδέα της πολιτικής παίρνει νέα έννοια. Η εποχή της παγκοσμιοποίησης είναι το αποτέλεσμα της ανθρώπινης δράσης και έτσι μπορεί και πρέπει να διαφοροποιηθεί από τις δημοκρατικές πολιτικές και τις δημοκρατικές πολιτικές δυνάμεις. Η κοινωνία πρέπει να επιλέξει μεταξύ μία σειράς ανομοιόμορφων διλημμάτων:
· Θα αφήσουμε τις αλλαγές της εποχής μας να πάρουν την πορεία τους ή θα τις διαμορφώσουμε στον πνεύμα των δημοκρατικών αξιών μας;
· Θα αφήσουμε τους εαυτούς μας να υπερασπίζονται μερικά την παρούσα κατάσταση ή θα επιτρέψουμε στη δυναμική της κοινωνίας μας να έρθει σε πλήρη καρποφορία;
· Θα αφήσουμε τις κλιματολογικές αλλαγές, που εμείς δημιουργήσαμε, να καταστρέψουν τις απαρχές του πολιτισμού μας ή θα τις αντιστρέψουμε μέσω της υιοθέτησης μίας αειφόρου μορφής οικονομίας και ζωής;
· Θα αφήσουμε το χάσμα μεταξύ φτωχών και πλούσιων, μεταξύ προνομιούχων και μη προνομιούχων, να διευρύνεται όλο και περισσότερο, ή θα υιοθετήσουμε μία πολιτική ικανή να περιστείλει τους κοινωνικούς ανταγωνισμούς, προσφέροντας σε όλους τους ανθρώπους την ευκαιρία να διαμορφώσουν τις ζωές τους με όρους αυτοπροσδιορισμού;
Από τα διλήμματα μου γεννήθηκαν μερικά επιμέρους ερωτήματα: α) Θέλουμε να εκδημοκρατίσουμε τη διαδικασία της παγκοσμιοποίησης σε όρους ελευθερίας, κοινωνικής δικαιοσύνης και αλληλεγγύης; β) Θέλουμε μία πολιτική ενός νέου τύπου προστιθέμενης αξίας. Η οποία θα περιλαμβάνει ποιοτική ανάπτυξη, ευπορία και εργασία για όλους; γ) Θέλουμε ένα προνοητικό κράτος ευημερίας, που θα δημιουργεί τις ευκαιρίες για μία αυτοκατευθυνόμενη ζωή, θα ενδυναμώνει τη δίκαιη συμμετοχή και κοινωνική πρόοδο και θα εγγυάται την ασφάλεια μέσω της αλληλεγγύης;
Δεν μπορώ να κλείσω διαφορετικά, στην Ελλάδα είμαστε άλλωστε, από να ορίσω ποιοι είναι απέναντί μου, ποιοι δεν θέλουν να προχωρήσουν οι απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα, οι συντηρητικοί, οι ακραίοι υποστηρικτές της αγοράς και οι λαϊκιστές. Κάπως έτσι το ολοκλήρωσα το φτωχό και ταπεινό μου πολιτικό έργο. Κάντο μόνος σου λοιπόν, ας προσπαθήσουμε όλοι να βάλουμε τα δικά μας ερωτήματα, πολιτικά ή μη, εύστοχα ή όχι, ξύλινα ή πάνινα, ρεαλιστικά ή ουτοπικά, πολύχρωμα ή μουντά, βερμπαλιστικά ή κατανοητά, θεωρητικά ή υλοποιήσιμα, δεν έχει σημασία, θα είναι διλήμματα, προϊόν πολιτικού προβληματισμού και αυτοϊκανοποίησης. Μας έχουν αφήσει και κάτι άλλο;