Γράφει ο Αλέξανδρος ΠιστοφίδηςΔανείστηκα τον τίτλο από ανώνυμο σχόλιο σε προηγούμενη ανάρτηση με τίτλο, «απόγονοι πολιτικών τζακιών διεκδικούν θέση στη βουλή».(Διάβασε εδώ) Σε παλαιότερο άρθρο μου με τίτλο:«Είναι η πολιτική λειτούργημα ή το ιδανικό επάγγελμα του μέλλοντος», ήμουν σκληρός και άδικος με τους έλληνες πολιτικούς. Υιοθέτησα το χαρακτηρισμό του Alexis de Tocqueville, ο οποίος έλεγε για τους πολιτικούς, ότι «είναι καιροσκόποι, έτοιμοι να θυσιάσουν τα πιστεύω τους και την αξιοπρέπειά τους μόνο και μόνο για να διατηρήσουν τη θέση τους».
Παρότι δεν πέρασαν τρεις μήνες από την ανάρτηση του συγκεκριμένου άρθρου μου, σήμερα, σε ότι αφορά τους έλληνες πολιτικούς, απορρίπτω πλήρως τις θέσεις του Tocqueville. Τα τελευταία κωμικοτραγικά γεγονότα της πολιτικής μας ζωής, σε συνδυασμό με τις δημοσκοπήσεις, μας δείχνουν, πως, εκείνοι, που είναι καιροσκόποι και δεν έχουν αξιοπρέπεια, δεν είναι οι πολιτικοί μας αλλά εμείς οι ίδιοι. Σε αντίθεση με τους αδέκαστους αλλά ψυχρούς βορειοευρωπαίους πολιτικούς με την προτεσταντική ηθική, οι οποίοι τοποθετούν το συμφέρον του λαού τους πάνω από εκείνο της οικογένειάς τους, οι έλληνες πολιτικοί είναι πρωτίστως καλοί οικογενειάρχες. Μπαίνουν στην αρένα της πολιτικής και «τα δίνουν όλα» για το συμφέρον της φαμίλιας. Γνωρίζετε σήμερα κάποιο καλύτερο επάγγελμα από αυτό του πολιτικού; Σίγουρα όχι. Γνωρίζετε κανένα χρεοκοπημένο πολιτικό ή κάποιον που να μπήκε στη φυλακή ; Σίγουρα όχι. Γι αυτόν ακριβώς το λόγο, όλοι οι νεότεροι πολιτικοί μας θέλουν τα παιδιά τους πολιτικούς και θυσιάζονται γι αυτό. Είναι η μοναδική κοινωνική ομάδα στην Ελλάδα, που για το μέλλον των παιδιών της, αν χρειαστεί, θα κάνει τα πάντα. Θα κλέψει, θα κοροϊδέψει, θα πει ψέματα και γενικώς θα υποστεί κάθε είδους εξευτελισμούς, γνωρίζοντας βεβαίως, ότι οι περισσότεροι έλληνες ψηφοφόροι δεν ψηφίζουν καν με κριτήριο το συμφέρον τους.
Όταν πριν 23 αιώνες, ο Αριστοτέλης έγραφε, ότι ο άνθρωπος είναι «φύσει πολιτικόν ζώον», θα εννοούσε μάλλον τους νεοέλληνες.