Γράφει ο Ευγένιος ΑνδρικόπουλοςΚι αν αυτό δεν έχει ακόμη και για τυπικούς λόγους επικυρωθεί οικονομικά, έχει πλήρως πιστοποιηθεί κοινωνικά από την δυσεξήγητη αδράνειά μας και πολιτικά από την ευεξήγητα ιλαρή παρουσία των πολιτικών αρχηγών στην τηλεοπτική τους αντιμαχία. Αλλιώς πως δηλαδή:
ü Ο λαός εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, συνθλίβεται στην πρέσα της τραπεζιτικής μέγγενης αλλά αυτοί δεν βρήκαν ούτε μία λέξη να πουν έστω και αν βλακωδώς ή σκοπίμως δεν ρωτήθηκαν.
ü Οι θεσμοί οι οποίοι όσο υπήρχε η Σοβιετική απειλή αποτελούσαν το προπέτασμα δημοκρατικού καπνού πίσω από τον οποίο ισχυροποιούνταν τα αστικά καθεστώτα, σήμερα και αντιστάσεως μη ούσης δολοφονούνται εν ψυχρώ με όπλα αντικοινωνικούς νόμους, παραγόμενους σε σκοτεινά εργαστήρια που απλώς αντιγράφονται από τους «αιρετούς» γραμματείς της βουλής». Πολλοί τους ονομάζουν και βουλευτές. Κανείς τους ωστόσο δεν μίλησε ως όφειλε για τις εκπτώσεις αξιών στην δικαιοσύνη, για την παραλυσία ηθών στην εισπρακτική οικονομία, για την εξοπλιστική υποδούλωση των ενόπλων δυνάμεών μας αποκλειστικά στην οπλική παραγωγή του συνήθους υπόπτου, για το έμφραγμα στην καρδιά της υγείας και τον αυστηρά περιβαλλοντικό ανασχεδιασμό των πόλεων. Άκρα του τάφου σιωπή επίσης και ως προς την συνταγματική επιταγή των προσκεκλημένων αρχηγών που αφορά την θεμελιώδη υποχρέωσή τους στην παραγωγή νέων θέσεων εργασίας. Πρόκειται για μια από τις κυρίαρχες αιτίες που δεν θα χριστούν ποτέ ηγέτες και θα παραμείνουν ως έχουν. Υπό συνεχή αμφισβήτηση αρχηγοί. Όλοι τους. Μηδενός εξαιρουμένου..
ü Το τζάμι του κοινωνικού ιστού έχει ήδη ραγίσει και κανένα από τα προκατασκευασμένα πολιτικά μορφώματα που επινοεί το κοινοβουλευτικό προσωπικό δεν είναι δυνατόν να το συγκολλήσει ξανά. Εξ αυτού ίσως προκύπτει και η ανικανότητα διατύπωσης έστω και μιας νέας ιδέας που να ενθρονιστεί πάραυτα στην θέση ενός εθνικού οράματος. Αντιθέτως. Διάβασα την αηδή επανάληψη του φθηνού επιχειρήματος πως για όλα φταίνε οι άλλοι. Και στην απεγνωσμένη ανίχνευση ενός βαρβάρου φωτογραφήθηκε αυτός στο πρόσωπο των εξαθλιωμένων μεταναστών για την ύπαρξη των οποίων ωστόσο, την καίρια ευθύνη φέρουν οι εξουσιαστές εκείνοι που ακολούθησαν πιστά το δόγμα Κίσσινγκερ. «Πως αν θέλεις να διαλύσεις τους Έλληνες χτύπα τους στην γλώσσα τα ήθη και έθιμά τους συμπεριλαμβανομένης σε αυτά και της θρησκείας τους.» Και ποιοι είναι αυτοί; Η αγκυλωμένη στα στερεότυπά της ομάδα των πέντε που ήταν παρόντες-απόντες από την τηλεοπτική αντιμαχία. Όπως απόντες θα είναι εμπρός στην εναντίον μας κατευθυνόμενη μουσουλμανική κατακραυγή. Να είστε σίγουροι πως θα κρυφτούν πίσω από τον ηλίθιο, τον δικό τους ηλίθιο, που πέταξε μια πέτρα σε λαοθάλασσα πιστών και που χίλιοι σοφοί δεν θα μπορούν πια να σβήσουν τα απόνερά της. Πολλώ δε μάλλον οι της τηλεοπτικής αντιμαχίας. Θα λουφάξουν. Όπως συνέβη και με τον Οτσαλάν όταν οι Κούρδοι μας έσπαγαν τις πρεσβείες.. Όπως έκαναν και στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, που εκτός μιας συγκεκριμένης παράταξης, άπαντες οι προύχοντες την κοπάνησαν στον Λίβανο αφήνοντας άοπλο τον λαό να βγάλει με χέρια γυμνά τα κάστανα από την φωτιά.
Ακούγοντας τους αισθάνθηκα ναυτία. Όχι γιατί οι μισοί ήταν ακατάληπτα δυσλεκτικοί, περίπτωση Παπαρήγα Αλαβάνου, από τους δύο άλλους ο ένας καφενειακός ανθυποευφυολόγος ενώ ο δεύτερος αερολόγος της μεσοπολεμικής περιόδου, περίπτωση Καρατζαφέρη Καραμανλή, και ο πέμπτος ο επί τόπου μεταβάς και μηδέποτε αντιληφθείς ως εκ της ένοχης κληρονομιάς του εκσυγχρονισμού υποθέτω. Αλλά γιατί κανείς τους και ούτε για μία στιγμή δεν συντονίστηκε με την εφιαλτική πραγματικότητά μας για να μας μεταγγίξει στο αίμα το όνειρο της αναγέννησής μας.. Γι αυτό..
Ευγένιος Ανδρικόπουλος
eandrik@otenet.gr