Γράφει ο Λεωνίδας ΟρφανουδάκηςΚαι στην οικονομική κρίση το ψάξανε λέει και βρήκαν πως φταίει ο σοσιαλισμός και ο Μαρξ
Αντιγράφω ξενόγλωσση διαπίστωση .
Ο κ. ... βεβαιώνει ότι για κάθε χαμήλωμα κατά ένα τοις εκατό των φόρων, η οικονομία αυξάνεται κατά τουλάχιστον τέσσερα τοις εκατό. Η έξυπνη κίνηση είναι να κοπούν οι φόροι οι οποίοι υποκινούν τον καρκίνο του σοσιαλισμού! Η φορολογία είναι ένοπλη ληστεία που ταΐζει τη μαύρη τρύπα της πολιτικής δωροδοκίας , είναι ο τέλειος δείκτης της δωροδοκίας και της τυραννίας...
Να σας πω τι κατάλαβα εγώ και όποιος κατάλαβε κάτι διαφορετικό ή κάτι περισσότερο να μου το πει !
Κατάλαβα ότι αν απαλλαγούν από τους φόρους , βιομήχανοι και τραπεζίτες και γενικά το μεγάλο κεφάλαιο , θα αυξήσουν τα κέρδη τους και τα περισσεύματα τους που φυσικά θα αυξηθούν , θα τα διαθέσουν για να φτιάξουν περισσότερα και καλλίτερα σχολεία και να πληρώσουν καλλίτερους δασκάλους . Από το περίσσευμα που θα τους προκύψει οι κεφαλαιούχοι θα φτιάξουν νέα μεγαλύτερα και καλλίτερα νοσοκομεία και θα τα επανδρώσουν με το αντίστοιχο υγειονομικό προσωπικό .
Από τα περισσεύματα τους θα .........συντηρήσουν τους ανέργους , (που δεν θα υπάρχουν άλλωστε ), και τις οικογένειες τους . Δεν θα επεκταθώ μιλώντας για στρατιωτικές δαπάνες ,δημόσια έργα και τόσα άλλα γνωστά και αυτονόητα .
Αυτό που ομολογώ ότι δεν κατάλαβα είναι το πώς η απαλλαγή του κεφαλαίου από την φορολογία θα βοηθήσει στο να απαλλαγούμε από την πολιτική διαφθορά . Γιατί πχ θα πάψουν να λαδώνουν τους υπουργούς για αναθέσεις προμηθειών έργων και δρομολογίων με ευνοϊκούς όρους ή για την συγκάλυψη των καρτέλ και της κερδοσκοπίας . Γιατί όταν απαλλαγούν οι κεφαλαιούχοι από τους φόρους θα πάψουν οι υπουργοί να τους παραχωρούν ή να τους εκχωρούν , με το αζημίωτο βέβαια , δωρεάν δημόσιες εκτάσεις και περιουσίες .
Θα διερωτηθείτε με το δίκιο σας ,γιατί ασχολούμαι και σας ζαλίζω με την κάθε βλακεία που διαβάζω . Ο λόγος είναι ότι μου δόθηκε αφορμή να σας μιλήσω για την εποχή μου , την εποχή της απόλυτης κυριαρχίας του μεγάλου κεφαλαίου στον τόπο μας . Ήταν η εποχή που τα χρήματα των ασφαλιστικών ταμείων η ξένη βοήθεια και οι φοροαπαλλαγές περνούσαν από τα χέρια των κεφαλαιούχων στα θησαυροφυλάκια των Ελβετικών τραπεζών όπου η φτωχή και μικρή Ελλάδα είχε τους μεγαλύτερους καταθέτες .
Ήταν τότε , που η κομμουνιστοφοβία , κάτι σαν την νόσο των χοίρων σήμερα , σκέπαζε σκάνδαλα , αρπαχτές και ανεργία .
Ήταν τότε πριν μας αγγίξει η σοσιαλιστομανία (σιγά που μας άγγιξε και ποτέ ), που για να πάμε στο γυμνάσιο έπρεπε να περπατούμε στη βροχή και στο χιόνι 2 με 3 ώρες κάθε μέρα . Ήταν τότε που οι γονείς μας απόφευγαν να πάνε σε νοσοκομείο αφού οι φτωχοί στα νοσοκομεία πήγαιναν μόνο για να πεθάνουν . Έχω μπροστά στα μάτια μου την εφιαλτική εικόνα του μισοσκότεινου θαλάμου της 3ης θέσης του νοσοκομείου Αγία Όλγα της Νέας Ιωνίας που τον έλεγαν (ο προθάλαμος του νεκροτομείου) , Εκεί μια 60αρια δυστυχισμένοι γέροι ασθενείς περίμεναν μόνοι και αβοήθητοί τη σειρά τους .
Ήταν τότε την εποχή του μεγάλου κεφαλαίου που μόνο όσοι ΔΕΝ την έζησαν την νοσταλγούν .
Λεωνίδας Ορφανουδάκης