Γράφει ο Γιάννης ΠρετεντέρηςΑν όλες οι δημοσκοπήσεις έχουν κάποιο κοινό εύρημα πέρα από το προβάδισμα του ΠαΣοΚ, είναι η συνεχιζόμενη πτώση του ΣΥΡΙΖΑ. Διαρροές στους Οικολόγους, χαμηλή συσπείρωση των ψηφοφόρων του, κίνδυνος να πληρώσει το τίμημα της αποχής των νέων.
Η εξέλιξη αυτή δεν ήταν αναμενόμενη. Μετά τα θριαμβευτικά ποσοστά της περασμένης άνοιξης, ακόμη και μετά την πολιτική αυτοκτονία του Δεκεμβρίου, ο ΣΥΡΙΖΑ έμοιαζε ικανός λόγω της φύσης των ευρωεκλογών να πάρει ένα θετικό αποτέλεσμα και να αναζητήσει μια δεύτερη ευκαιρία. Ως τώρα, δεν φαίνεται να την κερδίζει. Κινδυνεύει να δώσει μάχη με τον ΛΑΟΣ για την τελευταία θέση, πίσω από το ΚΚΕ και τους Οικολόγους. Ευλόγως επιστρατεύθηκε ο Αλαβάνος για το αυριανό ντιμπέιτ. Ηδη, πολλοί ετοιμάζονται να φορτώσουν τον σταυρό στον Τσίπρα. Δεν ξέρω, όμως, αν είναι ο βασικός υπεύθυνος για αυτήν την εξέλιξη. Το πρόβλημα, ίσως, βρίσκεται αλλού. Βρίσκεται, πρώτον, στην καινοφανή αυθάδεια ενός πολιτικού χώρου, ο οποίος έθεσε ιδεολογικές προϋποθέσεις στους ψηφοφόρους. Οταν ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας έστρεψε το ενδιαφέρον του στον Συνασπισμό συνάντησε καχυποψία και επιφύλαξη στο όνομα μιας αυτοπροσδιοριζόμενης «αριστεροσύνης».
«Ωραία,θέλετε να με ψηφίσετε αλλά για να δούμε ποιοι είστε εσείς που θέλετε να με ψηφίσετε. Είστε αρκετά αριστεροί; Είστε αρκετά ριζοσπάστες; Είστε αρκετά εναντίον του συστήματος,του δικομματισμού,του καπιταλισμού; Πώς θα με ......
ψηφίσετεαν δεν σας εγκρίνω;» ήταν περίπου η αντίδραση ενός πολιτικού σχήματος που στο όνομα μιας ιδεολογικής κατασκευής, γύρισε την πλάτη στον κόσμο.
Βρίσκεται, δεύτερον, στην απορρόφηση του Συνασπισμού από ένα τσούρμο γκρουπούσκουλων που ξαφνικά βρήκαν πεδίο να ασκήσουν την αυταρέσκεια και τον δογματισμό τους. Παλαιοτροτσκιστές, νεομαοϊκοί, αντιεξουσιαστές, αναρχοαυτόνομοι και φίλοι της «17 Νοέμβρη» βρέθηκαν ξαφνικά σε ρόλο συνεπιβάτη στο όχημα της ανανεωτικής Αριστεράς. Δεν τους είχε ανάγκη αλλά τους μάζεψε.
Το αποτέλεσμα είναι ότι η νοοτροπία αυτού του αριστερίστικου γαλαξία διαπέρασε το σύνολο του Συνασπισμού. Ετσι την πάτησαν τον Δεκέμβριο, όταν νόμιζαν ότι εξεγέρθηκε ο λαός. Ετσι μπλέχτηκαν με τον Βοτανικό, τις φυλακές και τους κουκουλοφόρους. Ετσι τρόμαξαν πολλούς που τους παρακολουθούσαν με ενδιαφέρον. Ακόμη και η δικαιολογία «όλοι μας πολεμούν επειδή μας φοβούνται!» είναι το κλασικό άλλοθι κάθε αποτυχημένης σέχτας της Αριστεράς, από τότε που υπάρχει Αριστερά. Δεν ξέρω αν ο ΣΥΡΙΖΑ κερδίσει τελικά τη δεύτερη ευκαιρία του. Θα δούμε. Αλλά αν δεν το πετύχει, μόνο τον εαυτό του θα πρέπει να καταριέται.
Γιάννης Πρετεντέρης