Γράφει ο Αλέξανδρος Πιστοφίδης
Στις 7 του Ιούνη θα ψηφίσουμε τους 22 ευρωβουλευτές μας από τους 783 που θα σχηματίσουν το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Ένα από τα συνθήματα προπαγάνδας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής είναι και το «Εσύ έχεις το λόγο». Δεν υπάρχει πιο παραπλανητικό, πιο γελοίο σύνθημα. Σε ποιες ομοσπονδίες πολιτειών ή κρατών του κόσμου, (βλέπε ΗΠΑ) ο λαός ψηφίζει τους βουλευτές αλλά ο πρόεδρος ή πρωθυπουργός και οι υπουργοί διορίζονται; Ποια είναι η αντιπολίτευση στην ΕΕ;
Αυτά και πολλά άλλα ερωτήματα τα έθεταν μέχρι πριν μερικά χρόνια μόνο αριστερά κόμματα. Με την διεύρυνση και τις αντιθέσεις συμφερόντων που δημιουργήθηκαν τα ερωτήματα αυτά τα θέτουν πλέον και συντηρητικοί πολιτικοί χωρών που είναι έξω από το γνωστό διευθυντήριο των 6-7 ισχυρών κρατών που έχουν την πλειοψηφία στο ευρωκοινοβούλιο και δίνουν τα περισσότερα χρήματα στο λεγόμενο κοινό ταμείο. Δεν θα μπορούσε λοιπόν και εδώ να μην ισχύει ο κανόνας: «όποιος πληρώνει παραγγέλνει και το χορό», αλλά ας μην μας εμπαίζουν τουλάχιστον με το «Εσύ έχεις το λόγο». Εμείς δεν έχουμε κανένα λόγο. Εμείς οι ψηφοφόροι καλούμεθα μόνο να νομιμοποιήσουμε ένα μαγαζί κάποιων ισχυρών που έχουν όνομα και διεύθυνση. Εκτός από τον πρόεδρο του κοινοβουλίου(νομοθετική εξουσία) που εκλέγεται από τους αντιπροσώπους που θα στείλουμε στις Βρυξέλλες, ο πρόεδρος της Επιτροπής ο Μπαρόζο, ο άτυπος δηλαδή πρωθυπουργός (εκτελεστική εξουσία), οι επιμέρους επίτροποι(υπουργοί) και το μεγάλο αφεντικό της οικονομίας, ο πρόεδρος της Κεντρικής Τράπεζας διορίζονται από το λεγόμενο Συμβούλιο, δηλαδή από το διευθυντήριο των 6-7 ισχυρότερων κρατών που συμβαίνει να έχουν ακόμη και την πλειοψηφία στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο.
Οποιος ασκεί κριτική στην ομάδα αυτή αμέσως χαρακτηρίζεται εχθρός της ΕΕ. Σε κάποια σημαντικά θέματα, όπως το Μάαστριχτ ή το Ευρωσύνταγμα κάποιες κυβερνήσεις που σέβονται την ετυμηγορία του λαού τους, τον κάλεσαν σε δημοψήφισμα. Θυμάστε κανένα δημοψήφισμα που αν οι λαοί ψήφισαν όχι αυτό να έγινε δεκτό δίχως την εντολή για επόμενο και μεθεπόμενο μέχρι να «πεισθούν» οι λαοί; Το ΝΑΙ γίνεται δεκτό σαν «ένδειξη ωριμότητας» και το ΟΧΙ αποδοκιμάζεται σαν λάθος. Σε ποια δημοκρατική χώρα του κόσμου συμβαίνει αυτό;
Οποιος διάβασε το σχέδιο του ευρωσυντάγματος θα είδε με έκπληξη ότι η λέξη αγορά και ανταγωνισμός αναφέρονται πάνω από 150 φορές. Σε ότι αφορά την Κεντρική Τράπεζα υπάρχουν μερικές σελίδες που αναφέρονται στην δήθεν ανεξαρτησία της και της παρέχουν τεράστια δικαιώματα. Σε ότι έχει σχέση με κοινωνικό κράτος, εργασία και πολιτισμό δεν γίνεται παρά ελάχιστη αναφορά και μάλιστα δίχως κανενός είδους δεσμεύσεις. Ακόμη και το σύνταγμα των ΗΠΑ δεν απαγορεύει την δυνατότητα σχηματισμού σοσιαλιστικής κυβέρνησης εφ όσον είναι επιθυμία του λαού. Σε μια δημοκρατία η εκτελεστική εξουσία, αυτή δηλαδή που ασκεί την πραγματική εξουσία, λογοδοτεί στον λαό. Σε ποιους λογοδοτούν οι Μπαρόζο, Σολάνα και Τρισέ;