Μιχάλης Λουκοβίκας
Με αφορμή τη συναυλία που έγινε πριν λίγες μέρες στο μικρό θέατρο, ζητήσαμε δυο λόγια από έναν παθιασμένο με τη μουσική δημιουργό. Κοντά μας λοιπόν ο Μιχάλης Λουκοβίκας με πάθος και αλήθειες.
Simpe Radio: Η μουσική σας σε ποιο χώρο κινείται;Μιχάλης Λουκοβίκας: Έλα ντε! Όλοι αυτό με ρωτούν κι εγώ δεν ξέρω τί ν' απαντήσω! Στο MySpace, που έπρεπε υποχρεωτικά να διαλέξω τρία genres, επέλεξα folk, classical & fusion. Αν τα προσθέσετε αυτά τα τρία, βρίσκεστε κοντά σε αυτό που έκανα. Τα ξέρετε τα road movies. Ε, η μουσική μου είναι... road music!
SMR: Από τι εμπνέεστε για να γράψετε μουσική;
ΜΛ: Απ' οτιδήποτε με συγκινεί, & μάλιστα έντονα! Στο Χρυσάφι τ' Ουρανού ήταν η ποίηση του Άρη Αλεξάνδρου κι ένας θάνατος ενός πολύ αγαπημένου μου προσώπου. Χωρίς έντονες συγκινήσεις μπορεί κάποιος να γράψει όμορφα πράγματα, που όμως δεν θα έχουν βάθος... Μόνο με ομορφιά δεν κάνεις τέχνη!
SMR: Ποια είναι η έδρα σας;
ΜΛ: Αφετηρία μου είναι η Ξάνθη. Έδρα μου η Θεσσαλονίκη.
SMR: Λένε ότι ο δρόμος της μουσικής είναι δύσκολος. Για σας ποιες ήταν οι πιο δύσκολες στιγμές;
ΜΛ: Όσο υπέροχες είναι οι στιγμές τής δημιουργίας (πετάς κυριολεκτικά!), τόσο φριχτές είναι οι εμ
πειρίες από τη στιγμή που αποφασίσεις να δημοσιοποιήσεις αυτό που δημιούργησες θεωρώντας πως αξίζει τον κόπο. Φυσικά, δεν εννοώ τη φάση τής παραγωγής, που είναι κι αυτή δημιουργία! Εννοώ όλα τα παρεπόμενα: studio, εταιρίες παραγωγής, mass media, εταιρίες προβολής, κυκλώματα, εταιρίες διανομής, κουλτουριάρηδες, δημοσιοσχεσίτες & λοιπές... εταίρες, καλά μεταμφιεσμένες, ακόμη & "συνάδελφοι" (μουσικοκριτικοί & μουσικοί), συνήθως προβεβλημένοι ή/& κομπλεξικοί. Προσωπικά, σταμάτησα ν' ανοίγω το πιάνο, & αποδιώχνω όποια έμπνευση έρχεται αυτόκλητη, για να μην βρεθώ πάλι στον ίδιο κυκεώνα. Δυστυχώς, οι κινούμενοι εντός & πέριξ τής δημιουργίας είναι οι μεγαλύτεροι εχθροί τής δημιουργίας! Οι εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν τον κανόνα...SMR: Ποιος καλλιτέχνης σας έχει επηρεάσει και γιατί;
ΜΛ: Είναι πάμπολλοι! Στη σελίδα μου στο MySpace αναφέρω μόνον όσους μ' επηρέασαν στο Χρυσάφι τ' Ουρανού -& είναι τόσοι πολλοί! Το "γιατί" είναι θέμα... ολονύκτιας συζήτησης με καλό κρασί!
SMR: Ποιο είναι το πιο όμορφο πράγμα που έχετε ζήσει μέσα στην μουσική σας ζωή;
ΜΛ: Όταν έτυχε να τραγουδήσω σ' ένα μπαράκι το Κτήμα Φυλακής, το 1ο ποίημα του Άρη Αλεξάνδρου που μελοποίησα, μπροστά σε παιδιά πολύ νέα, σ' ένα κοινό υποτίθεται αμύητο & καθόλου υποψιασμένο, κι επικρατούσε άκρα τού τάφου σιωπή, σε απόλυτη
αντίθεση με τηνοχλαγωγία που επικρατούσε όταν είπα το ίδιο τραγούδι μπροστά σε... απεργούντες καθηγητές! Τα παιδιά, κατενθουσιασμένα μόλις τέλειωσα, μου έδιναν συγχαρητήρια όχι για τη μουσική, αλλά για τους στίχους! Συνέχαιραν δηλ. τον Άρη κι εγώ το καταχάρηκα! Απίστευτο κι όμως αληθινό...
SMR: Έχετε κάνει δίσκους; Αν όχι, σκοπεύετε να κάνετε;
ΜΛ: Έχω κάνει μόνον Το Χρυσάφι τ' Ουρανού &, όπως εξήγησα, δεν σκοπεύω να κάνω τίποτε άλλο... Εκτός κι αν συμβεί κανένα θαύμα! Δεν ξέρω αν πιστεύετε στα θαύματα. Εγώ μάλλον όχι...
SMR: Έχετε κάποιον συγκεκριμένο στόχο μουσικά ή όπου σας βγάλει αυτός ο δρόμος;
ΜΛ: Οι μεγάλες αγάπες (Μουσική) δεν μπαίνουν σε τέτοια καλούπια στόχων... Οι καριερίστες έχουν στόχους: πάντα πρώτοι & στην κορυφή!
SMR: Τελικά γιατί ο άνθρωπος έχει ανάγκη την μουσική;
ΜΛ: Επειδή είναι μουσικό ον από την ίδια του τη φύση. Επειδή πρώτα τραγουδήσαμε & μετά μιλήσαμε. Εν αρχή ην ο ήχος! Γιατί τα πουλιά κελαηδούν;
SMR: Δώστε τον δικό σας επίλογο.
ΜΛ: Ζήτω η Μουσική! Κάτω οι μη δημιουργικά ασχολούμενοι με τη μουσική.
Περισότερα για τον Μιχάλη Λουκοβίκα στο: http://www.myspace.com/loukovikasmichales
Θα ακούσουμε το "Κτήμα φυλακής" από το έργο του "Το χρυσάφι τ' ουρανού" σε ποίηση Άρη Αλεξάνδρου.
Ευχαριστούμε τον απλό άνθρωπο για την επιμέλεια
Για περισσότερη μουσική στο simplemanradiο