Γράφει η Ελένη ΠαπαδοπούλουΌλος ο κόσμος θαυμάζει την Ελλάδα ως τη χώρα που γέννησε τη δημοκρατία. Αυτό βέβαια έγινε τόσο παλιά που κι εμείς οι ίδιοι ξεχάσαμε τις αρχές πάνω στις οποίες βασίστηκε το πολίτευμα αυτό. Οι ξένοι ως προς αυτό φαίνεται να έχουν καλύτερη μνήμη.
Μετά λοιπόν τη θέσπιση του δημοκρατικού πολιτεύματος η χώρα μας για μία ακόμη φορά θεσπίζει ένα νέο πολίτευμα: την κληρονομική δημοκρατία. Οι πολίτες (πλέμπα) ψηφίζουν, εδώ έχουμε τη δημοκρατία. Οι υποψήφιοι ωστόσο είναι απόγονοι και συγγενείς μίας κάστας πολιτικών ή ευπατρίδων, οι οποίοι έχουν εκλάβει την ιδιότητα του βουλευτή ως επάγγελμα, το οποίο κληροδοτείται από γενιά σε γενιά. Ψηφίζεις μεν, αλλά έχεις να επιλέξεις ανάμεσα στους απογόνους ή στους αυλικούς.
Όχι πως δεν υπάρχουν και υποψήφιοι που ξεφεύγουν από αυτήν την κατάσταση. Ποιά τύχη όμως έχουν όταν θα αναμετρηθούν για την αρχηγία ενός κόμματος με υποψήφιο παραδοσιακά πολιτικής οικογένειας ή όταν θα διεκδικήσουν κάποιο υπουργείο; Η πρόσφατη ιστορία μας τα λέει όλα. Μόνο στη δική μας Αφρική δύο οικογένειες κυβερνούν επί δύο και τρεις γενιές. Το τραγικό είναι πως τους ψήφισε ο λαός. Δεν νομίζω πως αυτό είναι και πολύ δημοκρατία.
Τώρα πολλοί βουλευτές ετοιμάζονται να βάλουν τα παιδιά τους υποψήφιους στις επόμενες εκλογές με το κυβερνών κόμμα να κρατάει τα σκήπτρα (δείτε εδώ) . Αν κρίνω από την προσφορά των γονιών τους στον τόπο δεν έχουμε και πολλά να περιμένουμε από τους απογόνους.
ΕΠΕΙΔΗ ΟΜΩΣ ΑΥΤΗ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΡΕΠΕΙ ΚΑΠΟΤΕ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΓΙΑΤΙ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΥΠΕΡΤΑΤΗ ΞΕΦΤΙΛΑ, ΝΑ ΜΗΝ ΨΗΦΙΣΕΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΤΟ ΓΙΟ, ΤΗΝ ΚΟΡΗ, ΑΝΙΨΙΟ-Α ΚΤΛ. ΚΑΝΕΝΟΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ. ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΧΕΡΙ ΜΑΣ. ΑΡΚΕΤΑ!!!!!!