Γράφει ο Αντώνης Καρακούσης
Η χώρα εισέρχεται σε τροχιά εκλογικών αναμετρήσεων. Οι ευρωεκλογές ζυγώνουν και οι εθνικές αν δεν συμπέσουν, δεν θα βραδύνουν. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, οι επερχόμενες εκλογικές αναμετρήσεις θα διεξαχθούν σε εντελώς διαφορετικό περιβάλλον από εκείνο του 2004 ή ακόμη και από εκείνο του 2007. Το 2004 επικρατούσε κλίμα ευφορίας και υψηλών προσδοκιών. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες, αν δεν φούσκωναν τις τσέπες, σίγουρα φούσκωναν τα στήθη των Ελλήνων από υπερηφάνεια και εθνική ικανοποίηση. Η χώρα προόδευε και οι πολίτες πίστευαν ότι θα έχουν ευκαιρίες, ότι βαδίζουν σε θεωρούμενους σίγουρους δρόμους.
Το 2007 τα πράγματα ήταν πιο σύνθετα. Οι φωτιές, τα σκάνδαλα και οι εμφανείς αδυναμίες της νέας διακυβέρνησης είχαν σπείρει πολλές αμφιβολίες, είχαν κλονίσει τις βεβαιότητες των Ελλήνων, αλλά η κρίση δεν είχε ακόμη δείξει πολλά σημάδια και ο μύθος του κ. Καραμανλή παρέμενε ισχυρός. Και όπως απεδείχθη, ήταν ακριβώς η δύναμη του φιλοτεχνημένου νεοκαραμανλικού μύθου που κράτησε τη «νέα διακυβέρνηση» ζωντανή και τη Νέα Δημοκρατία στην εξουσία.
Τώρα τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά. Το περιβάλλον, διεθνές και εγχώριο, είναι αντεστραμμένο. Η κρίση άλλαξε τα αισθήματα των πολιτών, η ελληνική οικονομία δεν προσφέρει πια προσδοκίες, ούτε ευκαιρίες προόδου και η ελληνική κοινωνία είναι απογοητευμένη, φοβισμένη και οργισμένη μαζί.
Αν επιχειρήσει κανείς να...... ακτινογραφήσει, σε τούτο τον καιρό της κρίσης, την ελληνική κοινωνία θα διαπιστώσει έντονη καθοδική κίνηση. Μαζικά πια οι Ελληνες κατεβαίνουν τα σκαλιά της κοινωνικής πυραμίδας, οι αρμοί της κοινωνικής διαστρωμάτωσης σπάνε, ολοένα και περισσότεροι συνωθούνται στη βάση της.
Ο πυρήνας της, οι νέοι, οι συνταξιούχοι, οι εργάτες, οι μεσαίοι, οι μικροί παραγωγοί και οι αγρότες κινούνται σε περιβάλλον ασταθές και αβέβαιο. Κύμα ανασφάλειας διαπερνά τις περισσότερες οικογένειες των αστικών κέντρων και της υπαίθρου. Η μεγάλη μάζα των συνταξιούχων φτωχαίνει με ταχείς ρυθμούς. Τα πενιχρά εισοδήματα των απομάχων της εργασίας δεν αρκούν, δεν είναι ικανά να στηρίξουν ούτε ένα υποτυπωδώς ανεκτό επίπεδο διαβίωσης. Αντιστοίχως και το πλήθος των εργαζομένων εργάζεται υπό τον φόβο και την απειλή της απώλειας εργασίας. Η ανεργία καραδοκεί, τα δικαιώματα υποχωρούν, οι αμοιβές πέφτουν και οι προσδοκίες συνταξιοδότησης έχουν υποχωρήσει στο ναδίρ.
Την ίδια στιγμή οι νέοι αντιμετωπίζουν απίστευτες δυσκολίες ένταξης στην παραγωγική διαδικασία. Φρέσκα παιδιά, αγόρια και κορίτσια, πολυτάλαντα, πολύγλωσσα, φορτωμένα με καινούργια γνώση βρίσκονται αντιμέτωπα με κλειστές πόρτες, βολοδέρνουν εδώ κι εκεί.
Αλλά και όταν βρίσκουν απασχόληση είναι ανασφάλιστη και ευέλικτη, οι αμοιβές χαμηλές, οι ώρες εργασίας ατέλειωτες, οι απαιτήσεις άπειρες, ο εξευτελισμός διαρκής και η ζητούμενη ελευθερία ανύπαρκτη, κλεισμένη στα 20-30 τετραγωνικά του παιδικού δωματίου της οικογενειακής εστίας, στην οποία είναι αναγκασμένοι να διαμένουν ως τα τριάντα.
Ταυτόχρονα οι αγρότες παραλύουν εισοδηματικά από την κατάρρευση και λόγω της κρίσης των γεωργικών τιμών, ενώ οι μικρομεσαίοι επαγγελματίες, βιοτέχνες και μικροπαραγωγοί ζουν υπό την απειλή του «λουκέτου», κρέμονται στην κυριολεξία από τα χείλη του τραπεζίτη, εξαρτούν τη βιωσιμότητα των δραστηριοτήτων τους από την τραπεζική χρηματοδότηση.
Είναι ό,τι χειρότερο για τη μεσαία τάξη. Σαρανταπεντάρηδες και πενηντάρηδες επαγγελματίες σαρώνονται από την κρίση, χάνουν την υπόστασή τους, η θέση τους στην κοινωνία υποχωρεί, από ευυπόληπτοι πολίτες μετατρέπονται σε κουρέλια σε μια νύχτα.
Αλλά και στην κορυφή της πυραμίδας, κυρίως στην ενδιάμεση ζώνη, μεταξύ μεσαίας και πρώτης τάξης, εκεί όπου υπερευδοκιμούσαν τα «καγέν» και τα «κοχίμπα» επικρατεί μέγας κλονισμός. Οι ενδιάμεσοι του χρήματος και των πολυσχιδών συναλλαγών νιώθουν ανασφαλείς, οι επιχειρηματίες αισθάνονται απειλούμενοι από την κρίση, πρώτοι αυτοί οικτίρουν τον κ. Καραμανλή και τη Νέα Δημοκρατία στην οποία πίστεψαν.
Το κλίμα δεν ταιριάζει στον κ. Καραμανλή και τη νεοδημοκρατική ηγεσία. Οσο και να παίξει με τον νόμο και την τάξη, δεν μπορεί να μεταβάλει τις συνθήκες ήττας. Η ήττα έχει επισυμβεί, πριν από τις εκλογές. Η κοινωνία έχει τοποθετηθεί και αυτό δεν αλλάζει
Πηγή Το Βήμα.