Τριαντάφυλλος Καρατράντος
Συντρόφισσες και Σύντροφοι, αλήθεια δεν σας έλειψε αυτός ο αγωνιστικός χαιρετισμός από το όλον ΠΑΣΟΚ; Έπρεπε να περάσουν περίπου 5 χρόνια για να γεμίσει και πάλι η κάθε γειτονιά με συντρόφους.
Όταν το 1974 ο Ανδρέας Παπανδρέου αποφάσιζε το φορέα με τον οποίο θα κατέβαινε στις εκλογές βρέθηκε μπροστά σε ένα μεγάλο δίλημμα. Να διεκδικήσει τα ηνία της Ενώσεως Κέντρου, του πολιτικού σχηματισμού που εμπνεύστηκε ο πατέρας του, ή να δημιουργήσει ένα νέο κόμμα. Ο διορατικός Ανδρέας Παπανδρέου κατάλαβε ότι ένα κλασικό κόμμα του κέντρου δεν θα μπορούσε να κάνει την πολιτική και εκλογική διαφορά. Παράλληλα, συνειδητοποίησε το κενό κυβερνητικής πρότασης στο χώρο της Κεντροαριστεράς. Κάπως έτσι δημιουργήθηκε το ΠΑΣΟΚ, ένα κόμμα κομμουνιστικής τυπολογίας και πατριωτικής και λαϊκής ιδεολογίας. Ο Παπανδρέου για να κεφαλαιοποιήσει τον επαναστατημένο ριζοσπαστισμό του αντιδικτατορικού αγώνα χρησιμοποίησε την μαρξιστική οργάνωση: Κίνημα, λαϊκή βάση, κάθετη οργάνωση, συντροφικότητα κτλ.
Έτσι μπήκε η χώρα μας στον αστερισμό της συντροφικότητας. Της συντροφικότητας με την σοσιαλιστική έννοια, της αλληλεγγύης και της ισότητας. Η συντροφικότητα, άλλο ένα πολιτικό και ιδεολογικό τέκνο που ξεπήδησε μέσα από τη Γαλλική Επανάσταση. Ο πολίτης, citoyen, της Γαλλικής Επανάστασης στα μέσα του 19ου αιώνα με την άνοδο του σοσιαλιστικού κινήματος έγινε σύντροφος, comrade. Ο σύντροφος λοιπόν κομματικά, είναι αυτός που μοιράζεται την ίδια ιδεολογία και τις ίδιες δραστηριότητες με άλλους και συμμετέχει σε έναν πολιτικό σχηματισμό.
Αυτό ήταν το ΠΑΣΟΚ του 1974, ένα κόμμα με σαφή ιδεολογία, συγκεκριμένη πολιτική αναφορά και με κάθετη διακλάδωση που στηρίζονταν στην περιφερειακή στράτευση συντρόφων. Κυρίαρχο ρόλο έπαιζε τότε η τοπική οργάνωση, η συνέλευση των συντρόφων.
Ξαφνικά οι .......σύντροφοί ήρθαν στην εξουσία το 1981. Το 1981 το ΠΑΣΟΚ έγινε η πολιτική μόδα της εποχής, όλοι ήθελαν να συμμετέχουν στη νέα αυτή προσπάθεια. Τα πράγματα άρχισαν να αλλάζουν.
Πρώτα άλλαξε η ρητορική, μετά άλλαξε η φυσιογνωμία του κόμματος, ακολούθησε η προσαρμογή της ιδεολογίας και τέλος άλλαξαν και πολλαπλασιάστηκαν οι σύντροφοι. Το ΠΑΣΟΚ σταθερά άρχισε να μετατρέπεται, από ένα λαϊκό κίνημα έγινε ένα σύγχρονο κόμμα της Ευρωπαϊκής Σοσιαλδημοκρατίας και οι μη προνομιούχοι αντικαταστάθηκαν από το μεσαίο χώρο. Το 1996 οι σύντροφοι διχάστηκαν σε εκσυγχρονιστές και προεδρικούς, το 2007 σε Παπανδρεικούς και Βενιζελικούς. Οι σύντροφοι έγιναν εχθροί και το ΠΑΣΟΚ κόντεψε να διαλυθεί. Το πνεύμα της αμοιβαίας καχυποψίας και της πολιτικής επιβολής κράτησε μέχρι το Σεπτέμβριο του 2008. Το ΠΑΣΟΚ πέρασε μπροστά στις δημοσκοπήσεις και οι προ ολίγου εχθροί κάπνισαν τη συντροφική πίπα.
Το ΠΑΣΟΚ είναι σήμερα περισσότερο ετερόκλητο από ποτέ, το ιδεολογικό πρόταγμα του Γιώργου Παπανδρέου για την πράσινη ανάπτυξη δεν έχει γίνει κτήμα από τους συντρόφους του. Η συγκολλητική ουσία είναι η εξουσία. Η ιδεολογία που μοιράζονται οι μετά-σύντροφοι του ΠΑΣΟΚ είναι η επιστροφή στην διακυβέρνηση και οι κοινές δράσεις που θα διεξάγουν είναι οι Ευρωπαϊκές και οι Εθνικές εκλογές. Μακάρι ο Γιώργος Παπανδρέου να κάνει πράξη την ρήση του ότι δεν θα κουβαλήσει κανέναν μαζί του, όμως επειδή αναφέρεται στους συντρόφους- στελέχη και όχι στα απλά μέλη και υποστηρικτές του ΠΑΣΟΚ, είναι πολλοί αυτοί που πρέπει να μείνουν στα μετόπισθεν, για αυτό θα πρέπει να πάρει μαζί του πολύ νερό, ο δρόμος ενός μοναχικού καβαλάρη σε περίοδο κρίσης είναι μακρύς και επίπονος.