Λίγοι, μικροί, και ανίκανοι ήταν όλοι τους. Μαζεμένοι εκεί για να σώσουν, μακάρι να τους πιστεύαμε, την Ευρώπη. Σε αυτούς κατάντησε δυστυχώς η Γηραιά μας. Αυτούς περιμένουν εκατομμύρια άνεργοι, απολυμένοι, υπό απόλυση, και σε διαθεσιμότητα Ευρωπαίοι να τους προστατέψουν και να τους βγάλουν από το οικονομικό και κοινωνικό αδιέξοδο. Τί τους έλαχε τους φουκαριάρηδες!...
Είδαμε τον Σαρκοζί με το τσιριμπίμ τσιριμπόμ στυλ του να ξιφουλκεί εναντίον του τίποτα. Το γνωστό φραντσέζικο φρου φρου και αρώματα.
Είδαμε την Μέρκελ, με ύφος σαν να είχε δει παρδαλό θεό γιατί και εκλογές έχει, επομένως δεν μπορεί να τα χώσει σε χώρες που έχουν μετανάστες και ψηφαλάκια όπως είμαστε εμείς, και καταλαβαίνει ότι το λεξοτανίλ δεν αρκεί για μη ζήσει εφιάλτη τον αμέσως επόμενο καιρό.
Είδαμε τον Μπαρόζο να μοιάζει σαν να έπαιζε εκτός έδρας και αλλού αλλού, αλλά έτοιμος να βαρέσει ένεση στους άλλους, τους λεγόμενους πιο αδύναμους.
Μακάρι να βγούμε ψεύτες αλλά στο επόμενο χρονικό διάστημα θα δούμε την Ευρωπαϊκή Ένωση να βαράει μπιέλα όταν εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι θα ξεσηκωθούνε εναντίον της αποτυχημένης νεοφιλελεύθερης πολιτικής της και την προκλητική προστασία που προσφέρει στις τράπεζες αφήνοντας έρμαια τους εργαζόμενους της, όταν ακόμα και οι Ηνωμένες Πολιτείες προβαίνουν σε κρατικοποιήσεις τραπεζών και προσπαθούν να σώσουν θέσεις εργασίας για τον λαό τους.
Θα τα δούνε όλα οι καβατζωμένοι των Βρυξελλών. Έχουμε και μια ελληνική παροιμία για την πάρτη τους που λέει: «Κάθισε κόρη ανύπαντρη να κάνω γιό να πάρεις». Αυτά τα ολίγα για την παπαρία φυλή των μανδαρίνων των Βρυξελλών και των προστατών τους, που δεν ξέρουν τι καζίκι τους κάθισε.
ΙΔΕΟΓΡΑΜΜΑ