Βίοι παράλληλοι του πρωθυπουργού και του προπονητή του Παναθηναϊκού. Και οι δύο της ίδιας ομάδας. Και οι δύο τα ίδια προβλήματα.
Ξεκίνησαν και οι δυο τους χάι και όπου πάει. Μπλα μπλα, μπουρου μπουρου για το τι θα κάνουνε. Φύκια για μεταξωτές κορδέλες. Στην πορεία ανακάλυψαν ότι είχαν ανάστροφα εμπόδια. Στη συνέχεια διαπίστωσαν ότι οι συνεργάτες τους ήταν χώμα. Οι ομάδες τους ένα αρρωστούργημα. Οι ίδιοι τους, ποτέ μα ποτέ δεν φταίνε, αλλά τα παίρνουν στο κρανίο με τις ατασθαλίες των στελεχών τους. Τους ξεφωνίζουν είτε σαν αρπαγμένους είτε σαν ελέουρες. Στρέφονται στον κόσμο και τον παραμυθιάζουν πιστεύοντας ότι το εγκεφαλογράφημα μας είναι μια ευθεία. Ότι είμαστε αργά τα ζαμ. Επειδή παθαίνουν αρρώστια με την καρέκλα, βγαίνουν αργοκάραβα και λένε ένα παρντόν έφταιξα, αλλά όχι τόσο, όσο νομίζετε, γιατί φταίνε και οι προηγούμενοι αλλά θα φταίνε και οι επόμενοι. Είναι δύο τιτανογίγαντες αλλά εμείς οι βλακάκηδες που να το σκαμπάσουμε. Είναι μορφές παρεξηγημένες. Δική μας είναι η ευθύνη που μένουν δύο φτωχοί και μόνοι καουμπόηδες. Εμείς είμαστε οι φρίκοι και οι μπαχαλάκηδες για ότι κάνουν εκείνοι. Κακώς που δεν καταλάβαμε πόσο κατάλληλοι είναι αμφότεροι. Αφού το λένε οι γκαλοπίστες και τα ασύγγνωστα παλαιόθεν δημοσιογραφικά συγκροτήματα, που όπως ξέρετε δεν μας μπαλαμουτιάζουν…
Η μόνη διαφορά τους όμως μέχρι στιγμής είναι ότι ο Τεν Κάτε στον πρόσφατο χαμένο αγώνα της ομάδας του αναρωτήθηκε μήπως δεν τον θέλουν οι παίκτες του. Για τον πρωθυπουργό παίζει σχετικό κώλυμα μέχρι νεωτέρας.
ΙΔΕΟΓΡΑΜΜΑ